از دید اهمیت در طراحی، یک کلینیک دندانپزشکی باید ابتدا یک کلینیک باشد و سپس یک فضای خوشایند، اما واقعا خوشایند بودن کلینیک به قدری در روحیه مراجعین یا همان بیماران، موثر است که در طراحی، جزو اولویت های هم رده عملکرد قرار می گیرد. در کلینیک های امروزی، این نکته که شاید اصل هم تلقی شود، اهمیت بسیار زیادی یافته، به شکلی که طراحان کلینیک های مدرن و کلیه فضاهای درمانی، تمرکز خود را تا حد زیادی روی خوشایند طراحی کردن فضا می گذارند. آیا می خواهید بدانید یک کلینیک دندانپزشکی ایده آل از نظر حس خوشایندی که گفته شد، چگونه کلینیکی است؟ شاید بد نباشد برای آشنایی با خصوصیات چنین فضایی با کلینیک Blue Ridge آشنا شوید. در ادامه، این کلینیک و معماری آن را به شما معرفی خواهیم کرد.

کلینیک ارتودنسی Blue Ridge یک نمونه جالب است از فضایی درمانی با خصوصیات منحصر به فرد که امضای طراحی خاص خود را دارد و به طرز خوبی تجربه حضور در یک فضای طبیعی را به مراجعین مطب منتقل می سازد. طراحان جهت دستیابی به چنین تلفیقی نیازمند ایجاد یک هارمونی میان تنش های بین طبیعت و توسعه فضای تجاری – درمانی بودند. هندسه محدود شده درون، یک جریان غیرمنتظره از مطب دندانپزشکی به سوی طبیعت و باغ سرسبز ایجاد نموده است تا این بنا را چیزی فراتر از یک ساختمان درمانی ببینیم.

تلفیق سقف بلند و دیوارهای لایه ای حجاری شده، ارتباط میان داخل و خارج بنای کلینیک را تسهیل کرده و روند اجرایی اجزای اصلی آن را تسریع نموده است. فقط قسمتی از دیوار بیرونی، به وسیله متریال سنگ و با الگوی پله ای، نمای بنا را پوشش داده است. انتخاب مصالح با تِم چوب، یک روش ساده برای انتخاب مبلمان و هماهنگ سازی آن با کاربری این ساختمان بوده است. مصالحی چون چوب می تواند حس و حال گویاتری از یک فضای طبیعی به مطب اورتودنسی ببخشد.

نخستین فضایی که مراجعین این مطب یا همان بیماران، پس از ورود با آن رو به رو می شوند، محیط لابی و مناطق بالینی می باشد. تعادل در حفظ حریم خصوصی، عملکرد، آرامش و همچنین سیرکولاسیون به وسیله اضافه کردن عناصر طراحی با کمک دیوار مجسمه ای شکل بزرگ صورت گرفت که به وسیله برش چیزی بیش از 136 لایه چوب صنوبر با دستگاه مخصوص انجام شد. برش حاصل از ورق های چوبی، یک هویت سیال و آرامش بخش به دکوراسیون فضای داخلی این کلینیک داده است. دیوارهای چوبی، ملایمتی گرم به فضای داخلی بخشیده اند و مسیرهای میان ورودی، درمانگاه و دفاتر خصوصی این مطب را از هم تفکیک نموده اند.

طراحی نمای این مطب ارتودنسی، تلفیقی است ساده از شیشه و سنگ لاشه. خطوط حرکت دیوار سنگی به شکل زیگزاگی، شکل مرتفع و کوتاه پیدا می کنند. این تغییرات با توجه به کاربری های داخل مطب، متغییر می باشد. در قسمتی از فضا که یونیت های دندانپزشکی قرار گرفته اند، دیوارها کوتاه تر هستند تا بیمار در زمان درمان یا معاینه، تصویری کامل از محیط طبیعی بیرون از مطب داشته باشد. البته در بخش هایی که نیازمند حریم خصوصی بیش تر هستند، ارتفاع دیوارها در نما بیش تر در نظر گرفته شده است.

وقتی از حس خوشایند در یک کلینیک صحبت به میان می آید، منظورمان یک حس غریب و ناشناخته نیست. منظور، همان حسی است که اکثرا با نام آرامش می شناسیم. وجود حسی مثل آرامش در کلینیک ها و دیگر فضاهای درمانی واقعا لازم است، چرا که مراجعین چنین فضاهایی عموما با استرس رو به رو هستند و مسلما نیازمند حضور در فضایی پر از انرژی مثبت و حس مطلوبند تا از تجربه خود در مطب، خاطره خوشی در ذهن داشته باشند. این همان حس خوشایندی است که معماری، وظیفه ایجادش را بر عهده دارد.

منبع: Archdaily