معماری و طراحی مجموعه ورزشی در سوییس ؛ این مجموعه ورزشی متعلق به کمپ موسسه تکنولوژی فدرال سوییس در هانگربرگ زوریخ است و در حال حاضر در دست تعمیر و گسترش است. الحاقات جدید شامل یک مجموعه زمین بازی ورزشی در بخش شرقی کمپ است که در مجاورت منطقه تفریحی کافربرگ (Käferberg) قرار گرفته است. سازه این ساختمان در خدمت نمایاندن چشم‌انداز طبیعی اطراف آن است و در یک سایت شیبدار قرار دارد و تنها نمای غربی این مجموعه دیده می‌شود. فضای بیرون به گونه ای در لابی بزرگ ساختمان انعکاس یافته است. این لابی در طول یک رمپ بزرگ پوشیده شده از گیاه قرار دارد. فضای داخلی جذاب، محیطی دعوت کننده را برای آموزش ورزش، گذراندن اوقات فراغت، تفریح و حتی فستیوال‌های بزرگ، خلق کرده است.

معماران: Dietrich | Untertrifaller Architekten

مکان پروژه: زوریخ، سوییس

مساحت: 10374 مترمربع

سال ساخت پروژه: 2010

عکاس: Bruno Klomfar

کمپ متعلق به این موسسه که در هانگربرگ شهر زوریخ قرار دارد، به تدریج کامل شده و به ابعاد فعلی آن گسترش یافته است. این مجموعه در گذشته دارای ساختمانی شش طبقه مخصوص فیزیک است که توسط معماری به نام آلبرت هاینریش اشتاینر طراحی شده است. با گذشتن از جبهه جنوبی، افرادی که در حال دویدن و پیاده‌روی هستند می‌توانند وارد محوطه تفریحی شوند که در اطراف یک کوه پوشیده شده از جنگل قرار دارد. در حالی که اعضای هیئت علمی که به انجام فعالیت‌های ورزشی علاقه دارند، می‌توانند دسترسی مناسبی به مجموعه ورزشی داشته باشند.

ایده برنامه ریزی شهری که در مجموعه ورزشی جدید این موسسه استفاده شده است، بر پایه احترام به سایت بوده است و در زمان توسعه کمپ به فضای تفریحی باز انتقال داده شده است. ساختار مسطح سازه این ساختمان، لبه‌های فضایی آرام را شکل داده است که به شکلی عمیق در چشم‌انداز شیبدار این منطقه گنجانده شده است. این ساختمان دارای نمایی گسترده در جبهه روبرویی کمپ است و لبه‌هایی شیبدار در دو طرف و بالا، نقاط شاخص این نما را شکل داده‌اند. بنابراین عمارت پایین‌تر به نظر می‌رسد و با محیط اطراف آن هماهنگ می‍‌‌شود. این موضوع در جهت توجه به کیفیت‌های سایت است و عملکردهای خاص ساختمان را به نمایش می‌گذارد.

این ساختمان مسطح با نمای کریستالی که رنگ آن مایل به سبز است، یک مجموعه ورزشی سه گانه مجهز است، و شامل یک سالن، اتاق‌های رختکن و امکاناتی دیگر است؛ مانند: سالن تربیت بدنی و سالن بدنسازی. ایده معماری ساختار بزرگ مکعبی مربوط به سالن ورزش‌های سه‌گانه را در عمق زمین قرار داده است، بنابراین این ساختمان و لبه بالایی سقف آن با محیط علفزارهای مجاور هماهنگ شده است و ظاهری نرم و آرام دارد. این سالن بوسیله امکانات تفریحی چند طبقه احاطه شده است، و در مجاورت اتاق‌ها و کاربری‌های دیگر قرار گرفته است. لبه‌های ساختمان چند وجهی هستند و به شرایط و ویژگی‌های سایت احترام گذاشته‌اند و از تسلط ساخت و سازهای بزرگ و حجیم بر منطقه جلوگیری شده است.

نمای ساختمان در برخی قسمت‌ها مات و در برخی دیگر شفاف است و از شیشه‌های عایق سبز رنگ برای پوشاندن نمای آن استفاده شده است که تداعی کننده کریستال‌های نامنظم هستند. تاثیر متقابل تنظیمات اثرگذار نمای این مجموعه، و فرم لبه‌های این ساختمان که در تعامل با محیط اطراف آن است، در قسمت ورودی و لابی مجاور آن آشکار می‌گردد: ورودی در قسمت جلویی نمای تخت غربی گشوده می‌شود، در حالی که به طور همزمان این نما عقب نشینی کرده تا راهرویی را بوجود بیاورد. راهرو به یک لابی بزرگ می‌رسد که در کنار سالن اصلی قرار دارد و این راهرو از میان مجموعه ورزشی عبور می‌کند و در یک محیط شیبدار و پوشیده شده از گیاه خاتمه می‌یابد که مسیری برای رفتن به علفزارهای محیط اطراف است. در این ساختمان عناصر معماری و برنامه‌ریزی شهری با هم ترکیب شده‌اند. فعالیت‌های مربوط به محیط خارجی به این فضا جذب شده‌اند و از یکدیگر جداسازی شده و به سوی عملکردهای گوناگون هدایت می‌شوند. در حالی که از سوی دیگر این مجموعه افراد را به رفتن به محیط سبز بیرون نیز تشویق می‌کند. یک رمپ دیگر که پوشیده شده از گیاه است و در قسمت شمالی ساختمان قرار دارد، نیز ساختمان را به فضای سبز بیرون متصل می‌کند.

سقفی که در بالای سالن اصلی قرار دارد تا فضای راهرو و لابی گسترش می‌یابد. این شیوه یک توپوگرافی با ارتفاع‌های مختلف را با هم ترکیب می‌کند و از فضای بوجود آمده در زیر سقف استفاده می‌کند: توسعه فضاهایی با ابعاد بزرگ، جدا از فضاهای ورزشی محیط مناسبی را برای برگزاری جشن‌ها و مراسم نیز فراهم می‌کند. علاوه بر چنین پیکربندی در فضاهای وسیع این مجموعه، فضای ورزشگاه و فضای مخصوص سلامت قلبی در قسمت جنوبی ساختمان، به صورت عمودی چرخیده‌اند و در بالای آن‌ها سقف شیبداری وجود دارد. فضای داخلی، خارجی و منطقه‌بندی‌ها در تضاد با عناصر با عملکردی مشابه هستند؛ که با توجه به برداشت هر شخص می‌تواند به شکل انگیزش، تحرک، تعجب و یا زیاده‌روی در معماری تلقی شود.

منبع: archdaily

گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو|علمی