طراحی داخلی دپارتمان مهندسی مکانیک

معماری : Grafton Architects

موقعیت: دوبلین، ایرلند

زیربنا: 850 مترمربع

سال: 2002

این دومین توسعه‌ای است که روی این دپارتمان انجام می‌گیرد. توسعه اول که در سال 1996 صورت گرفت، پردیس و الحاقات آن را به ساختمان موجود پارسون که محل دپارتمان مهندسی مکانیک و ساخت بود، متصل می‌کرد.

سایت این پروژه میان یک بلوک شهری و ساختمان پارسون که متعلق به قرن 19 میلادی است، تقسیم شده است. علاوه بر این، مسیر خدمات اولیه برای انشعاب یافتن از شهر به سمت پردیس از اینجا عبور می‌کند –گاز، برق، آی تی، آب و … . یک ایستگاه و مبدل فرعی برق در این سایت واقع شده و بایستی باقی بماند. به همین دلیل طراحان برای یافتن محلی برای تجهیزات مورد نیاز افزوده، تمام محل را با دقت بررسی کردند.

این پروژه تلاقی بلوک آجری شهری و ساختمان‌های سنگی دانشگاه، چه از لحاظ هندسه و چه از لحاظ زبان معماری است. لچکی‌های آجری ساختمان‌های «لینکلن پلیس» نمی‌تواند با نشانه‌های رنگ شده هتل فینس تداخل پیدا کند، چرا که این نشانه‌ها محل هتل را اعلام می‌کنند، و همانطور که هر فرد اهل دوبلین می‌داند محل آن جایی است که نورا بارناکل جیمز جویس را در خیابان ناسو ملاقات نمود. علاوه بر این در آن جا یک درخت ارزشمند وجود داشت که محافظت از آن الزامی بود.

هدف، قابل درک کردن این تلاقی میان هندسه‌ها و ساختمان‌های نامتجانس بود، و در طی پروسه، یافتن راهی برای تامین فضاهای آموزشی و تحقیقاتی اضافه. همچنین نیاز به آن بود که ساختمان به گونه‌ای طراحی شود که قابل فازبندی باشد و تامین بودجه آن میسر گردد.

ساختمان، دپارتمان موجود را گسترش می‌دهد، فضایی میان این دپارتمان و پشت بلوک شهری تعمیر شده خلق می‌کند و مسیر پیاده‌رو موجود به خیابان ناسو را به روز می‌کند. یک آسانسور خارجی در یک عنصر دروازه‌ای جدید تعبیه شده‌است. این آسانسور دسترسی معلولین را از سطح مرتفع خیابان ناسو تا پردیس دانشگاه در پایین، تسهیل می‌کند. یک سکو، سطوح ادامه‌یافته طبقات زیرزمین را که برای آزمایشگاه‌های تحقیقاتی استفاده می‌شوند در خود جای داده‌است. این سکو فضاهایی از نوع حیاط جلویی و حیاط پشتی را در جلو و پشت ساختمان پدید می‌آورد.

درخت محافظت شده در فضای سکو مانند، لنگر انداخته و حس یک زندگی جمعی را پدید می‌آورد.

طبقه بالای ساختمان شامل فضاهای آموزشی کوچکتر است. فاصله‌ای 600 میلی‌متری میان ساختمان قدیمی و جدید برقرار است. ساختمان جدید از ساختمان قدیمی جدا نگه داشته شده اما از طریق نیم طبقات، ربع طبقات، ایستگاه‌های متعدد آسانسور و پاگردهای متعدد پله‌ها جابجایی میان ساختمان جدید و قدیمی سهولت پیدا می‌کند.

کف سکو امتداد می‌یابد، خم و تا می‌شود تا با شرایط پیچیده سایت تطبیق یابد. این سکو خیابان را با پردیس مرتبط می‌سازد، ورودی‌ها و خروجی‌هایی جدید از دپارتمان‌های موجود را ایجاد می‌کند، و یک فضای جمعی آفتابی در زیر سایبان درخت محافظت شده مهیا می‌کند.

بلوک کوچک آموزشی در غرب پردیس، در بالای سکو جلو می‌آید تا یک ورودی جدید را برای دپارتمان رقم بزند. دیوار گرانیتی توسط پنجره‌هایی چوبی که از بیرون با فولاد ضدزنگ پوشیده شده‌اند، حفره‌دار شده‌است. چیدمان پوشش گرانیتی با چیدمان سنگی موجود در ساختمان «پارسون» تطبیق یافته است و سنگ در گوشه‌ها به گونه‌ای در هم چفت شده و وضعیتی را در نما بوجود می‌آورد که در مقابل فرم صلب ساختمان قرار می‌گیرد. دو عنصر آجری مانند دودکش به «لینکلن پلیس» به گونه‌ای الحاق شده که یک آسانسور و سرویس‌های بهداشتی را در خود جای می‌دهد.

فرم و زبان خارجی ساختمان، واسطه‌ای میان شهر و پردیس دانشگاهی است.

طراحی داخلی دپارتمان مهندسی مکانیک

گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی

منبع: archdaily