در “شب کریستالی” که شب قتل عام همگانی در نهم نوامبر سال 1938 می باشد، رژیم نازی در آلمان و اتریش آزار و اذیت یهودیان را بیشتر کرد و بسیاری از کنیسه‌ها سوختند و نابود شدند. از جمله کنیسه‌ای که در ماربورگ بود از بین رفت. این پروژه، باغ و بنای یادبودی با بهره‌گیری از سایت این کنیسه برای یهودیان و فرهنگ از بین رفته آنها در این قتل عام است. حاصل باغ یادبود غیرمتعارفی است. باغی که هم تلاشی هنری و هم سایت شهری خاص، می‌باشد. باغ یادبود، بخشی از زندگی روزمره، ارتباطات و تعامل در شهر است.

معمار منظر و مسئول پروژه: شرکت scape Landschaftsarchitekten

گرافیست: Oliver Gather   و Christian Ahlborn

کارفرما: شهرداری شهر ماربورگ آلمان (Fachbereich Planen، Bauen، Umwelt)

رقابت: سال 2009

طراحی: سال 2010-2012

اجرا: سال 2013

سال اتمام پروژه: 2013 ژوئن

محل: دانشگاه شهر ماربورگ آلمان

مساحت: 1370 متر مربع

هرینه ساخت: 720.000 دلار

عکاس: Bernd Nützel, Christian Ahlborn

پس از اتمام کنیسه در سال 1897، کنیسه به سرعت به مرکز زندگی دینی و فرهنگی در این شهر دانشگاهی تبدیل شد. به طور ناگهانی این توسعه با تخریب ساختمان توسط رژیم نازی در شب کریستالی (شب شیشه های شکسته) متوقف شد. ویرانه‌ها، که با زمین یکسان شده بودند، با خاک پوشیده شده بودند و به فضای سبز تبدیل شدند. از آن به بعد آنجا به محل مهمی تبدیل شده بود که بی تردید توقفی را در شبکه شهر ایجاد می‌کرد.

مفهوم طراحی، سایت یادبود را به عنوان باغی عمومی معرفی می‌کند – “باغی از یاد”. هدف باغ، خلق مکانی با معنا و احساس است. محلی که به جای گریختن از انظار عمومی، سیمای گاه به گاه پیشین خودش را به نمایش بگذارد و به طرز بارزی منظر شهری خودش را با کاشت گیاهان نشان دهد. همچنین باغ به عنوان نشانه عمل کند و نتواند در ظاهر بتنی خودش نادیده گرفته شود، و سریع محیط اطراف را پر کند.

هر عابری در مسیر دانشگاه، ناگهان متوجه عریض شدن پیاده رو به سمت فضای مستطیل شکل طویلی می‌شود که سطح کف با سنگ بازالت تیره ای پوشیده شده است. دیوارهای شیشه‌ای اتوبوس مجاور، برای نمایش عکسی از کنیسه سابق متوقف می‌شود و اولین سرنخ را برای بیان اهمیت تاریخی این منطقه ارائه می‌کند. فضای جلوخان با پوشش سبزی مملو از گل های رز مینیاتوری، مرز بندی شده است._در اورشلیم باستان، تنها گل مجاز برای کاشت، درون دیوارهای شهرگل رز بود. مرکز منطقه با یک قاب مجسمه‌ای از بتن سفید، شبیه یک گالری، ساخته شده است که  فضای چمن و درخت را محصور می کند.

قسمت بیرونی آن مانند یک متوازی الاضلاع است؛ فضای داخلی آن، به شکل یک چهار گوشه می‌باشد که محدودهء سالن اجتماعات کنیسهء سابق را تعیین می کند. پله های باریک به سطح مسطحی و یک تابلو شیشه‌ای تعبیه شده در زمین ختم می شود. این تابلو نظری اجمالی به آثار باستانی کنیسه سابق دارد: مستقیما زیر صفحه شیشه‌‌ای می‌توان بقایایی از کاوش‌های باستان شناسی مایکو (حمامی برای غسل در مراسم یهودیان) را تشخیص داد که به تازگی حفر و خوب حفظ شده‌اند. آنسوی این نقطه، زمین چمن مربعی شکلی دیده می‌شود، که کمی از محیط اطراف خود تو رفتگی دارد، و مرکز سایت را شکل می‌دهد. یک درخت لیمو ترش قدیمی، پوشش وسیعی را ایجاد می‌کند- در حقیقت، فضایی است که آسایش می‌آورد. در زمین چمن زیر پای درخت، سنگ یادبودی بنا شده است. این سنگ در سال 1963 یافته شد. زمین سایت ساده و بدون پوشش است – تقریبا خالی می‌باشد، بجز جعبه‌های شیشه‌ای که در زمین چمن جاسازی شده‌اند و حاوی تکه‌های کاغذ چاپ شده با حروف بزرگ و بی‌پیرایه هستند. بازدیدکننده می‌تواند در لبه مرز چمن بنشیند و شروع به خواندن کتیبه‌ها کند.

پروژه هنری

هنرمند پروژه “جعبه های کاغذ” نامیده می شوند، که گفتگوی پیوسته‌ای، که بخشی از زندگی روزمره جامعه است را به ارمغان می‌آورد و به عنوان فعالیت دایمی، طی سال‌ها باقی خواهد ماند. مردم برای تبادل نظرات و تجربه‌هایشان به این محل مجسمه‌وار دعوت می شوند. “جعبه های کاغذ” دائما نقل قول ها را برای تجربه تمام بازدید کنندگان تجدید می‌کند.

“جعبه های کاغذ” ده جعبه شیشه‌ای حاوی چندین نقل قول است، که در زمین در نقاطی جاسازی شدند. جعبه‌ها در محل هایی قرار گرفته‌اند که در گذشته، به عنوان اتاق‌های نمازخانهء کنیسه به‌کار می‌رفتند. پروژه با نقل قول هایی از مصاحبه های انجام شده با اعضای باقیمانده از جامعه یهودی ماربورگ و فرزندان آنها آغاز شد.

گفت و گو بدین گونه آغاز شد و در سال های آینده ادامه خواهد داشت. مردم دیگری نیز می‌توانند نظرات و تجربیات خودشان را به این محل بیاورند و سپس به طور مداوم ” جعبه‌های کاغذ” با نقل قول‌های بیشتری از مصاحبه شوندگان جدیدی پر شود. این پروژه توسط یک صفحه رسانه‌ای اینترنتی دو زبانه پشتیبانی می‌شود و به عنوان رابطی بین جامعه و سایت پروژه عمل می‌کند. که در آن اطلاعات مربوط به محل پروژه و فعالیت‌های جاری یافت می‌شود.

شخصیت یکپارچه / مشارکت عمومی

این سایت به روی همه باز است، در واقع افراد مسن به همان اندازه افراد جوان و مردم محلی و به همان نسبت مهاجرها از آن استفاده می‌کنند. پیام بنای یادبود به تمام رده‌های جمعیت منتقل می‌شود.

هر فرهنگ مربوط به یادبود، از اینکه به سرنوشت منحط ژست سوگواری و ناراحتی صرف دچار گردد، گریزان است. فقط اگر ما دیدگاه‌ها و تجربه هایمان نسبت به حادثه‌ای که اتفاق افتاده است را با هم مبادله کنیم و نسبت به تحلیل اینکه چطور این حوادث زندگی امروزمان را شکل می‌دهند و چطور بر رفتار و اقدامات حال و آینده ما اثر می‌گذارند اصرار ورزیم می‌توانیم از این انحطاط جلوگیری کنیم. مجاهدت هنری یکپارچه به نام ” جعبه کاغذ” تلاشی برای آغاز است و همچین گفتمان را سندیت می‌بخشد.

مصالح:

بتن: برای ساخت یک مجسمه سازی منظر

گل رز: اشاره تاریخ  و بخشیدن ظاهری منحصر به فرد به سایت

فولاد: به منظور تاکید

چمن: برای ساخت محلی تاریخی برای اتاق های عبادت

منبع: archdaily

تحریریه پویانو| غفاری