استخر درمانی ؛ این استخرها به عنوان مرکز درمانی برای کودکان با ناتوانی جسمی در رده سنی بین 5 تا 16 سال طراحی شده است. امکانات مرکز برای عموم آزاد است، اما اولویت با دانش آموزان مدرسه‌ی لا اسپرانزا است؛ با توجه به رنگ زرد مایل به سبز نمای ساختمان ” ورد اسپانزا” (verde esperanza)، کلمه ” اسپانزا” (به معنی امید) در کف استخر اصلی نوشته شده است. این استخر درمانی در نوع خودش اولین ساختمان در پورتوریکو است.

معماران: فوستر و همکاران

محل: سان خوان، پورتوریکو

سال اجرای پروژه: 2015

عکس از: جیمی ناوارو

طراحی شامل ویژگی های زیر است:

پروژه در یک فضای بدون سقفی مجاور مدرسه لا اسپرانزا واقع شده است. این موقعیت مکانی باعث می‌شود که به کمک مسیر پیاده راهی بین مدرسه و استخرها ارتباط برقرار شود و پیاده راه هر دو سایت را به هم وصل می‌کند. همچنین این جانمایی باعث صرف هزینه‌ی کمتر ساخت و ساز شد و فضا برای گسترش و توسعه‌های آینده‌ی پروژه هم فراهم می‌شود.بازیگران اصلی این فضا نور و آسمان است. یکی از مهمترین اهداف پروژه خلق فضایی منحصر بفرد بود که به طور پیوسته نور طبیعی، فضای داخلی را دگرگون سازد؛ و ارتباط مستقیمی بین استفاده کننده از فضا و طبیعت برقرار شود و روند معالجه تسهیل گردد.

هر استخر، به عنوان یک محوطه‌ی محصور در نظر گرفته شده است؛ عنصر طراحی اولیه مختص پورتو ریکو است که ریشه در معماری مستعمراتی و بومی این جزیره دارد. داخل استخرها گشودگی‌های سقف با دیواره‌ی استوانه‌ای شکل بلندش، آسمان را قاب می‌کند و ارتباط بی واسطه‌ای بین کابران و آسمان برقرار می‌شود. این موضوع خیلی مهمی است زیرا کودکان در حالی که تمرین‌های درمانی را انجام می‌دهند و روی آب به پشت شناور هستند نگاهشان به سمت بالا است.

طراحی به توانمند سازی کاربرها توجه خاصی داشته، و بهبود تجربه‌ی فضایی ضروری و مورد نیاز محل‌های بالینی را مد نظر قرار داده است، ضمن اینکه تمامی نیازهای طراحی عمومی هم رعایت شده است. این موارد پروژه را از سایر بناهای مشابه متمایز می‌کند. در واقع استخرهای در این نوع بیشتر روی نیازهای بالینی قابل دیدن مانند رمپ‌ها و نرده‌های محافظ تمرکز دارند، و درک و حس کاربر در اولویت پایین‌تری قرار دارد. 

مواد و مصالح مورد استفاده برای ساخت و ساز فضا را شکل می‌دهند، (مصالح: سازه‌ی بتنی و پانل‌های عایق متشکل از یک هسته فوم عایق حرارتی با پوشش ملات سازه‌ای است) و دمای آسایشی مناسبی را تامین می‌کند و در حالیکه بلوک‌های خارجی طراحی درونگرا، مانع حواس پرتی می‌شود. روزنه ها و گشودگی‌های وسیع سقف، باعث می شود نور کافی وارد فضا شود.

شکل‌های استوانه‌ای و منحنی پروژه بر درونگرایی و هویت فضایی آرام تاکید دارند و محلی برای داشتن آرامش ایجاد می‌کنند، همچنین اثر خوش آمد‌گویی برای رخداد درمان هم دارند.
جریان آب کوچکی به استخر اصلی وارد می‌شود، و به عنوان بخشی از سیستم تصفیه عمل می‌کند، همچنین صدای شرشر آب ملایمی تولید می‌کند که فضایی آرام، راحت و با صفا می‌سازد.

در مقابل رنگ روشن و درخشان نمای ساختمان، رنگ فضای داخلی عمدتا سفید و خنثی و طبیعی است. انتخاب این رنگ منجر به حفظ آرامش می‌شود و با ماهیت درمانی بنا هماهنگ است.

منبع: archdaily

تحریریه پویانو| غفاری