کافی شاپ Bon-Dong ، بوسانجین گو، کره جنوبی

معماران: General iD design ; Design: iD design (General ID) (Kim Sun-Min, Park Tae-Hyun)

مساحت: 260 متر مربع

سال ساخت: 2019

عکسبرداری: Yoon Joonhwan

تأمین کنندگان: Hi-Macs, Miicon

قدم گذاشتن به داخل کافه Bon-Dong به مانند سفر کردن در زمان به کره ای است از یک دوران دیگر است. به جای خراب کردن همه چیز در یک سونای کره ای که بالای 30 سال عمر دارد، با بازگردانی و تغییر چیزهای قدیمی به چیزهایی با ظاهر جدید، این فضای شگفت انگیز قصد دارد شما را در حین نوشیدن قهوه تان با خود به دوران های قدیم ببرد، یعنی زمانی که همه چیز ساده و خوب بود.

منظره پنجره با دودکش قدیمی باعث می شود شما به زمانی دور، چیزی در حدود 3 دهه قبل سفر کنید. گرچه شما قادر نیستید ساعت را به عقب برگردانید، اما امکان این را دارید که حس و حال روزهای خوب قدیم را در این فضا جستجو نمایید.

وان مرمری قدیمی که چیزی در حدود 3 دهه خاطره با خود دارد، در این پروژه بازگردانی به سینک تبدیل شده است و از 30 سال پیش تا کنون، خستگی های روزانه شما را با خود می شوید و می برد.

ناودان هم نقش ستون و تکیه گاه دوران کودکی بیش تر کره ای ها را ایفا می کند. شما با نشستن در کنار آن، در حین نوشیدن قهوه تان به آن دوران طلایی باز می گردید.

با توجه به طراحی مجدد و بازگردانی این فضا می توان دریافت که قرار نیست وقتی یک فضای قدیمی به ما تحویل می دهند و یک فضای نو می خواهند، به خاطر این که عملکرد و دکور سابق با کاربردی که اکنون از فضا می خواهیم و دکوری که اکنون مناسب تلقی می کنیم، کل آن چه وجود دارد را تخریب کرده و از صفر به ساختن فضای جدید بپردازیم. در رویکرد جدید معماران اکثر کشورهای جهان، توجه به ماهیت فضای موجود، عناصر حاضر در آن و متریال ها (هر چند رنگ و رو رفته و خراب شده باشند)، اهمیت زیادی دارد.

اگر شما موجودیت و اصلیت یک فضای قدیمی را انکار کرده و آن را کنار بزنید، می توانید مطمئن باشید که چندین سال بعد، فردی دیگر نیز همین کار را با ساختمانی که شما امروز طراحی کرده و می سازید، تکرار خواهد کرد. این موضوع شاید از نظر برخی ها مشکلی نداشته باشد، اما معماری با چنین تفکری هویت خود را از دست خواهد داد و به یک کالای دور ریختنی تبدیل می شود که هر بار برای عرضه یک چیز جدیدتر، کنار گذاشته و تخریب می شود.

میان عملکرد یک سونا با یک کافی شاپ، تقریبا هیچ وجه اشتراکی وجود ندارد، اما هنرمندی معمار دقیقا زمانی مشخص می شود که وی بتواند بدون ایجاد دخل و تصرف آنچنانی یا تخریب چیزی که موجود است، یک سونا را به کافی شاپ تبدیل کند؛ یعنی اتفاقی که در این پروژه افتاده است.

حفظ کردن دیوارهای قدیمی سونا و اضافه کردن پارتیشن های کرکره ای، دیوارهای شیشه ای و میزهای مدرن، نشانه توجه به وضعیت پیشین ساختمان در عین کمک گرفتن از عناصر جدید است و همان طور که در تصاویر مشاهده می کنید، برخلاف چیزی که اکثرمان تصور می کنیم، این متریال ها یا بهتر است بگوییم عناصر قدیمی و جدید به خوبی در کنار هم نشسته اند.

کار مهم دیگری که این معمار کرده، این است که نه تنها هویت ساختمان را نگه داشته، بلکه از آن برای ایجاد یک سفر خیالی به دوران گذشته کمک گرفته است. طراحی این کافی شاپ باعث می شود مشتری های آن، حس نوستالژیک را تجربه کنند.

منبع: Archdaily

معماری و دکوراسیون داخلی پویانو