جایزه معماری آقاخان لیستی کوتاه از 19 پروژه منتخب را به اطلاع رسانده است. این 19 پروژه از 348 پروژه دریافت شده از 69 کشور جهان می باشد. یک بار در هر سه سال، این جایزه استانداردهای جدیدی از جهت برتری در زمینه های مختلف شامل سبک های کانتمپراری، مسکن اجتماعی، بهبود جامعه و مسکن، حفظ میراث فرهنگی، احیا مناطق حفاظت شده و همچنین طراحی منظر و ارتقا محیط زیست را ارائه می دهد. اصول اساسی برای جایزه معماری آقاخان شناسایی و تشویق کانسپت های ساختمانی است که نیازها و خواسته های جوامعی که مسلمانان در آن نقش و حضور پررنگی دارند را پاسخگو می باشد. پروژه های این لیست کوتاه در رقابت با یکدیگر برای دریافت جایزه 1 میلیون دلاری با یکدیگر، توسط هیئت ژوری داوران انتخاب می شود. از سال 1977 که این مسابقه برگزار شده است، تا به حال بیش از 110 پروژه به این جایزه دست پیدا کرده اند و بیشتر از 9000 پروژه ساختمانی از آن زمان تا به اکنون مستند شده اند.

در این مطلب ما سه مورد از پروژه های ایرانی که در این لیست به چشم می خورد را قصد داریم به شما معرفی کنیم! همراه گروه معماری و دکوراسیون داخلی پویانو باشید تا با این سه پروژه منتخب ایرانی در مسابقه معماری آقاخان که کم و بیش ممکن است با آنها آشنا باشید اما لازم است که بیشتر از ویژگی های آنها مطلع گردید:

خانه منوچهری ، کاشان، ایران، اکبر حلی، شهناز نادر

ترکیبی نو از احیاء گسترده میراث معماری، هنر و صنعت کار در شهری تاریخی

مرکز نساجی و هتل بوتیک در یک محله تاریخی در کاشان در استان اصفهان واقع شده است، این پروژه مستلزم بازسازی یک خانه تاجر قرن 19 بوده است، که نمونه ای از ساختمان های مسکونی تاریخی این منطقه است که بیشتر قسمت های آن به طور کامل خراب شده است. هدف اولیه در سه بخش  به اطلاع رسید: بازسازی و احیا صنعت نساجی دستی قابل توجه از لحاظ تاریخی کاشان که رو به انقراض و نابودی قرار داشت، نوسازی، بازسازی و تجدید حیات یک خانه تاریخی و بافت همسایگی در جهت جلب توجه به گنجینه بزرگی از میراث فرهنگی که در معرض خطر بوده است و همچنین افزایش سطح آگاهی فرهنگی، هنری و تکنولوژیکی سنتی که در بطن معماری اسلامی سنتی این منطقه عجین شده است. این خانه نه تنها یک کارگاه نساجی برای تولید پارچه ها ابریشمی گل برجسته، پنبه ای، و مخمل بافی است، بلکه بهترین مکان غذاخوری، یک گالری هنری معاصر، یک فروشگاه صنایع دستی، یک خانه فیلم زیرزمینی می باشد که از آب انباری با سازه قدیمی اقتباس شده است. این پروژه به موفقیت بزرگی دست یافته است به طوری که هزاران نفر از مردم سرتاسر جهان برای بازدید از آن و بسیاری از طرح های مشابه در گوشه کنار این شهرستان به آنجا کشیده می شوند.

پل عابر پیاده طبیعت، تهران، ایران، سازه های پارچه ای معماری دیبا/  لیلا عراقیان، علیرضا بهزادی

زیرساختی که دو پارک را به هم متصل می کند تبدیل به یک فضای محبوب شهری شده است:

معماران اول در دو تا سه سطح، پل عابر پیاده منحنی به طول 270 متر با پهنای عرض متفاوت، یک مجموعه با ساختار فولادی شامل خرپاهای سه بعدی داینامیک با دو کنسول از دو طرف که بر روی شاخه های بزرگ سه ستون به شکل درخت قرار گرفته است. این ایده فراتر از انتظار از یک مسابقه عمومی طراحی پل برای اتصال دو پارک که از میانشان اتوبانی به سمت شمال تهران قرار دارد، و همچنین بدون اینکه مانعی برای چشم انداز کوه های البرز باشد. عناصر ساختاری بر روی سازه سفارشی هندسی که در سه بعد دارای چرخش است و تکرار می شود. نتیجه یک ساختار فضایی به اندازه کافی بزرگ است که توانسته است فضاهای معماری را در خود ایجاد کند، جایی که مردم کنار هم جمع گردند، غذا بخورند، و یا استراحت کنند نه اینکه تنها از آن عبور کنند. مسیرهای چندگانه در هر پارک ایجاد شده است که مردم را برای رسیدن به این پل هدایت می کند. صندلی، فضاهای سبز، و کیوسک ها مردم را تشویق می کند که در محیط سبزی که اثرات سبک مینیمال در آن دیده می شود وقت بگذرانند. منحنی های ساختار پل باعث شده است که پرسپکتیوهای گوناگونی از منظره شهر قابل مشاهده باشد.

خانه 40 گره، تهران، ایران، حبیبه مجدآبادی، علیرضا مشهدی میرزا

روشی نوآورانه و کم هزینه که در استفاده مجدد از آجرهای سنتی

فرش ایرانی آوازه و شهرت جهانی دارد، و آجر نیز یک رابطه قوی با معماری تاریخی ایران دارد. در اینجا آجرها در یک نمای معاصر به عنوان یک مجموعه ای از ماژول های پیچیده در هم آمیخته به نظر می رسند. ایجاد یک آپارتمان کوچک با بودجه کم  فضای زیادی برای خلاقیت به شما نمی دهد، در عین حال یک معمار این توانایی را دارد که با متریال، بافت و نور کارهایی انجام دهد. در پرتو آن، یک تفسیر مدرن از مشربیه باستانی با استفاده از آجرهای موجود در بازارهای محلی در نظر گرفته شد. به منظور کاهش هزینه ها در ساخت این ساختمان پنج طبقه، کارگران غیر ماهر قادر به خواندن نقشه های فنی نبوده اند، و به جای آن پیشه ورهای حرفه ای مشغول به کار شدند. تمامی داده های ساخت و ساز به دستورالعمل های ساده تبدیل شد تا توسط سوپروایزر در طول انجام کار خوانده شود. در نهایت یک هندسه نامنظم بیرون زده  که آجر به آجر طراحی شده است و سیستم اجرایی که از طریق تماشای بافندگان فرش در کارگاه های سنتی به وجود آمد. این ساختمان کاملا با شبکه ای آجری بر روی میله ها مانند گردنبندی مرواریدی پوشیده شده است. فاصله بین آجرها طوری تنظیم شده است که اثری مبهم و مات ایجاد کند که نور از بین آن عبور نمی کند، در حالی که پنجره ای پشت این مش وجود دارد که  تبدیل به یک شبکه شفاف گردیده است.

منبع:Archdaily

گردآوری و ترجمه در تحریریه پویانو | پردیس ترکمان زاده

در رابطه با این مطلب بیشتر بخوانید:

ترکیب تخت و میز؛ جذابیت و صرفه جویی در فضا

میزهایی برای دفتر کار خانگی

میز باریک برای فضاهای محدود

پویانو را در اینستاگرام دنبال کنید

به کانال تلگرام پویا نو بپیوندید