ایده معماری ” زمین های کشاورزی شناور ” برنده جایزه شنژن UABB / معمار توماس چانگ
ایده معماری ” زمین های کشاورزی شناور ” : مسابقه معماری و شهرسازی دوسالانهء بیشهر (UABB) در فوریه 2016 در شهر شنژن به پایان رسید، اما حداقل یکی از عناصر همچنان در جریان است و ادامه دارد. معمار پروژه، زمینهای شناور، توماس چانگ، دانشیار معماری دانشگاه چینی هنگکنگ، است. پروژه در زمین سایت UABB در داچنگ فلور میلز ، منطقهء شکو، به عنوان اثبات تجربی و نمایشی ایدهء بازگشت کشاورزی به خلیج شنژن به کمک زمینهای کشاورزی شناور اجرا شده است. زمینهای شناور قسمت منظر و چشم انداز اصلی دوسالانه را شکل دادند و در مراسم اختتامیه جایزه شورای سازماندهی دوسالانه این رویداد را دریافت کرد.
پروژه : زمین های شناور (Floating Fields)
معماری : توماس چانگ
محل : شنژن، چین
سال ساخت: 2015
موضوع: اثبات تجربی و نمایشی ایدهء بازگشت کشاورزی به خلیج شنژن به کمک زمینهای کشاورزی شناور
برنده جشنواره معماری جهان 2016 در بخش تولید، انرژی و بازیافت
در زمین سایت UABB، زمینهای شناور آرایهای از تقسیم بندیهای مستطیلی در آب کم عمق و در هوای باز میباشد. برخی از این تقسیم بندیهای زمینهای زراعی با گیاهان رستنی و بعضی دیگر با آبی که درونش جعبههای گیاهان در حال رشد دارد، پر شدهاند. هر دوی این زمینها زیست بومی چند چرخهای ایجاد میکنند؛ شامل پشته آب بند توت سفید با اردک و ماهی، پرورش آبزی و پرورش گیاهان آبی، کشت جلبکها و فیلتر کردن آب. در جشنواره برداشت محصول، قطعهها با محصولاتی برای ترکیبات سالاد و حوضچههای ماهی انباشته شدند تا از آنها سوپ ماهی تهیه شود. معمار پروژه چانگ گزارش می کند: ” ما اردک ها را رها کردیم، و احتمالا آنها را به عنوان حیوانات اهلی نگه خواهیم داشت، چون اردکها به محل، زندگی بخشیدهاند”.
اردکها میبایست حداقل یک سال دیگر در داچنگ لذت ببرند، از تعهد حامیان مالی، بازرگانهای چینی، برای پشتیبانی از زمینهای شناور تشکر میکنیم. حامیان به چانگ فرصت اصلاح پروژه و به کارگیری مردم بومی را دادند.
زمینهای شناور فرضیهای دربارهء ” زندگی دوباره شهر” میباشد، که برای محلی بر پایه شهرسازی زیست-اجتماعی در نظر گرفته شده است. گزینهای برای زندگی ارگانیک مبتنی بر نیروی تازه بخشیدن به معماری پساصنعتی ، ارائه میدهد. این جایگزینی میخواهد به کمک منظر محصولات خوراکی، فضای عمومی لذت بخشی بسازد و همزمان به ریشههای اکولوژی کشت و پرورش چندین جانور و گیاه آبزی حیاتی تازه ببخشد. این ریشههای فرهنگی در گذشته در این منطقه وجود داشته و زمانی زیست بوم منحصر به فرد اراضی منطقه، عوارض طبیعی دلتای رودخانه پریل را تعریف میکردند.
ساکنان چشم انداز دلتای کم ارتفاع و سیل خیز، پرورش کرم ابریشم، و کشت برگهای درخت توت را با هم درهم آمیختند و پرورش ماهی را با ابتکار مهندسی محیط زیست ترکیب کردند. حوضچههای ماهی و آببندهای توت ساختند که یکی از مهمترین نمونههای مشهور و پرقدرت کشاورزی زیست بوم در منطقه را شکل میدهد، و سابقا تجارت پرورش و کشت مبتنی بر آب را بوجود آورده بودند. اما در حال حاضر از بین رفته و مناظر رها شدهاند. به علاوه، محل برگزاری دوسالانه امسال، کارخانه داچنگ فلور سابق، محصول شهرنشینی سریع شنژن است. تلاشی شگفتآور که یک شبه تالابها و زمینهای آبی صدساله پرورش گونهها را با بتن و صنعت ساخت فوری زمینهای آبی، برای رسیدن به کلان شهر، جایگزین کرد. کارخانه متروکه، در حال حاضر از هم منفک شده و نور خورشید همه جا میتابد و گلهای وحشی از زیر زمینهای آبی سر بر میآورند و انعطاف پذیری پایدار طبیعت را تایید میکنند.
زمینهای شناور از چندین مفهوم در سطوح مختلف برای احیای زمین مرده، الهام میگیرد. وجود آبراههای پوشیدهء موجود که به صورت مورب از وسط سایت میگذرند، ایده معرفی مجدد زمینه آبی را بیان میکنند. اجرای اشکال مستطیلی هم راستا با اتاقهای ساختمان کارخانه، که زنده کننده آبراههاست و به مجموعهء استخرهای فیلتر آب حیات تازهای میبخشد. این مفهوم به اطراف و بیرون سمت دیگر ساختمان گسترش مییابد. در قسمت پشت ساختمان زمین بتنی تفکیک شده و حوضچههای بزرگی برای محصولات ایجاد شدهاند. بخشی از مخروبههای بتنی، خرد و بازیافت گردید و به عنوان سنگفرش پر کننده معبرهای بین حوضچهها دوباره به کار رفتهاند. حوضچههای به هم متصل از آجرهای بتنی ساخته شدهاند، و با سطوح مختلف، پله، نیمکت و غرفههایی، کامل شدند. و منظر پیادهراهی با تلفیق محصولات غذایی و تفریح خلق میکنند.
مجموعهء استخرهای متصل، کارکردهای آبی گوناگونی دارد و چرخه زیست بوم آبی و کاملی ایجاد میکند. بازمانده خوابگاه قدیمی با بلوکهای خطی پوشیده شدهاند. بلوکهای خطی ساختمان، نمایشگاه و مرکز منبع آموزشی چندگانه، فضای میزگرد، کتابخانه و کافه رستوران هستند. نسخه مدرنی از زراعت حوضچههای آببند با پرورش غیر فنی با هم ترکیب شدهاند. درختهای توت برای تغذیه پیله ریسی کرم ابریشم در غرفهها کاشته شدهاند؛ آبراهها راهرویی برای حوضچههای فیلتر میسازند که با گیاهان آب پاک و بوتههای پرورش ماهی و میکرو جلبکهای رنگارنگ پر شدهاند. میکرو جلبکها ماهرانه کشت و برداشت میشوند تا تصفیه آب را بهبود بخشند و برای ماهیها خوراک تولید کنند.
حوضچههای غرفههای جلبکها با آب هدر رفتی که مواد مغذی دارد پر میشود و چرخه خودکفایی آب برقرار میگردد. سپس در استخرهای فیلتر، به آب تمیز تصفیه میگردد و به برکه گلهای نیلوفر آبی میرود. آب تمیز، سپس به حوضچه ماهیهای کول و حشرات، استخر اردک ها و استخر بزرگ پرورش آبزیان همراه با قطعههای شناور و احاطه شده با درخت های توت میریزد. قبل از بازگشت آب به غرفه جلبکها برای شروع مجدد چرخه، جعبههای شناور به آب اکسیژن برمیگردانند و تا اندازهای مواد مغذی را از آب جذب میکنند. ایده قطعههای شناور از نظر سبکی وزن روی جعبههای قاب دار سیار، در خط افقهای متفاوت، بدنههای آبی، سطح غرفههای پر شده و یا روی بالای بام پوشیده خوابگاه آزمایش شدند. بخشی از آب تمیز نیز برای آبیاری قطعههای روی بام استفاده میشود.
زمینهای شناور چرخههای چندگانهای میسازد، جایی که هر کدام از برکهها یکی از دو شیوه غرفههای تغذیه را میتوانند داشته باشند؛ چرخه آب زائد، تولید محصول، آب تصفیه شده و ویژگیهای منظر را میتوانند پیاده کنند. زمینهای شناور نسبت به سیستم متداول، انعطاف پذیری بیشتری ایجاد میکند. حوضچههای متصل اصلی به عنوان زیست بوم خودکفا عمل میکنند و چرخه های مناسبی از پیوند محیط زیست و کشاورزی شهری به نمایش میگذراند.
زمینهای شناور در کنار اوقات فراغت، تولید محصول و معماری منظر، با ترکیب استخرها، قطعهها، راهها و غرفهها رویدادی با بازتاب گسترده و تبلیغ جامعه و رسانه تولید کرد. جشنواره کاشت به بچه ها و خانوادههایشان در بیش از 100 شهر فرصت نمایش از نزدیک قطعههای شناور، ماهیگیری و آموزش درباره اردکها، کرم ابریشم و چرخه زندگی جلبک را فراهم کرد. جشنواره مزه به کمک گروههای محلی CSA پشتیبانی میشود و سوپ ماهی و سالاد لولهای (که از زمین سایت برداشت شدهاند) به شرکت کنندهها ارائه میکند. در این جشنواره درباره کشاورزی شهری و پتانسیل میکرو جلبکها در معماری و محیط زیست شهری گفتگو میشود. جشنواره برداشت دوسالانه امسال، با موفقیت سری اول محصولات جعبههای شناور را برداشت کرد، محصول کشت جبلک را عرضه داشت و گفتمان ” کشاورزی شهری رویایی و زیست بوم برای زندگی زیست اجتماعی” را در برداشت.
زمینهای شناور به، برگشت دوباره حیات شهری اولیه، انحلال ساخت و ساز بیش ازحد و از سرگیری فضای همزیستی طبیعت، امیدوار است. و پرورش مواد غذایی راحتتر گردد ضمن اینکه این تجربه را به داخل زندگی شهری پر از اضطراب وارد کند.
منبع: archdaily
تحریریه پویانو| غفاری