طراحی کافی شاپ A. Mono ، هانگژو، چین

معماران: PROJECT

مساحت: 150 متر مربع

سال ساخت: 2018

عکسبرداری: UNITU, Xiaohuangshu

کافی شاپ A. Mono : به عنوان یک شیرینی پز، صاحب ملک، ایده یک اسم عرفانی یعنی A.Mono (Arrival to Mono) را داد که از یک تئوری زیبایی شناختی ژاپنی (Mono-ha) نشأت گرفته است. این تئوری روی رابطه بین یک شیء با یک شیء دیگر تأکید دارد. با اعمال کردن این تئوری در این ساختمان، انسان به عنوان یکی از این دو شیء است، مثل طبیعت؛ همچنین رابطه بین انسان، شیء و طبیعت. این سه عنصر، پایه و اساس طراحی هستند.

مرز محو شده میان داخل و خارج

این ساختمان را می توان در دو بخش در نظر گرفت، بخش بالایی و بخش پایینی. بخش بالایی با بازسازی یک خانه سبک فارم هاوس که توسط محلی ها ساخته شده به وجود آمده، به علاوه یک آلونک الحاقی. طراحان در ابتدا قصد داشتند از یک متریال شفاف برای یکی کردن آلونک و ساختمان با هم استفاده کنند تا یک ظاهر براق به بنا داده شود، اما متاسفانه این کار به خاطر وضعیت سایت، فایده ای ندارد. به جای این کار از پوسته شیشه ای در امتداد مرز استفاده شده که از خیابان به بخش داخلی ساختمان و بخش پایینی اتصال دارد.

طراحان این بنا، ایده های پیچیده خود را در ابتدای کار کنار گذاشته و به این شکل شروع کردند که کفپوش های موزائیکی و فضای نشیمن را برای جدا کردن هر فضا در نظر گرفته اند تا به این شکل، جریان ورود مردم را ابتدا به درون آلونک و سپس به فضای داخلی هدایت نمایند. باری که در نظر گرفته شده، یک فضای استراحت در دل کوهستان است که به بازدیدکنندگان شهر خوشامد می گوید و به صورت همزمان به عنوان یک توقفگاه عالی برای محلی ها و حتی گربه ها و سگ ها عمل می کند.

در فضای بسته داخل، یک محدوده برای بار به صورت باز در نظر گرفته شده که هسته فضاست. با وجود این که محدوده بار از محدوده نشیمن جداست، همچنان از نظر بصری در معرض دید مشتری ها قرار دارد تا آن ها بتوانند فرایند تهیه شدن دسرها و نوشیدنی ها را ببینند. یک سری صندلی بار در کنار بار در نظر گرفته شده که رابطه میان مشتری ها و صاحب بار را به حداکثر می رسانند. به علاوه، پنجره های بزرگ، منظره کوه ها را به فضا بخشیده اند و وقتی که هوا برای باز کردن آن ها به اندازه کافی خوب باشد، به سختی می توان تشخیص داد که فضا بسته است یا در محیط باز قرار دارد.

حفره و بالکن

در مقایسه با جریان باز طبقه بالا، طبقه پایین به نشیمنی اختصاص دارد که در میان درختان موجود جای گرفته و یک اتمسفر صمیمی در دل طبیعت به وجود آورده است. با دنبال کردن آلونک، با یک بالکن باز مواجه می شوید که رو به یک ویوی خوش منظره دارد. بخش های بالایی و پایینی به وسیله پلکان به هم ارتباط دارند که هر چه پایین تر می رود، عرضش افزایش پیدا می کند و دارای یک نرده ممتد است که به صورت همزمان در نقش میله بالای بار نیز عمل می کند.

فضای داخلی کافی شاپ A. Mono بخش پایینی، خیلی زود ما را به یاد زندگی در غار می اندازد. طراحان، یک سقف قوسی شکل با بافت بتن انتخاب کرده اند و حتی نورپردازی نیز طوری کنترل شده که فضا مقداری تاریک به نظر برسد تا شکل و شمایل واقعی یک غار در فضا حس شود. با ادامه داشتن کفپوش های موزائیکی از داخل به خارج و همچنین پنجره های مرتفع شیشه ای، مرز میان یک بنای ساخته دست انسان و طبیعت محو شده است.

هدف معماران از این معماری این بوده که بتوانند در دل طبیعت، سطح مشخصی از فرم و عملکرد را در عین تعامل با طبیعت و حفظ آهنگ و توازن آن به وجود آورند که انسان را به سوی شکل دیگری از زندگی هدایت می کند.

معماری و دکوراسیون داخلی پویانو

منبع: Archdaily