در طراحی موزه هنر مدرن MO در ویلینوس در لیتوانی که توسط استودیوی معماری «لیبسکیند» (Libeskind) انجام شده، یک راه پله سیاه و سفید طبقات را قطع می‌کند و بصورت مارپیچی بالا می‌رود.

استودیوی معماری لیبسکیند که در نیویورک قرار دارد، توسط «دانیل لیبسکیند» و همسرش «نینا لیبسکیند» در سال 1989 تاسیس شده‌است. این استودیو موزه هنر مدرن MO را برای به نمایش گذاشتن کالکشنی با بیش از 5000 اثر از هنر لیتوانیایی –از جمله آثار دوران شوروی- طراحی نموده‌است.

فرم زاویه‌دار موزه با یک نمای مینیمالیستی سفیدرنگ پوشانده شده‌است. حجم این موزه در یکی از گوشه‌ها با راه‌پله‌ای که به داخل ساختمان حرکت می‌کند، قطع می‌شود. این راه‌پله بازدیدکنندگان را به سمت یک بام تراس‌دار عمومی هدایت می‌کند.

یک راه‌پله بزرگ مشکی‌رنگ با دیواره‌های به رنگ سفید در یک مسیر مارپیچ در میانه فضای این موزه به طبقه بالا می‌رسد و لابی طبقه پایین را به فضای گالری اصلی در بالا مرتبط می‌سازد.

دیوارهای شیشه‌ای لابی از ورودی طبقه همکف آغاز می‌شوند و به اندازه دوطبقه ارتفاع می‌یابند، و یک دیوار شیشه‌ای بلند در بالای این تراس با قاب‌های مشکی‌رنگ قرار گرفته که متضاد با رنگ سفید نما و تیرهای مورب داخلی این ساختمان است.

پنجره‌های سقفی با فرم هندسی در سرتاسر ساختمان به نوز طبیعی اجازه عبور به داخل فضا را می‌دهد و برای بازدیدکنندگان در فضاهای گوناگون خطوط روشنایی فراهم می‌کند.

صفحات شیشه‌ای فضاهای عمومی و قسمت نگهداری کالکشن موزه- جایی که آثار هنری نگهداری می‌شوند- را از هم تفکیک می‌کند و به این طریق به بازدیدکنندگان یک دید کلی درباره کارهای پشت پرده این موزه می‌بخشد.

این میزان از شفافیت و نفوذپذیری –هم فضایی و هم بصری- در میان مجموعه هنری، موزه و بازدیدکننده، ویژگی کلیدی‌ای بود که هم در اهداف موزه MO و هم در کانسپت پیشنهادی استودیو لیبسکیند برای این فضا وجود داشت.

موزه MO که در سال 2009 تاسیس شد، یک موسسه بشردوستانه و غیرانتفاعی اسست که آثار هنری لیتوانیایی را از سال 1960 به بعد به نمایش عمومی می‌گذارد.

کالکشن آثار هنری مربوط به دوره شوروی از اهمیت بالایی برخوردار است. این کالکشن تا سال 1990 که لیتوانی به استقلال برسد از تمام مجموعه‌های هنری موزه‌های کشور حذف شده‌بود.

«ویکتورس بوتکاس» (Viktoras Butkus)، بنیان‌گذار موزه گفت: «یکی از دلایلی که که جذب کار استودیو لیبسکیند شدم این بود که طراحی‌اش هم نمادین است و هم دموکراتیک.»

وی افزود: «موزه MO بزرگ‌ترین موزه خصوصی در لیتوانی است، بنابراین برای من مهم است که طراحی موزه هنر مدرن MO بیان‌گر آزادی باشد و بازتاب صفات مجموعه هنری موزه –علاوه بر خود موسسه نیز باشد.»

در طراحی موزه هنر مدرن یک باغچه عمومی در سطح خیابان در نظر گرفته‌شده تا مجسمه‌های برنده شده در مسابقات ملی لیتوانی با موضوعات هنر و فرهنگ در آن به نمایش گذاشته‌شوند.

دنیل لیبسکیند گفت: «پس از طراحی موزه‌های بزرگ متعددی در سراسر جهان، طراحی یک طراحی موزه هنر مدرن نمادین و دنج برای یک مجموعه هنری بی‌نظیر از آثار هنر معاصر بسیار شادی‌بخش بود.»

«بعنوان کسی که از صمیم قلب قدردان تاریخ و زیبایی شهر ویلینوس هستم، معتقدم که این ساختمان و معماری آن یک مکان بی‌نظیر برای لذت بردن از هنر و روح شهر خواهدبود.»

از آن جا که این موزه در میان بخش قرون‌وسطایی شهر و شبکه بخش‌هایی از شهر که متعلق به قرن هجدهم هستند قرار دارد، طبق گفته تیم معماری خود موزه نیز به گونه‌ای طراحی شد که در نقش دروازه‌ای به شهر ویلینوس عمل کند.

استودیوی دنیل لیبسکیند نخستین پروژه‌اش در چین را امسال تکمیل کرد. این پروژه موزه‌ای در «ووهان» (Wuhan) با فرمی قوسی است که با صفحات فولادی سه ضلعی پوشانده شده‌است. سال گذشته نیز استودیو لیبسکیند یک یادبود هولوکاست را در کانادا طراحی و اجرا کرد.

گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی

منبع: dezeen.com