05 / تیر, 1400

طراحی منظر شهری بهشت های کوچک / گروه معماری studiolibani و civilarchitectureorg

طراحی منظر شهری بهشت های کوچک / گروه معماری studiolibani و civilarchitectureorg : تصور کنید در واقعیتی که آب کم و در زمان کوتاه و موقتی یا غیرقابل دسترسی است ، چگونه فضاهای عمومی خود را تصور کنیم؟ چگونه می توان ایده یک باغ را در یک زمان خشک سالی و در یک بستر فرهنگی که باغ ، به واسطه آب فراوان و پوشش گیاهی سرسبز ، تجلی “بهشت” می شود ، با پویانو همراه باشید تا بتوانیم مفهومی جدید از باغ و بهشت را بررسی و دوباره آن را تصور کنیم؟

بهشت های کوچک یا همان Minor Paradises به عنوان مجموعه ای از تحریکات علیه بهشت عرب و علیه مفاهیم استعماری سبز در نظر گرفته شده است. کشورهای عربی مدیترانه شرقی از باغ ها به عنوان بهشت های کوچک (jnaina) یاد می کنند: جعبه های محدود گیاهان سبز و ظریف در یک ترکیب منظم. در سراسر شبه جزیره عربستان ، از آنها به عنوان حدیق نامیده می شود ، به معنی “بستن یا محاصره کردن”. همان فضای محصور شده سرسبز و بهشت گونه …

در این زمینه ، باغ به عنوان فضای محدود سبز تا اواسط قرن 20 نادر و کمیاب بود. حیاط های سنتی اغلب بی حاصل بودند بلکه مخصوص عملکردهایی همپون لباسشویی ، پرورش دام و آشپزی بودند.

سبزه به عنوان یک تخیل داخلی فقط به کسانی اختصاص داشت که می توانستند از پس آب زیادی برای زیبایی یا زراعت برآیند. امروز چشم انداز خلیج فارس یک خیال موروثی است: چمن خوب تراشیده ، عقب نشینی سرسبز – مفهوم مراقبت یا باروری که داستان های استعماری قرض گرفته شده است.

طراجی فضای شهری بهشت های کوچک Minor Paradises مفهوم سنتی حیاط و منظره زیبای اردن را مرور می کند و نمونه هایی از سناریوها را از مقیاس سرزمینی تفسیر می کند و آن را به عنوان یک منظره مینیاتور در مقیاس انسانی تفسیر می کند.

شن و ماسه ها ، شن ساحلی ، سنگ های آتشفشانی و سنگ آهک که به صورت محلی تهیه شده اند ، دوباره منظره را ایجاد می کنند ، توپوگرافی و شرایط زمین را می سازند و تجربه بازدید کننده را درمان می کنند و به عناصر اصلی منظره ما متصل می شوند. این تپه به عنوان یک کوه یا یک تپه درک می شود. وصله شن به عنوان یک سطح ، یا به عنوان یک قلمرو را برای مخاطبین یاد آور می شوند .

گونه های محلی سازگار با تحمل شدید خشکسالی به نظر می رسد که خوشه هایی در حال مذاکره درباره احتمال زیبایی شناسی جدید و بدون آب هستند. بنابراین باغ مفاهیم جایگزین مراقبت ، نگهداری و زیبایی را پیشنهاد می کند. نیمکت های موجود در تخته سه لا سفید نشان دهنده نوع شناسی حیاط به عنوان یک فضای اجتماعی در جهان عرب است. نیمکت ها امکان تعامل را فراهم می کنند و دیدگاه های مختلفی را نسبت به این منظره ساخته شده نشان می دهند. قوس های کوچک در نیمکت ها بیشتر بر ماهیت نصب بدون مقیاس طبیعی تأکید دارند.

زمینه طراحی بهشت های کوچک Minor Paradises همکاری بین معماری عمران و ( توسط گروه studiolibani معماری منظر + شهرسازی) است. پروژه طراحی منظر Minor Paradises یک نصب باغ عمومی در مقیاس کامل ، در طول هفته و 720 متر مربع (7750 متر مربع) است که در هفته طراحی آمان 2019 ، در امان ، اردن در Al Ain Hangar Plaza انجام شد. نمایشگاه آمان هفته طراحی آمان 2019 ، با مضمون “احتمالات” با سرپرستی نورا السیه و به کارگردانی رعنا بیروتی. اجرا از طریق انس میخی و تیم امکان پذیر شد.