تفاوت سبک ها در طراحی داخلی : مفاهیم در معماری کمی گیج کننده اند. اگر وارد دنیای آن ها شوید، متوجه خواهید شد که بیش تر از آن از یکدیگر متفاوت باشند، شبیه هم هستند. این موضوع تا حدود زیادی به خاستگاه سبک های مختلف برمی گردد. معماری مدرن و شاخه های آن، هر چقدر هم که متفاوت باشند، از دل معماری کلاسیک درآمده اند و با تغییر و دگرگونی خصوصیات آن به شکل امروزی رسیده اند. به همین خاطر، چیزی در بطن همه این سبک ها وجود دارد که آن ها را به هم ارتباط می دهد و قابل انکار هم نیست. از این بحث ها که بگذریم، به این می رسیم که چطور می توان انواع سبک ها را در معماری از هم تشخیص داد؟

معماری و مسلما به دنبال آن طراحی داخلی شامل حیطه گسترده ای از سبک ها هستند که اشاره کردن به همه آن ها خارج از حوصله این بحث است، اما اگر بخواهیم روی چند دهه اخیر و تغییرات معماری در این بازه تمرکز کنیم، ابهامات بسیاری وجود دارد که به تفکیک سبک های مختلف برمی گردد. اکثر شما با مفهوم معماری مدرن آشنا هستید، اما مفاهیمی مثل پست مدرن، مدرن متاخر و میدسنچری چطور؟ آن ها را می شناسید؟ شاید هم تفاوتی بین آن ها نمی بینید. این همان چیزی است که در این مطلب به رفع ابهام آن خواهیم پرداخت. همراه ما باشید با تفاوت سبک ها در طراحی داخلی .

حقیقتا تفکیک مفاهیم مذکور از یکدیگر خیلی دشوار است. شباهت بین اصطلاحات ذکر شده به قدری زیاد است که شاید با یک نگاه نتوان آن ها را از یکدیگر جداسازی کرد. این موضوع در طراحی داخلی نیز به همین شکل است و به همین دلیل، بسیاری از دکوراتورها یا کسانی که برای طراحی دکوراسیون اقدام می کنند، در تشخیص وجه تمایز بین این مفاهیم دچار مشکل می شوند. برای این که این ابهامات از بین برود و هر یک از مفاهیم مذکور برای شما روشن شوند، به صورت مجزا هر یک از آن ها را بررسی خواهیم کرد.

طراحی داخلی به سبک مدرن

سبک مدرن در طراحی داخلی با دو مفهوم «فرم» و «عملکرد» و رابطه بین این دو سروکار دارد. در سبک مدرن، شما فضا را بر مبنای عملکرد طراحی می کنید. زندگی مدرن نیز بر همین پایه استوار است و طبق اصول آن چیزی که کارکرد ندارد، اضافه است. تزیینات بیش از حد و به طور کلی هر آن چه در جهت ارتقای عملکرد فضا به ما کمک نکند، باید حذف شود. البته این موضوع را نمی توان این گونه تفسیر کرد که طراحی داخلی به سبک مدرن زیبا نیست. سبک مدرن با سادگی فرم های خود زیبایی پیدا می کند.

در طراحی داخلی به سبک مدرن از خطوط ساده و بی پیرایه استفاده می شود. تمرکز این سبک بر عملکرد گرایی است و بر طبق آن، فرم از عملکرد پیروی می کند. شاید به نظر بسیاری از مردم، این سبک خیلی خشن باشد، اما این که فضایی با سبک مدرن زیبا به نظر برسد یا خیر به خود شما برمی گردد که چطور از سادگی جهت ایجاد زیبایی استفاده کنید.

چیزی که در سبک مدرن اهمیت دارد، حداکثر استفاده از فضاست. این سبک برای فضاهای کوچک آپارتمانی مناسب است. در سبک مدرن از رنگ های خنثی بیش تر استفاده می شود و به طور کلی، تعداد رنگ های به کار رفته در طراحی داخلی زیاد نیست. همچنین در ترکیب رنگ ها به کنتراست آن ها اهمیت زیادی داده می شود. در طراحی داخلی و چیدمان به سبک مدرن، تقارن کنار گذاشته می شود. استفاده از عناصر تزیینی در این سبک به حداقل می رسد. فرم ها اغلب هندسی و بسیار ساده هستند و اشکال مربعی و زاویه دار در فضا زیاد به کار برده می شود. مبلمان دارای فرم های ساده می باشند و تزیینات ندارند. در چیدمان آن ها نیز آزادی کامل وجود دارد و معمولا رو به روی هم قرار نمی گیرند. عناصر دکوراتیو، عموما به شکل انتزاعی وجود دارند. نوپردازی در این سبک به صورت پراکنده است و به جای لوسترهای آویز و نورپردازی مرکزی از چراغ های توکار و نور مخفی استفاده می شود. لامپ های هالوژن در طراحی داخلی به این سبک خیلی کاربرد دارند. در صورت استفاده از لوستر، نوع آن باید ساده و بدون آویز باشد. فرش های عموما بدون طرح یا دارای نقش های هندسی ساده هستند و رنگ های به کار رفته در آن ها محدود است. پرده ها یا اصلا استفاده نمی شوند یا شکل ساده ای دارند. دیوار و سقف کاذب نیز در این سبک به چشم می خورند که معمولا با استفاده از کناف اجرا می شوند.

طراحی داخلی به سبک پست مدرن

پست مدرن نام را می توان واکنشی به سبک مدرن و بین المللی دانست. این نوع معماری با نام پسانوگرا نیز شناخته می شود. در این معماری، بار دیگر پای تزیینات به طراحی باز می شود. معماری پست مدرن یا پسانوگرا به استفاده از رنگ‌های پر زرق و برق‌ و آرایه‌های نامتجانس مشهور است.

شما می توانید در این سبک، جزئیات و نمادهای صرفاً زیبا، مقیاس‌های متناقض، روابط هندسی دلخواه، و طعنه و ابهام در فُرم‌ها را ببینید که اگر خوب دقت کنید، دقیقا در نقطه مقابل معماری مدرن قرار می گیرند. در واقع با این که در نام این سبک، کلمه مدرن به چشم می خورد، مفاهیم آن ضد معماری مدرن هستند. پست مدرن یعنی پس از مدرن و این خودش نشان می دهد که این معماری با سبک قبل از خود سر ناسازگاری دارد و می خواهد با مفاهیم آن مقابله کند. معماری پست مدرن به این خاطر به وجود آمد که برخی از طراحان احساس کردند سبک بین المللی بیش از حد خشن و ماشینی بوده و همه جا و همه چیز را به یک شکل درآورده که مناسب نیست.

معماری و طراحی داخلی به سبک پست مدرن به جای تغییر هویت مردم و سازگار کردن آنها با طرح های عقلانی و بین المللی که مفهوم معماری مدرن است، توجه به محیط اجتماعی و خود مردم را مبنای کار خود قرار می دهد و سعی دارد با استفاده از مواد و مصالح، پیشرفت های عصر جدید و تکنیک های ساخت و ساز، یک ترکیب مناسب تر به وجود آورد. تقریبا هر اصلی که در معماری مدرن به آن اشاره شد، در این سبک کنار گذاشته می شود. در این سبک، رنگ ها دوباره جان می گیرند و تزیینات طبیعی به فضا بازمی گردند. برخی از مفاهیم و نمادهای تاریخی در طراحی داخلی با برداشت امروزی به کار برده می شوند. در طراحی داخلی به سبک پست مدرن قرار نیست همه چیز عملکرد داشته باشد. شما می توانید یک وسیله را صرفا به خاطر زیبایی آن به دیوار بزنید. لوسترها ارتفاع بیش تری پیدا می کنند و بعضا فرم های نامتعارف دارند. مبلمان سبک نئوکلاسیک کاربرد دارند و به سادگی انواع مینیمال و مدرن نیستند. بافت ها، طرح ها و رنگ های مختلف بدون تردید با هم ترکیب می شوند. فرم های به کار رفته در طراحی داخلی از قانون خاصی پیروی نمی کنند و در انواع حالت ها با یکدیگر همنشینی دارند.

تفاوت سبک ها در طراحی داخلی : طراحی داخلی به سبک مدرن متاخر

و اما می رسیم به مفهوم دیگری از معماری و طراحی داخلی که با نام مدرن متاخر شناخته می شود. سبک مدرن متاخر، همان طور که از نام آن مشخص است، سبکی است که به دوره اخیر معماری مربوط می شود. معماری مدرن، سال هاست که بر جان ساختمان ها نقش بسته و عمر نسبتا قابل توجهی دارد، اما معماری مدرن متاخر، به دوره بعد از جنگ جهانی دوم تا اوایل دهه هفتاد اشاره دارد. در این دوره، برخی از معماران و طراحان به سمت تندیس گرایی روی آوردند. تندیس یا المان، فرمی است مجسمه وار که به صورت انتزاعی و طبق مفاهیم و اصول مدرن ساخته و پرداخته می شود.

معماری مدرن متاخر، مرحله آخر مدرن می باشد که کنتراست و تناقض در کنار انقلاب تکنولوژی را در بطن خود دارد و دقیقا مقابل مفاهیم و اصول معماری سنتی قرار می گیرد. انبوه سازی و مینیمالیسم از خصوصیات این سبک معماری هستند. در واقع، نمی توان بین خود معماری و مدرن و بخش متاخر آن تفاوت چندانی دید، چرا که این معماری نیز از دل همان کل بیرون آمده و خصوصیات عمومی آن را دارد.

از خصوصیات معماری مدرن متاخر می توان به جهت گیری افقی احجام اشاره کرد. در طراحی داخلی به سبک مدرن متاخر از متریال های صنعتی استفاده می شود که حاصل همان انقلاب صنعتی می باشد. یکی از این متریال ها بتن است. در واقع، سردی و خشن بودن معماری مدرن را می توان در این مرحله از تکامل آن به وضوح دید. همان طور که در ویژگی های طراحی داخلی به سبک مدرن نیز ذکر شد، در سبک مدرن متاخر نیز از تزیینات هیچ خبری نیست و همه چیز در نهایت سادگی و صرفا جهت ایجاد بهترین عملکرد طراحی می شود. به بیان بهتر، عناصری که عملکرد فضا را شکل می دهند، به گونه ای طراحی می شوند که نقش دکوراتیو را نیز بر عهده داشته باشند. سطوح به کار رفته در طراحی داخلی به این سبک، عموما صاف و مستقیم هستند. مبلمان و وسایل منزل در این سبک، ساده ترین شکل خود را دارند و اکثرا دارای شکل و شمایل صنعتی می باشند.. سایر ویژگی های این سبک تا حدود زیادی به سبک مدرن شباهت دارد که بی دلیل هم نیست، زیر همان طور که پیش تر هم عنوان شد، معماری مدرن متاخر بخشی از مدرن به شمار می رود.

تفاوت سبک ها در طراحی داخلی : طراحی داخلی به سبک میدسنچری

میدسنچری به نوعی از معماری مدرن گفته می شود که به اواسط قرن بیستم اشاره دارد. البته مفهوم میدسنچری صرفا به معماری محدود نیست و به طراحی مبلمان و طراحی گرافیکی نیز اطلاق می شود. معماری و طراحی به سبک میدسنچری با این که به قرن پیش برمی گردد، در این دوره نیز استفاده می شود و طرفداران زیادی دارد.

در این سبک و به خصوص در اصول طراحی داخلی آن، خطوط ساده و مستقیم از مهم ترین ویژگی ها به شمار می روند. ویژگی های سبک میدسنچری به سبک مدرن بسیار نزدیک است و نمی توان تفاوت خاصی بین آن ها یافت، چرا که این سبک نیز شاخه ای از سبک مدرن می باشد. مبلمان و لوازمی که دارای این سبک می باشند، به خوبی با دکوراسیون خانه های معاصر و مدرن ست می شوند و با این که طرح و ایده ساخت بسیاری از آن ها به قرن پیش برمی گردد، همچنان جذابیت خاص خودشان را دارند.

همان طور که گفته شد، مبلمان این سبک، دارای خطوطی ساده و مستقیم هستند. گوشه ها و لبه ها فرم نرمی دارند و معمولا به جای زاویه دار بودن، به شکل منحنی طراحی می شوند. اکثر مبلمان این سبک، ساده و بدون نقش هستند یا از نقش های ساده در طراحی آن ها استفاده شده است. رنگ های آن ها نیز نهایتا به دو نوع می رسد. جنس مبلمان نیز می تواند از چوب، فایبرگلاس یا فلز باشد. بیش تر نقش های به کار رفته در مبلمان، هندسی هستند و پیچیدگی ندارند. نورپردازی در این سبک به کمک آباژورها و  لوسترهایی صورت می گیرد که خطوط به کار رفته در طراحی آن ها ساده و فرم ها عموما هندسی می باشند. پنجره ها در سبک میدسنچری بسیار بزرگ هستند و معمولا بهره مند بودن فضا از چشم انداز به عنوان یکی از خصوصیات ثابت در طراحی ساختمان مد نظر قرار می گیرد. شاید بتوان گفت که اگر خصوصیات سبک مدرن برای شما کمی سخت گیرانه است و اجازه استفاده از هر طرح و رنگی را نمی دهد، این سبک تا حدودی متعادل تر می باشد و دست شما را کمی باز می گذارد تا آزادانه تر به انتخاب وسایل بپردازید.

تفاوت سبک ها در طراحی داخلی

تحریریه پویانو