طراحی ساختمان مرکز حمل و نقل تجارت جهانی ؛ مرکز حمل و نقل در خیابان ساختاری مستقل است، که در امتداد لبه‌ی جنوبی میدان “وج آف لایت ” قرار دارد. همانطور که دانیل لیبسکیند در طرح جامع سایت، طراحی کرده بود، میدان از شمال با خیابان فولتن، در غرب با خیابان گرینویچ و در شرق با خیابان احاطه شده است و در جنوب به برج 3 محدود است. میدان با مجموعه لکه‌های سبز و فضاهای شهری، مانند امتداد پارک رو (Row) از پارک تالار شهر تا محوطه کلیسای سنت پل، و باغ‌های یادبود مرکز تجارت جهانی و پارک باتری در حاشیه‌‌ی رودخانه هادسون در ارتباط است.

معمار: سانتیاگو کالاتراوا

محل: نیویورک، آمریکا

سال اتمام پروژه: 2016

عکس از: هافتون + کرو، ایمجن سابلیمینال، با کسب اجازه از سانتیاگو کالاتراوا

سازه‌ی قوسی و بیضوی شکل – آکیلس – تقریبا 350 فوت طول و در پهن ترین قسمتش 115 فوت عرض دارد، و ارتفاعش تا بالای نوک راس آن به 96 فوت می‌رسد. سازه‌های فولادی دنده شکل که فرم آکیلس را به سمت بالا ایجاد کرده‌اند، مانند بال‌هایی که به بیرون باز شده است، برای خلق دو سایبان، در بالاترین نقطه‌اش تا ارتفاع 168 فوت می‌رسد.

دسترسی به آکیلس از دو ورودی تعبیه شده در برآمدگی محور مرکزی بنا در جهت شرق و غرب، به ترتیب در خیابان‌های گرینویچ و چرچ امکان پذیر است. ورودی به پله‌های متقارن با آسانسور شیشه‌ای و استوانه‌ای باز می‌شود. بازدیدکنندگان در این سطح، حدود 22 فوت پایین می‌آیند تا به سطح آپر کانکورس (Upper Concourse) برسند، در اینجا فضای داخلی بیضی به بیشترین ابعادش (تقریبا 400*216 فوت) باز می‌شود، در واقع محلی که بازدید‌کنندگان به خطوط متروی E، R و MTA ، برج 2، 3 و 4 و همچنین گالری‌های جزء فروشی دسترسی دارند.

از آپر کانکورس، بازدید‌کنندگان دوباره 20 فوت دیگر با پله برقی، آسانسور یا پله پایین می‌روند تا به سطح کانکورس برسند. این بخش اصلی‌ترین سطح خرده فروشی در مرکز اجتماع است و با مرکز گذر خیابان فولتن به سمت شرق، میدان مرکز تجارت جهانی و گذر هال به سمت غرب، و خیابان لیبرتی به سمت جنوب ارتباط پیاده برقرار می‌سازد. از سطح کانکورس- 160 فوت زیر راس 330 فوتی طول آکیلس با پنجره‌های سقفی متحرک- بازدیدکنندگان می‌توانند ستون‌های آزاد و تاق آشکار را ببینند. گرچه نقوش اصلی بسیاری از طرح‌های سنتی (ماندورلای بیزانس، بال‌های سربیوم بالای آرک کاوننت، بالای سرپناه ارنز کنوپیک مصری) دلالت دارد که شکل آنها به سمت بالا جمع شده‌اند، اما طرح کالاتراوا، تصور پرنده ایست که از دست‌های کودکی آزاد شده است.

خط MTA 1 سایت زیر خیابان گرینویچ را به دو قسمت تقسیم می‌کند. در غرب خط 1 و 8 فوت زیر سطح کانکورس، بازدیدکنندگان به سطح نیم اشکوب می‌رسند، فضایی که با 65000 فوت مربع گذر هال احاطه شده است. طول سازه‌ی دنده شکل فولادی 290 فوت است، دهانه‌ی 35 فوتیش در بالای سطح همکف تاق زده شده و باغ‌های یادبودی بالا را نگه داشته‌اند. در امتداد لبه شمالی سطح نیم اشکوب، زیر خیابان فولتن، 325 فوتی طول خیابان غربی کانکورس به مرکز تجارت جهانی متصل می‌شود. سازه‌های فولادی طاقی در امتداد محل اجتماع تا 30 فوت بالای کف سنگی ارتفاع می‌گیرد و بسط و توسعه‌ی سازه‌ی گذر هال می‌باشد. مسافران با عبور از گذر هال به طبقه‌ی مسطح زیرش می رسند، در اینجا به لطف کف باز نیم اشکوب، همچنان از بالا نور طبیعی دریافت می‌شود.

فرم تندیس گونه پروژه به کمک تکرار مدول میله‌های دنده شکل و فولادی بدست آمد، به طوری که ترکیبی پیچیده را به صورت سازه‌ای واحد در آوردند و بزرگی و زیبایی را به بنای چند لایه‌ای با سطوح بالا و زیر زمین و گردشگاه پیاده راهی ارزانی داشتند. بین میله‌های فولادی، شیشه استفاده شد که باعث می شود نور طبیعی به عنوان نمادی قدرتمند برای امید و انرژی حیات وارد ساختمان شود. کالاتراوا از نور می‌گوید، به گونه‌ای که نور عنصری ساختاری در مرکز اجتماع است و می‌گوید مرکز اجتماع توسط ” ستون‌های نور” پیشتیبانی می‌شود.

در شب، آکیلس روشن، مثل فانوس دریایی در سایت مرکز تجارت جهانی بازسازی شده، دیده می‌شود.

در تاریخ 11 سپتامبر هر سال، و همچنین در روزهای معتدل بهار و تابستان، پنجره سقفی متحرک آکیلس باز می‌شود تا برشی از آسمان نیویورک را به ساختمان بیاورد، که یادآورد بنای پانتئون در رم است.

تحریریه پویانو| غفاری

منبع: archdaily