گروه معماری «والدمار کوتینهو» (Valdemar Coutinho) طراحی مجموعه ورزشی در پرتغال با سطوح زاویه‌دار بتنی را انجام داده است که همچون قیف، نور طبیعی را به فضاهای داخلی هدایت می‌کنند.

گروه معماری والدمار کوتینهو که در پرتغال قرار دارد این ساختمان را بعنوان یک مجموعه ورزشی طراحی کرد که علاوه در جامعه شهر «ویانا دو کاستلو» (Viana do Castelo) توسط یکی از مدارس این شهر به نام «پدرو باربوسا» (Pedro Barbosa) مورد استفاده قرار گیرد.

این مجموعه ورزشی که پاویلیون آتنلانتیک نامگذاری شده، در خیابانی قرار دارد که رو به آبنمایی به نام «آونیدا دو آتلانتیکو» (Avenida do Atlântico) در شهرداری ویانا دو کاستلو واقع شده‌است.

یک بودجه محدود و نیاز به نگهداری آسان در سالهای پیش رو، طراحی این ساختمان را تحت تاثیر قرار داد. طراحی این ساختمان از حیث استفاده از بتن چه در فضاهای خارجی و چه در فضاهای داخلی متاثر از اصول بروتالیسم است.

معماران این پروژه که با محدودیت‌های از پیش تعیین شده کار می‌کردند اظهار داشتند به دنبال ارائه طرحی بودند که «یک تصویر پویا و انسانی جذاب» را ارائه دهد.

این ساختمان تقریبا تمام سایت فشرده‌اش را اشغال می‌کند و شامل یک سالن ورزشی به مساحت 650 متر مربع است که بر یک فضای عمودی متشکل از چهار فضای رختکن عمود می‌گردد. دو رختکن به بازیکنان و دو رختکن به کادر این مجموعه اختصاص یافته‌است.

در گوشه‌ای که سالن ورزشی و فضای رختکن‌ها به هم می‌پیوندند، یک فضای ورودی قرار گرفته که در فضای خارجی ناهمگون خیابان حضوری متمایز دارد.

ساختمان بتنی ورودی دارای درب‌هایی شیشه‌ای است که در زیر طبقه کنسول شده بالایی قرار دارند. طبقه بالا دارای پنجره‌هایی است که با سطوح زاویه‌دار بتنی قاب گرفته شده‌اند.

این پنجره‌های عقب نشسته نسبت به نور مستقیم خورشید محافظت می‌شوند و در عین حال متضمن ورود نور طبیعی فراوان به فضای داخلی هستند.

این فرم زاویه‌دار همچنین انعکاسی از فرم زاویه‌دار مقطع اصلی سالن‌های ورزشی است، که برای آزاد کردن مسیر پیاده در پایین و چیدمان ردیف‌های صندلی‌های تماشاچیان شیب پیدا کرده‌است.

بازدیدکنندگان دعوت به ورود به فضایی می‌شوند که گنجایش پذیرش 80 فرد را برای انتظار جهت ورود به فضاهای نشستن سالن ورزشی دارد. این سالن همچنین دارای یک میز پذیرش و یک پیشخوان کوچک برای صرف نوشیدنی و دسترسی به سرویس‌های بهداشتی است.

این ساختمان در مجموعه مصالح بکار رفته بطور غالب تک‌رنگ است. سطوح بتنی این بنا با صفحات سنگی خاکستری‌ای همراه شده که برای پوشش سطوح طبقات سالن ورزشی و طبقه پایین فضای ورودی به کار رفته‌اند.

معماراندر طراحی مجموعه ورزشی گفتند: «تم رنگی غالب این ساختمان خاکستری است، که تداعی‌کننده رنگ خاکستری دریای زیبا است.»

در سالن اصلی ورودی، تیم طراحی با «ماریو روشا» (Mário Rocha) هنرمند همکاری نمود تا کاشی‌های نقش برجسته‌ای را در این فضا بکار ببرد که دارای نقوشی با الهام از خرچنگ‌های چلبک‌های یافت شده در طول سواحل محلی منطقه هستند.

در داخل سالن ورزشی، ستون‌های سازه‌ای و دیوارهای بتنی نمایان به فضا حس و حالی خشن و عملکردی می‌دهند. این حس و حال با قطعات چوبی گرم و گره‌داری که برای تشکیل سازه سقف به کار رفته، تعدیل می‌شود.

بتن اخیرا در میان معماران پرتغالی پرطرفدار شده‌است. اخیرا استودیوی معماری پرتغالی «پرومونتوریو» (Promontorio) برای طراحی یک پلکان بتنی مارپیچ از بتن استفاده کرده تا یک ساختمان اداری متعلق به دهه 1980 را در لیسبون تغییر کاربری دهد، و گروه معماری «پدرو گرالدس» (Pedro Geraldes) یک سقف شیبدار بتنی را برای یک مرکز کنترل مشرف بر یک سد طراحی نموده‌است.

گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی

منبع: www.dezeen.com