حفظ درختان در طراحی خانه : درختان موجود در سایت در طول طراحی و ساخت این خانه خانوادگی در حومه شهر «کوییتو« (Quito) مد نظر قرار گرفته و محافظت شده‌اند. این خانه توسط گروه معماری اکووادوری استودیو «گابریل ریورا» (Gabriel Rivera) طراحی شده‌است.

خانه تاکوری یا «کازا تاکوری» (Casa Tacuri) در محله «نایون» (Nayón) قرار دارد –محله‌ای که در منطقه شهری کوییتو واقع شده‌است. این شهر به خاطر چشم‌اندازهای استثنایی اش از دره «کامبایا» (Cumbayá) و طبیعت انبوه و متنوعش -از جمله درختان بومی «آلگاروبو» (Algarrobo) که در تمام نقاط این منطقه روییده- شناخته شده‌است.

گروه معماری گابریل ریورا که در شهر کوییتو واقع است در توضیح این پروژه گفت: «این درختان به قدری پرندگان آوازخوان را به خود جذب می‌کنند که کسی نمی‌تواند جز این احساس را داشته‌باشد که جزیی از طبیعتی بکر شده‌است، و این در حالی است که خانه تاکوری تنها چند دقیقه از فعالیت شهری فاصله دارد.»

این خانه چند طبقه که بر روی زمینی شیبدار ساخته شده‌است، به گونه‌ای طراحی شده که به محیط طبیعی خود احترام بگذارد و آسیبی بر جای نگذارد. این ساختمان مسکونی مشتمل بر سه حجم است که حول یک حیاط مرکزی سازمان یافته‌اند و توسط یک پیاده‌راه مسقف به یکدیگر مرتبط گشته‌اند.

این استودیوی معماری گفت: «تمام درختان آلگاروبویی که در زمین این پروژه قرار داشتند محافظت شدند. نتیجه حفظ این درختان، خلق خانه‌ای بی‌زمان بود که احساس می‌شود انگار خود به خود از دل طبیعت روییده و بیرون آمده‌است.»

دیوارهای خارجی این بنا متشکل از بتن و چوب عسلی رنگ هستند. این دیوارها با صفحات وسیع شیشه‌ای که با فلز مشکی رنگ قاب گرفته شده‌اند همراه اند. قطعات بتنی دیوارها با یکدیگر تقاطع و همپوشانی دارند.

تیم طراحی در ارتباط با تطبیق پروژه با توپوگرافی سایت گفت: «ستون‌های فلزی سازه این ساختمان، همچون تنه‌های درختان، صفحات افقی ساختمان را به شکلی دقیق و پرجزییات مطابق با توپوگرافی طبیعی سایت کنار یکدیگر سازمان داده‌اند.»

سه حجم این خانه از لحاظ ارتفاع با یکدیگر تفاوت دارند. حجم جلویی که مشرف بر خیابان است، به اندازه دو طبقه ارتفاع می‌گیرد. طبقه پایین آن در پشت یک حصار جای گرفته و پارکینگ اتومبیل را در خود جای می‌دهد.

یک راه پله بتنی راه به طبقه بالا می‌یابد. در این طبقه، طراحان یک فضای غذاخوری، اتاق نشیمن و آشپزخانه تعبیه نموده‌اند. در این طبقه یک قسمت از سقف قطع شده و ارتفاع بیشتری پیدا کرده تا فضای نصب پنجره‌های مرتفع در سقف برای جذب بیشتر نور فراهم گردد.

عمود بر این حجم که فضاهای جمعی را در خود جای می‌دهد، حجم دیگری قرار دارد که متشکل از فضاهای خصوصی‌تر است. دو اتاق خواب و یک کنج طبقه همکف این حجم را تشکیل می‌دهند، در حالی که در طبقه بالا یک سوییت مستر جای گرفته‌است.

این سوییت مستر که دارای سقفی معلق است، با دیوارهای شیشه‌ای محصور شده‌است و رو به یک تراس وسیع باز می‌شود. موقعیت این اتاق که در فاصله از سطح زمین قرار دارد احساس این را در سکنه ایجاد می‌کند که در بالای درختان زندگی می‌کنند.

حجم سوم، که در پشت حیاط مرکزی این خانه قرار دارد، یک استودیوی کوچک را در خود جای داده‌است.

فضای داخلی این خانه با سقف‌های بتنی، جزییات چوبی و دکوراسیون امروزی‌اش حس و حالی محدود اما گرم و دنج دارد. در سرتاسر این خانه، پنجره‌های کف تا سقف ارتباطی بسیار قوی با چشم‌انداز گیاهی اطراف برقرار می‌سازند.

از دیگر خانه‌های موجود در کوییتو می‌توان به خانه‌ای به طراحی استودیو «فلیپ اسکودرو» (Estudio Felipe Escudero) اشاره کرد که دارای دیوارهای منحنی ساخته شده از بتن قالبگیری شده است. اخیرا، گروه معماری «بیجارک اینجلز» (Bjarke Ingels) رندرهای برجی را که برای شهر کوییتو طراحی کرده، منتشر نمود.

حفظ درختان در طراحی خانه

گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی

منبع: www.dezeen.com