کافی شاپ ، طراحی مرکز گردشگری Swan Lake ، ویهای، چین

معماران: TAO – Trace Architecture Office

مساحت: 278 متر مربع

سال ساخت: 2018

عکسبرداری: Hao Chen, Yilong Zhao, Tianzhou Yang

مهندس سازه: Zhigang Ma

پیمانکار عمومی: Weihai Construction Group Co.,Ltd

مهندس تاسیسات: Jianjun Lv

کارفرما: Rongcheng Good Luck Corner Tourism Resort Construction Bureau

پارک Swan Lake که در رونگ چنگ، منطقه شاندونگ قرار دارد، یک تالاب طبیعی در نزدیکی دریای زرد است، مسطح و پهناور، پر از نی و آبراهه های جاری. هر سال در ماه اکتبر، گروه قوها از سیبری به سمت جنوب و به این محوطه مهاجرت می کنند. این صحنه فوق العاده در کنار منظره زیبای تالاب، توجه گروه های بزرگی از گردشگران را به خود جلب می کند. قصد دولت، این است که یک ساختمان عمومی فراهم آورد که به گردشگران، خدماتی مانند امکان تماشای منظره و پذیرایی را ارائه دهد.

ساختمان خدماتی که در شمال شرقی پارک واقع شده است با جنگل متراکمی که در پشت آن قرار گرفته، رو به منظره تالاب دارد. تصویر مفهومی معماری به صورت “یک پل” و “یک برج” درک می شود. خانه افقی پل مانند دارای 71 متر طول است، مثل یک پل که روی آب قرار گرفته باشد و ادامه داشتن منظره را حفظ می کند. این ساختمان، همچنین مانند صفحه ای به نظر می رسد که از تالاب تا بالای سطح آب امتداد پیدا کرده. برج تماشای عمودی، 15.6 متر ارتفاع دارد، مثل یک فانوس در کنار آب که به گردشگران امکان این را می دهد تا منظره تالاب را تماشا کنند. دو حجم، یکی افقی و دیگری عمودی در سه بعد با فضا در ارتباط می باشند.

در فاز اولیه طراحی مرکز گردشگری Swan Lake ، برنامه در نظر گرفته شده برای خانه پل مانند، کافه و حمام بود. با توجه به شرایط محیط و درخواست بهره بردار، قرار بر این شد که این فضا به سمت تالاب و جنگل دید داشته باشد. بنابراین، برنامه شماره سه مبنی بر ارتباط دادن دو مورد قبل نیز در نظر گرفته شد: دیدن مناظر.

در راستای طولی، سه لایه دیده می شود – کافه و حمام در وسط هستند و سیرکولاسیون از دو طرف صورت می گیرد. دو سمت، راهروهای نیمه بازی هستند که اتمسفر متفاوت دارند – راهروی شرقی در نزدیکی جنگل، درونگرا و ساکت است، در حالی که راهروی غربی که رو به تالاب دارد، برونگرا و باز می باشد.

دو مسیر، گاهی به هم می رسند و ورودی ها، ارتباطات و حیاط های داخلی را تشکیل می دهند، سپس از هم دور شده و به پله ها منتهی می شوند، به بالا می رسند و فضای تماشا بر سطح بام را تشکیل می دهند. این باعث می شود مردم در زمان حرکت در ساختمان، حس های مختلفی را تجربه کنند.

به منظور ایجاد یک پل بزرگ از بتن برای ساختن سازه استفاده شد که عمده متریال مورد استفاده در نازک کاری ساختمان را نیز تشکیل می شود. در میان اسلب های افقی دو طبقه، دیوارهای برشی بتنی متعددی وجود دارد که در کنار مستحکم سازی ساختمان، در نقش پارتیشن برای تفکیک فضا به دو قسمت با شخصیت متفاوت نیز به کار رفته اند.

استفاده از چوب کاج به صورت متناوب در کنار بتن سبب شده مقداری حس گرما به معماری داده شود و یک نوع حس تشابه با جنگل مجاور نیز ایجاد کند.

برج تماشا به صورت اختصاصی برای تماشای منظره در نظر گرفته شده است. بنابراین، طراحی در جهتی صورت گرفته که این تجربه را ممکن کند. وقتی از بیرون به برج نگاه می کنیم، می بینیم که برج با تخته های چوبی پوشیده شده که در طول زمان به رنگ خاکستری در آمده اند و این حس آرامش بخش تری به ساختمان می بخشد.

منبع نور داخل برج تماشا، نورگیر وسط سقف آن است که نور را کم و زیاد در همه قسمت ها پخش می کند. وقتی به فضای تاریک برج وارد می شویم، از پله ها بالا رفته و از پنجره هایی می گذریم که به بیرون دید دارند. هر چه بالاتر می رویم، فضا روشن تر می شود با رسیدن به بخش تماشا که در انتهای پلکان مارپیچ قرار گرفته، می توان منظره دریاچه قو را را به صورت کامل مشاهده نمود.

منبع: Archdaily