ایده طرح ترمینال شماره 3 فرودگاه بین‌المللی شهر شنزن بائو، الهام گرفته از فرم بدن سفره ماهی است. ماهی که تنفس می‌کند و می‌تواند شکل خود را تغییر دهد، متحول می‌شود و به یک پرنده تبدیل می‌شود تا احساس و تخیل پرواز را برای مسافران تدائی کند و  به تصویر بکشد.

معماران: استودیو فوکساس

مکان: شنزن، چین

معماران: ماسیمیلیانو و دوریانا فوکساس

مساحت: 500000 مترمربع

سال ساخت پروژه: 2013

ساختار ترمینال شماره 3- تونلی به طول تقریبا 5/1 کیلومتر- که به نظر می‌رسد بوسیله جریان باد ایجاد شده است و یادآور تصویر مجسمه‌ای است که دارای فرمی ارگانیک است. فرم سقف توسط تغییرات ارتفاع تعریف شده است که اشاره‌ای ضمنی به وجود این ویژگی در فرم‌های طبیعی دارد.

پوسته‌ی دولایه‌ که دارای الگوی لانه زنبوری است و کل سازه را در بر می‌گیرد و در فضای داخل و خارج وجود دارد، عنصر نمادین این طرح محسوب می‌شود. بوسیله این پوشش دو لایه مجوف نور طبیعی می‌تواند وارد محیط شود، که در نتیجه آن جلوه‌های نوری متنوعی در فضاهای داخلی ایجاد می‌شود و این تنوع در فضاهای داخلی منعکس می‌شود. روکش فلزی از پانل‌های حفره دار فلزی و شیشه‌ای ساخته شده است که اندازه‌های مختلفی دارند و تا حدی قابلیت باز شدن دارند.

مسافران از طریق ورودی که در قسمت انتهایی (دم) ترمینال شماره 3 قرار دارد، وارد فضای فرودگاه می‌شوند. ترمینال وسیع  و عریض فرودگاه بوسیله ستون‌های مخروطی شکل که سقف را نگه می‌دارند و تا رسیدن به بام امتداد یافته‌اند، تعریف می‌شود، مانند فضای داخلی یک کلیسا. در طبقه همکف، فضای ترمینال امکان دسترسی به قسمت بار، حوزه‌ی ورود و خروج مسافران، قهوه خانه‌ها، رستوران‌ها، فضاهای اداری و تجاری را فراهم می‌کند. سالن خروج مسافران شامل محل قرارگیری میزهای کنترل بلیط، دفاتر اطلاعاتی شرکت‌های هواپیمایی و تعدادی باجه اطلاعات پرواز است. سالن خروج مسافران که دارای ارتفاعی معادل 2 یا 3 طبقه هستند، امکان برقراری ارتباط بصری میان سطوح داخلی را فراهم می‌کند، و محلی برای عبور نور طبیعی فراهم می‌کند. پس از چک کردن اطلاعات مسافران، جریان مسافران داخلی و بین‌المللی به صورت عمودی به سالن خروج می‌رسد.

سالن عمومی انتظار فضای اصلی این فرودگاه است که دارای سه سطح متفاوت است. هر سطح به سه عملکرد مستقل اختصاص داده شده است: سالن خروج، سالن ورود، و فضاهای خدماتی. فرم لوله‌ای شکل این قسمت ایده حرکت را در طراحی دنبال می‌کند. محل تقاطعی در فرودگاه وجود دارد که سه سطح سالن عمومی انتظار در آن به شکل عمودی به یکدیگر می‌رسند تا آتریومی با بیشترین ارتفاع ممکن شکل گیرد و امکان فیلتر شدن نور طبیعی از بالاترین طبقه را فراهم می‌کند و نور پس از فیلتر شدن به سالن انتظاری که در طبقه همکف قرار دارد می‌رسد.

الگوی لانه زنبوری در فضای داخلی نیز تکرار شده است. فضای فروشگاه‌ها روبروی یکدیگر قرار گرفته‌اند و طراحی با الگوی حفره‌های لانه زنبوری را در مقیاسی بزرگتر شکل داده‌اند و در مفصل‌های حرکتی در طول سالن انتظار تکرار شده‌اند.

در فضاهای داخلی که فوکساس آن‌ها را طراحی کرده است (در محل میزهای چک کردن اطلاعات بلیط مسافران و محل چک کردن مسافران به لحاظ امنیتی ، فضای گیت‌ها و چک کردن پاسپورت مسافران)، از روکش‌های فلزی ضد زنگ هوشمندی استفاده شده است که الگوی لانه زنبوری جداره‌های داخلی را بازتاب و تکثیر می‌کند.

اشیائی که مشابه مجسمه هستند، مانند درختان سفیدی که به شکلی خاص طراحی شده‌اند، مختص تهویه مطبوع فضاهای این فرودگاه هستند که در تمام طول ترمینال و فضای سالن انتظار وجود دارند و بازتابی از فرم‌های بی نظمی هستند که در طبیعت وجود دارند.

منلع: archdaily

گردآوری و ترجمه در تحریریه پویانو | نزاکتی