طراحی داخلی بیمارستان کودکان Sheffield با رنگ و نور ؛ طراح انگلیسی، Morag Myerscough، باید با در نظر گرفتن مقررات و آیین نامه بالینی که بسیار سخت گیرانه است، رنگ ها و طرح های شاد و سرگرم کننده خود را در بخش های این بیمارستان مخصوص کودکان، که در شمال انگلیس قرار دارد، پیاده می کرد.

Myerscough توسط Artfelt، برنامه هنرهای خیریه بیمارستان کودکان، به منظور طراحی و دیزاین بخش های بیمارستان کودکان Sheffield دعوت شده بود.

او 46 اتاق خواب به صورت سوییت های تک نفره و 6 سوییت چند نفره برای قسمت جدیدی از ساختمان، که توسط معماران Avanti به ساختمان اصلی اضافه شده بود، طراحی کرد. هدف اصلی کار ایجاد احساس آرامش و راحتی در اتاق ها و شبیه کردن محیط و حس آن ها به خانه بود.

اگرچه اتاق های کودکان کاملا متناسب با سبک گرافیکی و رنگارنگ Myerscough به نظر می رسند، اما فرایند طراحی آن ها اصلا ساده نبوده است.

Myerscough تعدادی از اتاق ها را با طیف رنگی کم رنک تری نسبت به بقیه اتاق ها طراحی کرده است تا برای کودکان مبتلا به اوتیسم یا دیگر کودکانی که تحمل رنگ ها و طرح های روشن و شلوغ را ندارند مناسب باشد. او همچنین در نظر داشته است که اتاق ها برای کودکان با سن بالاتر نیز مناسب باشند.

به گفته  Myerscough: ” اگرچه اتاق ها مخصوص کودکان می باشند، اما من تصمیم نداشتم که خیلی کودکانه طراحی شوند؛ چرا که قرار است کودکانی از تمام گروه های سنی در آن ها استقرار یابند. همچنین در نظر داشتم که محیطی ایجاد شود که والدین نیز از گذراندن وقت خود در آن احساس آرامش داشته باشند. درواقع کل کار مربوط به طراحی اتاق خوابی بود که بودن در آن احساس خوبی در فرد ایجاد کند. ”

علاوه بر این، محیط بیمارستان ملزوم بر این است که همه چیز در آن استریل باشند و همچنین تمیز کردنشان نیز آسان باشد؛ این امر Myerscough را مجبور کرد که برای کل طرح از روکش های پلاستیکی استفاده کند.

پانل های چوب مانندی که در بخش ها دیده می شوند، درواقع فورمیکا (نوعی ماده پلاستیکی) هستند که لایه ای کاغذی، که روی آن طرح چوب چاپ شده است، روی آن قرار گرفته و سپس روکش شده اند. نقاشی مستقیم روی فورمیکا امکان پذیر نبود و همچنین چاپ صفحه با چندین رنگ روی آن نیز ممکن نبود.

Myerscough بیان داشت: ” برای رسیدن به رنگ های خالصی که مد نظرم بود، امیدوار بودم که بتوانم الگویی که خودم ساخته بودم را روی صفحه های چوب موجود چاپ کنم؛ ولی متأسفانه ما قادر به انجام اینکار نبودیم، چرا که تنها امکان پرینت یک یا دو رنگ روی صفحه وجود دارد، قبل از اینکه خرد شده و متلاشی شود. ”

در آخر او با اسکن کردن بافت صفحه چوب، و اضافه کردن الگوها و طرح های خود بر روی آن، به صورت دیجیتالی و توسط نرم افزار، کار را به پایان رسانید.

سپس این الگوی ترکیبی پرینت گرفته شد و به عنوان پوششی روی فورمیکا قرار گرفت.

Myerscough اظهار داشت: ” ما پروژه را برای حفظ گرمای چوب در محیط تحت فشار قرار دادیم؛ با اینکه آن را مدیریت کردیم و به هدف مذکور رسیدیم، پروژه یک سال به طول انجامید! ”

در کنار رنگ ها و طرح ها و الگوها، یکی دیگر از ویژگی های بارز طرح، فقدان نسبی فضا از تجهیزات پزشکی است. بسیاری از دستگاه ها و کابل های آن ها در پشت پانل های فورمیکا قرار گرفته اند و این امر فضا را بیشتر به محیط خانه نزدیک کرده است.

تعداد زیادی از معماران و دیزاینرها سعی کرده اند که با طراحی داخلی مناسب و شبیه به خانه، فضا را برای بیماران راحت تر کنند؛ برای مثال استفاده از شیروانی و حیاط در Glasgow Ronald، آن را کمتر شبیه به بیمارستان های معمول نشان می دهد، در حالی که یک کلینیک دندانپزشکی در تایوان شبیه به یک فضای نشیمن خانه طراحی شده است که باعث کاهش ترس در بیماران شود.

تحریریه پویانو: جعفری

منبع : dezeen