طراحی هتل روستایی از بازسازی خانه اربابی؛ دفتر معماری پرتغالی PROD، این خانه را همراه با اصطبل های داخل آن، که مجموعه ای است متعلق به قرن 18 میلادی و در شمال پرتغال قرار دارد، به هتلی 15 اتاقه تبدیل کرده است. البته با اضافه کردن یک پل چوبی به عنوان رابطی در طبقه دوم و یک سقف طاقدار برای آشپزخانه.

ملک Pacode Vitorino، شامل یک اقامتگاه سه طبقه در قسمت شرقی نقشه و دو بال در قسمت شمالی و جنوبی است که در گذشته به عنوان انبار و اصطبل از آن ها استفاده می شده است.

همچنین یک عبادتگاه در کنار دیوار ورودی عمارت و در قسمت غربی مجموعه قرار دارد.

دیوار و نماهای زیبای داخل و خارج عمارت، در کنار یکدیگر تعریف کننده یک میدان مرکزی می باشند.

این ملک که برای وارث آن، که در سال 2010 درگذشت، طراحی شده است، توسط معماران PROD به صورتی ترمیم شد که علاوه بر استفاده از امکانات موجود آن یعنی شش اتاق خواب داخل ساختمان اصلی، با آراستن و ساماندهی دو بال مجموعه در بیرون، نه اتاق خواب دیگر برای هتل ایجاد شد.

بر اساس خواسته مشتری، معماران در فضای ساختمان اصلی بیشتر از سبک سنتی برای دکوراسیون استفاده کرده اند؛ در حالی که فضاهای تبدیل شده و ترمیم شده خارجی سبکی معاصر دارند.

به گفته معمار، Paulo Lago de Carvalho: “برای فضاهایی که با کاربری های قبلی خود ترمیم شدند، مانند فضای ساختمان اصلی، توجه اساسی کار به ترمیم خصوصیت قبلی اتمسفر خانه بود؛ در حالی که در فضاهای جدید، برای مثال اصطبل ها و سرداب که در زیرزمین بود، تمرکز روی تبدیل فضاها به فضایی جدید به شیوه های معاصر معماری بود.”

گذرگاهی که در طبقه دوم، بالای حیاط داخلی ساختمان اصلی اضافه و ساخته شد، یک رابط داخلی بین اتاق خواب ها و غذاخوری و فضاهای عمومی است.

سازه چوبی که  پوششی برای این دالان می باشد، به صورت مشبک روی شیشه داخلی آن ساخته شده است که اجازه می دهد نور به صورت نقطه ای از قسمت های مشبک وارد فضا شده و روشنایی مسیر را تأمین کند.

به گفته معمار، این پل به عنوان سازه چوبی نور طراحی شده است که پوششی چوبی که به شکل ضربدری شبکه بندی شده است، شیشه سراسری آن را پوشش می دهد. شکل زاویه دار آن مشخصا برای گوشه این حیاط مرکزی با سنگفرش هایی گرانیتی،  طراحی شده است.

پل دیگری که فضاهای داخلی را به باغ های سبک باروکی وصل کمی کند، که شامل مجموعه ای از استخرها و مجسمه ها می باشند، از شیشه و فولاد تیره رنگ ساخته شده است که با دیوارهای گرانیتی و سقف های چوبی در تضاد باشد.

داخل ساختمان اصلی مجموعه، معماران برای سقف آشپزخانه، سقفی طاقی قرار داده اند که تا قبل از رسیدن به دودکش های موجود ادامه یافته است؛ همین امر باعث ایجاد یک نورگیر بزرگ شده است که سبب ورود نور طبیعی به آشپزخانه می شود.

دیوارهای سنگی که آشپزخانه را پوشانده اند، به رنگ کرم نقاشی شده اند و فضاهای کار (میزها و کابینت ها) از جنس چوب ساخته شده اند و سطح میزها استیل می باشد. به عنوان دکوراسیون و به شکل عاملی تزیینی، از تابه های مسی که روی دیوار آویخته شده اند استفاده شده است.

در امتداد سطح بیرونی دیوار اتاق خواب هایی که در دو بال مجموعه تعبیه شده اند، فرورفتگی هایی به عنوان بازشوهای اتاق در نظر گرفته شده است. پنجره اتاق ها با قاب هایی فولادی، به سمت حیاط باز می شود؛ جایی که برای گرفتن حمام آفتاب طراحی شده و در میان باغ های باروک محصور شده است.

معماران در داخل هر یک از این اتاق ها، حجمی مکعب شکل با رویه ای کبریتی از جنس چوب ساخته اند که با فاصله ای از سازه اصلی ساختمان قرار گرفته و کاملا از آن جداست و در برگیرنده حمام های مرمر و کمدها و قفسه ها می باشد.

این سازه در تقابل و تضادی روشن با سبک سنتی اتاق های طراحی شده در ساختمان اصلی می باشد.

به عقید معمار: “تقابل سبک ها در اتاق خواب ها بیشتر از هر جای دیگری مشهود است. این تضاد کاملا مستند است، چرا که ترکیب بندی اتاق های بال های مجموعه بر اساس “مکعب چوبی” است که در میانه فضا قرار گرفته و هدف نظم بخشیدن به سیرکولاسیون فضا را دارد؛ این در حالی است که در ساختمان اصلی، اتاق ها سنتی تر هستند.

این عناصر به طور استراتژیکی با فاصله از دیوارها و سقف قرار گرفته اند و هم باعث قاب بندی اجزای اتاق شده و هم پلان را منظم کرده و فضای اطراف را افزایش می دهد.

تحریریه پویانو: جعفری

منبع : dezeen