طراحی موسسه هنری Menil در هیوستون / گروه معماری Johnston Marklee
طراحی موسسه هنری Menil : شرکت معماری آمریکایی «جانستون مارکلی» (Johnston Marklee) یک ساختمان فرهنگی در تگزاس ساخته که دارای یک فرم خطی و سفیدرنگ به همراه بازشوهایی است که به سمت حیاطهای آن باز میشوند. ساختمان موسسه«منیل دراوینگ» (Menil Drawing) پنجمین ساختمان هنریای است که به مجموعه 12 هکتاری منیل در محدوده موزه هیوستون پیوستهاست.
این موسسه نقاشیهای مدرن و معاصر کالکشن خصوصی «جان دو منیل» و «دومینیک دو منیل» را به نمایش میگذارد.
مجموعه منیل که در سال 2008 افتتاح شد، ساختمان موزه اصلی، کلیسای بیزانتین فرسکو، گالری «سای تامبلی» (Cy Twombly)، اجرای «دان فلاوین» (Dan Flavin) در ریچموند هال، و کلیسای مستقل «روتکو» (Rothko) را شامل میشود.
شرکت معماری جانستون مارکلی که دارای دفاتری در شیکاگو و لسآنجلس است، برای طراحی خانهای برای این انستیتوی طراحی انتخاب شد.
این ساختمان با مجموعه 2800 مترمربع مساحت در یک طبقه، دارای یک حجم خارجی ساده سفیدرنگ است که در قسمتهایی با حیاطهای داخلی به آن تنوع داده شدهاست.
در توضیحی از طراحی موسسه هنری Menil گفتهشد: «انستیتوی منیل دراوینگ اولین نهاد مستقل در ایالات متحده آمریکا است که اختصاصا برای برگزاری نمایشگاه، آموزش، نگهداری و حفظ آثار نقاشی مدرن و معاصر ایجاد شدهاست.»
ترکیبی از صفحات فولادی رنگشده به رنگ سفید، چوب روکشدار سرو پورت اورفورد (Port Orford)، بتن و بازشوهای شیشهای با قاب فولادی در ساخت این بنا استفاده شدند. فضای داخلی شامل دیوارهای سفید، شیشه، کف از جنس چوب سفید بلوط، و اندکی بتن میشود.
معماران با توجه به آثاری که قرار است در داخل این فضا نصب شود و همچنین در پاسخ به مقیاس ساختمانهای مجاور، از مقیاس میانه برای ساختمان موزه استفاده کردند.
در توضیح طراحی موسسه هنری Menil گفتهشد: «انستیوی منیل دراوینگ از لحاظ ابعاد حد واسط بین معماری خانههای ویلایی اطراف و معماری سازمانی ساختمان موزه اصلی است.»
این ساختمان محاط در یک چمنزار و مجموعهای از درختان بلوط است و از طرف دیگر مجموعه سه حیاط داخلی را در داخلش جای دادهاست. معماری منظر این پروژه توسط گروم «میکاییل ون والکنبرگ» (Michael Van Valkenburgh) طراحی شدهاست.
این حیاطهای داخلی به همراه مجموعهای از بازشوهای سقفی گالریها را با نور طبیعی روشن میکنند. این گالریها درون حجمهایی جعبهمانند که با یک سقف فولادی و تاشده باریک به هم متصل اند، قرار دارند.
از لبههای ساختمان، مقاطع سقف به سمت حیاطهای درختدار این مجموعه پایین آمدهاند. این ویژگی در گوشههای باز بنا برجستهتر است.
در ادامه توضیح موزه گفتهشده: «هنگامی که بازدیدکنندگان به این انستیتو نزدیک و به آن وارد میشوند، معماری به طور طبیعی و به تدریج شدت نور خورشید آسمان تگزاس را توسط سایبان طبیعی درختان اطراف و همچنین سایبان سقف خود بنا کاهش میدهد.»
«از دور که نگاه کنیم به نظر میرسد که سقف این بنا در چشمانداز این مجموعه شناور است و به طور متناوب توسط شاخ و برگ درختان قطع شدهاست.»
یک فضای نشیمن مرکزی از ورودیهای شرقی و غربی ساختمان آغاز میشود و بعنوان محور فضای حرکتی این موسسه ایفای نقش میکند. در جنوب بنا گالریهای نمایشگاهی قرار دارند و در شمال آن اتاقهای اداری، سالنهای مطالعه و یک آزمایشگاه حفاظت واقع هستند.
برخی از اتاقها دارای سقف شیبدار متشکل از سطوح مثلثی اند، در حالی که دیگر سقفهای شیبدار دارای فرم کلاسیک این نوع سقف هستند.
در ادامه این توضیح گفتهشد: «این طراحی به تعاملی بیسابقه میان فضای داخلی و فضای خارجی در ساختمانی دست یافته که به دلیل کاربریاش وجود آثار کاغذی حساس به نور در آن قطعی است.»
شرکت جانستون مارکلی نیمکتها، میزها، مبلهای عثمانی و اجزاء فرعی فضاهای این انستیتو را نیز طراحی کردهاست. طراحی این بخش در همکاری با طراح کالیفرنیایی «جف جمیسون» (Jeff Jamieson) انجام گرفتهاست.
گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی
منبع: dezeen.com