پروژه مسکونی نیامی

معماری : united4design

موقعیت: نیجر

زیربنا: 1700 مترمربع

سال: 2016

نیامی 2000 یک پروژه مسکونی 1700مترمربعی است که در پاسخ به سیاست جاری فعلی در نیامی (پایتخت نیجر) طراحی شده‌است. این پروژه با افزایش تراکم ساختمانی، یک مدل جدید برای مسکن شهری ارائه می‌دهد.

نیامی جمعیتی بیش از یک میلیون نفر ساکن را در خود جای داده‌است؛ اکثریت این جمعیت فقیر هستند و تنها بیست درصد جمعیت متعلق به طبقه متوسط و بالاتر می‌باشند. با این اوصاف، این ترکیب اقتصادی- اجتماعی شهر جابجایی چشمگیری در سال‌های اخیر داشته‌است. رشد اقتصادی موج مهاجرت به این شهر را افزایش داده‌است و همین موجب افزایش قابل توجه جمعیت طبقه متوسط شده‌است. در محله‌های قدیمی‌تر و ثروتمندتر، مسکن دست‌نیافتنی باقی‌مانده است و این موجب می‌شود طبقه متوسط به پایین ناچار به سکونت در محله‌های دور از مرکز شهر شوند.

مدلی جدید برای مسکن شهری

نیامی2000 از شهرهای پیش-استعماری منطقه، مانند تیمبوکتو در مالی، کانو در نیجریه و زیندر در نیجر الهام گرفته‌است، که همگی مراکز پرتراکم شهری در زمان خود بوده‌اند. ترکیب‌بندی ارگانیک این شهرها که شامل خانه های درهم پیچیده و متقاطع بوده، معمولا شامل دو یا سه طبقه ارتفاع است که علیرغم این ویژگی همچنان حس امنیت و خصوصی بودن خانه‌ها محفوظ بوده‌است.

نیامی2000 همچون شهرهای پیش از خود، حریم خصوصی ساکنینش را محفوظ نگه می‌دارد؛ با این حال این پروژه در تلاش است تا به چیزی بیش از نیاز به برقراری تناسب فرهنگی در مسکن برسد. به همین علت، در استفاده از آجر نپخته بعنوان مصالح بومی و تکنیک‌های غیرفعال سرمایشی در برابر گرمای سوزان نیجر عزمی راسخ دارد. همچون بسیاری از نقاط دیگر جهان، مصالح بومی به شکلی فزاینده در مراکز شهرها به نفع بتن در حال کنارگذاشته شدن هستند. طراحی مدرن نیامی2000 استفاده از منابع محلی در ساخت‌وساز صنعتی را دوباره رایج می‌سازد و خانه‌هایی خوش‌قیمت را برای طیف وسیع‌تری از جمعیت رو به رشد شهر فراهم می‌کند.

با ادامه رشد نیامی، و ورود سرمایه‌گذاران خارجی بیشتر در عرصه ساخت فضاهای جمعی در کنار زیرساخت‌های خصوصی، پروژه‌های کلان مسکن‌سازی در حال ظهور است. چندین پروژه‌ هوشمندانه در پایتخت –با استفاده از روش‌های ساخت بومی –توانسته مقدمه خوبی را برای آینده نیامی مهیا سازد.

پروژه مسکونی نیامی

گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی

منبع: archdaily