نام پروژه : فرودگاه بین المللی داکسینگ پکن

دسته بندی : فرودگاه

محل : داکسینگ پکن

معمار: شرکت معماران زاها حدید

طراح: زاها حدید، پاتریک شوماخر

سال ساخت: 2019

عکس از: هافتون و کرو

نهادهای محلی طراحی: کانون معماری و طراحی پکن(BIAD)، شرکت ساخت و ساز فرودگاه چین(CACC)

فرودگاه بین المللی داکسینگ پکن ، فرودگاه جدیدی در منطقه داکسینگ در 46 کیلومتری مرکز شهر (20 دقیقه با قطار سریع السیر)، به سمت جنوب است. به دلیل کمک به کاهش ازدحام فرودگاه فعلی پایتخت، فرودگاه داکسینگ پکن مرکز حمل و نقل مهمی برای منطقه به شمار می­رود و با نیاز روز افزون سفرهای بین المللی کاملا با شبکه توسعه حمل و نقل کشور هماهنگ شده است.

در آغاز فرودگاه داکسینگ پکن به 45 میلیون مسافر در سال خدمت رسانی دارد و تا سال 2025، به 72 میلیون مسافر خدمات می­دهد؛ و برای توسعه بیشتر ارائه خدمات به 100 میلیون مسافر و 4 میلیون تن بار در سال برنامه­ریزی شده است. پایانه مسافری 7000000 متر مربعی داکسینگ پکن، مرکز حمل و نقل با زمین 80،000 مترمربعی است و ارتباط مستقیمی با شهر پکن از طریق شبکه ریلی سرعت بالا ملی و خدمات قطار محلی دارد و عامل تسریع کننده­ای در توسعه اقتصادی تیانجین و استان هبی است.

به تازگی کد فرودگاهی “PKX” از طرف انجمن بین المللی حمل و نقل هوایی به این فرودگاه اختصاص داده شده است. داکسینگ پکن استاندارد جدیدی در خدمات حمل و نقل هوایی به کار می­برد و به جمعیت رو به رشد منطقه در ترمینال مسافری جمع و جور و کارآمدی خدمات می­رساند، ضمن اینکه با رشد و توسعه آینده هم سازگار است.

طراحی فرودگاه منعکس کننده اصول معماری سنتی چینی است که فضاهای بهم پیوسته را اطراف حیاط مرکزی شکل می­دهد، طراحی ترمینال همه مسافران را مستقیما از طریق مناطق مربوط به پرواز، ورود یا انتقال به سمت حیاط بزرگ مرکزیش راهنمایی می­کند، در واقع حیاط مرکزی فرودگاه، یک فضای ملاقات چند لایه در قلب پایانه است.

شش فرم سیال در بام طاقی شکل ترمینال به زمین می­رسد تا هم سازه را پشتیبانی و تقویت کند و هم نور­گیری طبیعی در فضای داخلی داشته باشد و کلیه مسافران را به سمت حیاط مرکزی هدایت می­کند. همچنین نور طبیعی از طریق شبکه­ای از پنجره­های خطی در سقف وارد ترمینال می­شود و سیستم هوانوردی بصری و پویایی در سرتاسر ساختمان می­آفریند، مسافران را به سمت گیت­های ورودی و خروجی هدایت می­کند. دهانه­های سازه­ای تا 100 متر فضاهای عمومی دلباز ترمینال را ایجاد کرده و بیشترین حد انعطاف پذیری برای هر گونه پیکربندی مجدد در آینده را فراهم می­کند.

طراحی شعاعی جمع و جور و فشرده ترمینال موجب می­شود تا حداکثر تعداد هواپیما به طور مستقیم و با حداقل فاصله از مرکز ساختمان در کنار ترمینال پارک کنند. تسهیلات و راحتی فوق العاده­ای برای مسافران و انعطاف پذیری در گردش کارها و بهره­برداری فراهم می­کند. تعداد 79 دروازه با پل­های هوایی به طور مستقیم به ترمینال متصل می­شوند و می­توانند به سرعت همه مسافران شش هواپیمای A380 پر را همزمان رسیدگی کنند.

پنج اسکله هواپیما مستقیما از محوطه مرکزی اصلی ترمینال که کلیه خدمات مسافرتی و امکانات رفاهی در آن مستقر است، منشعب می­شوند و به مسافران این امکان را می­دهد که مسافت­ نسبتا کوتاهی را در فرودگاه بدون نیاز به وسیله نقلیه مکانیزه طی کنند. در نتیجه طراحی فشرده ترمینال، فاصله بین گیت بازرسی و دروازه ورودی و همچنین ارتباط بین گیت­ها برای انتقال مسافر را به حداقل رسید. پیکربندی شعاعی بنا موجب می­شود تا دورترین دروازه سوار شدن به هواپیما به صورت پیاده در کمتر از 8 دقیقه قابل دسترس باشد.

تولید برق فتوولتائیک در سراسر فرودگاه برای تأمین حداقل ظرفیت حداقل 10 مگاوات راه­اندازی شده است. سیستم گرمایش مرکزی داکسینگ پکن با بازیابی گرمای هدر رفته، و با سیستم پمپ حرارتی با منبع زمینی یک منبع انرژی متمرکز برای گرم کردن حدود 2.5 میلیون متر مربع فضا است.

شرکت معماران زاها حدید در این فرودگاه سیستم جمع آوری آب باران به کار بسته شد و از سیستم مدیریت آب استفاده می­کند که از ذخیره طبیعی، نفوذپذیری طبیعی و تصفیه طبیعی تا 2.8 میلیون متر مکعب آب در تالاب­ها، دریاچه­ها و رودهای جدید برای پیشگیری از جاری شدن سیل و مقابله با اثر “جزیره گرمایی” تابستان در خرده اقلیم محلی استفاده می­کند.

معماری و دکوراسیون داخلی پویانو