طراحی خانه در کرت

معماری : Tense Architecture Network

موقعیت: کرت، یونان

سال: 2016

این پروژه برای دریافت جایزه اتحادیه اروپا برای معماری معاصر، «جایزه میس ون دروهه 2017» نامزد شده‌است.

موقعیت پروژه، که واقع بر یک تپه کوچک است، بسیار خاص است. زمین طولی پروژه رو به جنوب و رو به منظر کوه یوهتاس دید دارد.

یک خانه با فرم خطی چگونه می‌تواند با آفتاب شدید کشور یونان سازگار باشد؟ این خانه ناگزیر در ضلع جنوبی –در ضلعی که خورشید قرار دارد- باز می‌شود: ساختمان در یک انحناء مضاعف و با مسیرحرکت شرق به غرب خورشید، خم می‌شود.

این خانه در یک محله جدید و آرام در شهر مدیترانه‌ای «هراکلیون» و در فاصله‌ای نه چندان دور از مرکز شهر قرار دارد. قطعه زمین هموار و مرتفع مناظر متععدی از شهر را برای کاربران مهیا می‌کند و دارای جهت‌گیری جنوبی است. این خانه خانوادگی برای نیازهای یک زوج جوان و دو فرزند کوچک ایشان طراحی شده‌است. این خانه در چهار طبقه ساخته شده‌است، که فضاهای نشیمن آن در طبقات اول تا سوم و فضاهای خواب آن در طبقه همکف تعبیه شده‌اند. طبقه همکف رو به باغچه‌ای که تحت سایه حجم اصلی ساختمان است. این حجم که در ارتفاع قرار دارد یک اتاق خواب خصوصی دیگر و دو فضای باز که از گوشه‌هایش جدا شده‌اند را در خود جای داده‌است. حجمی که از بتن پرداخت‌شده ساخته شده‌است، همچون سقفی برای هم باغچه و هم فضای نشیمن اصلی زیر خود حجم ایفای نقش می‌کند.

شکل‌گیری این خانه، متاثر از زمین جنوبی، برونگرا و کرتی‌اش است. از ابتدا، شکل مجسمه‌ای این خانه از در معرض آفتاب بودنش نشات می‌گیرد: ساختمان تحت اثر نور خورشید فرم می‌پذیرد. نمای مرتفع بتنی فاقد بازشو است، به‌جز یک شکاف در گوشه بالایی که یک فضای باز خارجی روبه منظر غربی شهر را آشکار می‌سازد. انحنای پایینی نور را در طبقه اصلی میانی دریافت می‌کند و راه‌پله را با طبقه بالا ادغام می‌نماید. این حجم نه تنها در نقش جایگاه فضاهای خصوصی بالاتر است، بلکه نقش سقفی برای توسعه‌های نیمه‌باز خانه و باغچه‌اش را نیز ایفا می‌کند. فضای داخلی خانه در یک شکاف مخفی در سقف در گوشه شرقی خانه به انتها می‌رسد. در آن‌جا، یک استخر کوچک در نقش یک حمام خارجی استفاده می‌شود. طبقه پایین‌تر که به‌صورت یک زمینه تاریک و صلب ساخته شده نیز درونگرا است. هدف از بکارگیری انحناها در این کار، بکارگیری دقیق و هدفمند فضای خالی و نور بوده‌است. بنابراین شاهد ایجاد نفوذ پی‌درپی فضاهای بسته، نیمه‌بسته و باز هستیم: ساختمان به پیروی از الزامات طبیعی و شهری زمینش، دارای انحناء، پیچش و شکاف است.

طراحی سازه خانه جدای از خود فرم آن نیست: تکیه‌گاه‌ در سطح باغچه به تدریج از یک ستون گرد فلزی به یک ستون مربعی بتنی تغییر شکل می‌دهد تا به دیوار یکپارچه گوشه ختم شود، که نمای آن آزاد رها شده‌است. شکاف عمودی شرقی انقباضات و انبساطات دمایی را پشتیبانی می‌کند. در فضای داخلی، پرده‌های عمودی فضای خصوصی را مهیا می‌کنند و ممانعت از عبور نور شرق تا درونی‌ترین فرورفتگی فضا را بر عهده دارند. آشپرخانه تک‌رنگ به سمت غرب عقب‌نشینی دارد، درحالیکه پنجره‌های منفذدار آن همچون جاذب نور در طول روز و شب عمل می‌کند. فضای مطالعه زیرزمین، علاوه بر راه‌پله‌ای که به آن ختم می‌شود، به رنگ سبز تیره است، یعنی رنگی که ادامه طبیعی باغچه خارجی در فضای داخلی می‌باشد. در فضای پارکینگ، یک حلقه دایره‌ای نئون دور ستون مرکزی، مکمل حلقه دستی چرخش اتومبیل است. در عوض در طبقه روشن‌تر بالایی، این قاب‌های شیشه‌ای هستند که هماهنگ با سقف‎ ‌طاق‌ضربی انحناء یافته‌اند. ستون فلزی زنگ‌زده و تیره باقی می‌ماند، درحالیکه نقاط نورانی روی محور آن قرار دارند. علاوه بر نمای شرقی که یک فضای سیال درونی را می‌پوشاند، نمای غربی نیز بدون بازشو باقی می‌ماند.

گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی

منبع: archdaily