از ابتدا طرح اصلی این املاک در مراحل مختلف توسعه یافت: هتل، خانه های ییلاقی، ویلاها و کارخانه تولید نوشیدنی. در هنگام پرداختن به طبیعت و پروژه های زیست محیطی، اعمال این روند ارگانیک بسیار دشوار است. در هر پروژه پیچیده ای، حل مسائل ناشناخته ممکن است منجر به نتایج بدتری شود. چالش واقعی، حفظ زمین های دست نخورده در حالت طبیعی، بدون مداخله در مناظر زیبا بود. اولین وظیفه در طراحی هتل و اقامتگاه Uco : عدم بر هم زدن محیط بی نظیر در حین ساختن یک مکان دوستانه با قابلیت دسترسی بیشتر.

معماران: Alberto Tonconogy Arquitectos

موقعیت: Route 94 Km14.5 – Uco Valley – Tunuyan – Mendoza, Argentina

سرپرست معماری: Alberto Tonconogy

تیم طراحی هتل و اقامتگاه Uco و: : Nicolas Bozzano, Martina Veiga, Alexia Biaus, Elena Toso

مساحت: 23680.6 ft2

سال ساخت: 2014

عکاسان: Alberto Tonconogy, Daniela Mac Adden

پیمانکاران: FunderMax, SBG, Osram, Energe, CG SA, Pimar, Barugel azulay

برای اتخاذ هر تصمیم دقیق در مورد سایت، در نظر گرفتن توپوگرافی مکان مهم است. رودخانه های خشک بی شمار دامنه کوه در طرح اصلی گنجانده شده اند. قابل توجه ترین جریان ها به عنوان نقطه پایه برای توسعه انتخاب شدند و برای حمایت از آن، مجموعه ای از تالاب ها در نزدیکی ساختمان ساخته شدند.

در غیاب عناصر طبیعی قابل توجه به عنوان حامی یا پایه ساخت و ساز پیش رو، تصمیم به ایجاد حالت تغییر تکتونیکی گرفته شد، یعنی یک اسلب عظیم و رندوم است که هتل را در بر می گیرد. در تضاد با این اسلب سنگی بزرگ، ساختمان از مواد سبک وزن و مینیمالیستی ساخته شده است.

در تلاش برای ساخت زمین، ساختمان از عناصری مانند رمپ، یک استخر شناور و راه های دنباله داری که به شکل بازو در محیط ریشه دارند، ساخته شد.

هر نما به طور کامل به یک نقطه اصلی دید دارد. این موقعیت به چهار ضلع کاملا متمایز منجر می شود. پنجره هایی که به سمت Valle de Uco قرار می گیرند بر جهت جنوب تطابق دارند.

نمای مقابل کوه ها که به غرب دید دارد با استفاده از سایبان های شارژی با حرکت الکترو هیدرولیک و اتوماتیک محافظت می شوند که نورگیری این جبهه را تعدیل می کند. شمال در معرض نور آفتاب شدید است. نما بسته است و فقط بازشوهای به شدت لازم باز می شوند.

از آنجایی که این بنا در ناحیه زلزله قرار دارد، کل ساختمان در بخش های ساختاری مختلف، جدا از یکدیگر ساخته شده اند که در هر بخش با عملکردهای داخلی خاص همخوانی دارد.

مناطق اطراف هتل که در سطح اصلی قرار دارند، بر خشکی این محل تأکید دارند. یک تخته از سنگ ها که رو به تالاب قرار دارد با نزدیک به 400 متر طول می کشد در بستر ساختمان نشسته تا کنتراست قوی زمین را نشان دهد.

اتاق ناهارخوری و نشیمن، کاوا، اتاق بازی و اسپا در منطقه ساختمان قرار دارند. در آنجا، فعالیت های اجتماعی در یک فضای مشترک چند منظوره و چند سطحی انجام می شوند.

قسمت مجاور ساختمان، به اتاق ها تخصیص داده شده است.

هر دو منطقه با یک سقف دارای ارتفاع سه برابر جدا شده اند، که دو ساختمان را مرتبط می کند و به عنوان فیوز زمین لرزه عمل می کند.

تحریریه پویانو: اکبری

منبع: www.archdaily.com