آلومینیوم نمای کامپوزیت ، یک سیستم نماسازی جدید برای ساختمان های مدرن و بزرگ می باشد که در آن دیوارهای خارجی، غیر سازه ای اند. با توجه به این که نما غیر سازه ای به شمار می آید، می توان برای اجرای آن از متریال های سبکی مانند آلومینیوم استفاده نمود. این امر به کاهش هزینه های ساخت و ساز کمک می کند. به عنوان مثال، اگر سطح شیشه نما بیش تر شود، نور طبیعی می تواند با عمق بیش تری به فضای درون ساختمان نفوذ پیدا کند. ستون های اصلی هرگز وزن هیچ بخش از ساختمان، جز بار مرده ی طبقات خود را حمل نمی کنند. دیوار نیز بارهای جانبی ساختمان را از طریق اتصالات حمل می کند. نماهای مدرن به گونه ای طراحی می شوند که اهدافی چون مقاومت در برابر نفوذ هوا و آب، جذب ضربات  باد و نیروهای لرزه ای، مقاومت در مقابل بارهای باد و نیز از نیروهای وزن بار مرده را برآورده سازند. آیا مایلید با یکی از این نماهای محبوب آشنا شوید؟ همراه ما باشید.

آلومینیوم، نمای ساختمان های بزرگ

نمای آلومینیومی در سیستم های پوششی غیر سازه ای جهت پوشش دادن به دیواره های خارجی مورد استفاده قرار می گیرد. این نما به طور معمول به ساختمان های بزرگ و مرتفع تعلق دارد.

نمای آلومینیومی دیوارهای داخلی را از خارج جدا می سازد، ولی فقط از وزن خود و بارهای اعمال شده، از جمله بارهای باد و بارهای لرزه ای حمایت می نماید و این بارها را به ساختار اصلی ساختمان انتقال می دهد. طراحی و عملکرد این نما در مقایسه با گزینه های دیگر اجرای نما یک ابتکار در ساخت و ساز مدرن است که در آن دیوارهای خارجی، جزئی از ساختار اولیه ساختمان نمی باشند، بلکه تنها نقش یک پوشش روی فضای داخل را دارند.

معمولا سیستم این نما شامل یک فریم آلومینیومی سبک می شود که می توان آن را به وسیله پنل های پلاستیکی لعاب یا مات ثابت نمود. این پنل های محافظ، همان دیوارهای بیرونی هستند، ولی جنس آن ها از گچ و مانند دیوار نماهای کلاسیک نیست.

نماهای آلومینیومی در قرن 19 با گسترش تولید و کاربرد پنل های شیشه ای در سطح شهرهای بزرگ جهان ظاهر شدند و از سال 1930، یعنی زمانی که آلومینیوم برای نخستین بار در تاریخ به عنوان یک متریال ساختمانی تولید شد، گسترش بیش تری پیدا کردند.

نمای کرتین وال

نماهای آلومینیومی به سرعت با جنبش مدرنیستی در ساختمان سازی و خصوصا با ظهور سبک بین المللی که در میانه های قرن بیستم شهرت و محبوبیت پیدا کرد، ارتباط پیدا کردند. در حال حاضر، نمای آلومینیومی برای ساخت پوسته ساختمان های بلند در شهرهای کل جهان استفاده گسترده دارد.

با ظهور معماری پایدار محیطی و تاثیر روی طراحی معماری بناها، نیاز به بررسی اثرات عناصر این معماری در مصرف انرژی کاملا احساس می شود. از طرف دیگر، توسعه بلند مرتبه سازی و بهره گرفتن از نماهای شیشه ای و فلزی که برای شفاف سازی ساختمان ها و بهره بردن از نور طبیعی نیز از دیگر فاکتورهای تاثیرگذار در کاهش مصرف انرژی به شمار می آیند.

در کشور ما 40 درصد انرژی در حوزه ساختمان به مصرف می رسد. قسمت قابل توجهی از این مصرف به ساختمان های بلند مرتبه اختصاص دارد. با توجه به طرح این ساختمان های مرتفع در دنیای امروزی، تامین نور از اهمیت زیادی برخوردار است. دستیابی به اهداف معماری پایدار در چنین ساختمان های بلندی در کنار استفاده از این انرژی تجدید پذیر با روش های مرسومی مثل کنترل بار حرارتی از طریق اجرای پوسته ساختمان به صورت دو جداره کردن ممکن است. یکی از روش های رایج برای این منظور، استفاده از پوسته یا نمای کرتین وال (Curtain Wall) است که از جدیدترین نماهای موجود به شمار می آید. بدیهی است که طرح این نمای مدرن می تواند گزینه ایده آلی برای دستیابی به معیارهای معماری پایدار باشد.

در ادامه می توانید چند نمونه نمای کامپوزیت مشاهده کنید.

معماری و دکوراسیون داخلی پویانو / اکبری