در طراحی داخلی رستوران LA Poke ، از فرم‌ها و رنگ‌های متعلق به نقاشی‌ای از «دیوید هاکنی» استفاده شده‌است. این رستوران که توسط گروه معماری استر بروزکاس « Ester Bruzkus Architekten» طراحی شده، سعی دارد حس «آرامش روزی حاضر در یک استخر کالیفرنیایی» را تداعی کند.

طراحی داخلی رستوران LA Poke که غذایی دریایی به سبک هاوایی را ارائه می‌دهد، براساس نقاشی «دیوید هاکنی» در 1967 به نام «بیگر اسپلش» طراحی شده‌است؛ نقاشی‌ای که حرکات آب را در استخر مجاور خانه ساحلی این هنرمند مدرن بریتانیایی در مالیبو به تصویر می‌کشد.

بروزکاس که خود نیز در برلین متولد شده‌است، درباره این نقاشی گفت: «برای من دربردارنده حس‌وحال خنک سواحل شرقی است.»

سایه‌های پاستلی سرزنده از رنگ صورتی و آبی با لکه‌هایی از زرد، آبی و قرمز سرزنده ترکیب شده‌اند. برای القای حس استخر هاکنی، این رنگ‌ها با مبلمانی با فرم‌های لوله‌ای، سطوح صیقلی فولاد ضدزنگ و کفپوشی که در پاسیو استفاده می‌شود همراه شده‌اند.

یک خط افق در سطح ارتفاع چشم انسان، دیوارهای فضاها را در جلوی رستوران به دو بخش تقسیم می‌کند.

در پایین این خط افق، دیوار به رنگ آبی-خاکستری لوکوربوزیه درآمده‌است. این رنگ خاکستری روشن مایل به آبی قرار است اتمسفری لطیف را در این رستوران پدید آورد.

برای بخش بالای خط افق، و در ادامه در سقف‌ها، معماران رنگ خاکی ملایم را انتخاب کردند، رنگی که توسط لوکوربوزیه به صورت «خاکی، ملایم و محدود» توصیف شده‌است. هدف از بکارگیری این رنگ، ایجاد حس تابش آفتاب تابستانی بر یک دیوار رسی بود.

این دو قسمت رنگی توسط چراغ‌های شیشه‌ای گرد خارجی با هم مرنبط گشته‌اند.

گروه معماری استر بروزکاس در طراحی داخلی رستوران LA Poke همچنین مبلمان سبک‌وزنی را اجرا نمود که فضا را پر کرده‌اند تا تاکیدی بیشتر بر اتمسفر آرامشبخش و شبیه‌سازی شده استخر در فضا داشته‌باشد.

این مبلمان شامل صندلی‌های نیمکت‌مانندی است که با پارچه آبی معروف «ایو کلین» (Yves Klein) پوشانده شده‌اند و همچنین فرم‌های گرد و لطیفی را شامل می‌شود که به گفته استودیو تداعی‌کننده تشک‌های بادی هستند.

صندلی‌های باریک و مشبک با میزهای گرد و محکم همراه شده‌اند، در حالی که پیشخوان‌های ضخیم از جنس کرین با رویه‌های باریک ساخته‌شده از فولاد ضدزنگ کامل شده‌اند.

در اتاق مرکزی، یک رویه بزرگ سنگی از جنس موزاییک سیمانی مرمر سیاه و سفید با قاب باریک و درخشان قرمزرنگی که آن را نگه می‌دارد، تضاد برقرار کرده‌است.

بروزکاس در ارتباط با این پروژه گفت: «من از کار کردن با لحظات پیش‌بینی‌ناپذیر غافلگیری لذت بردم. این ویژگی، به فضای داخلی هیجان بخشیده‌است.»

راهروی منتهی به سرویس‌های بهداشتی که شامل دیوارها، سقف و کف می‌باشد با همان رنگ آبی تند روکش نیمکت‌ها رنگ‌آمیزی شده‌است.

این راهرو توسط درگاه تعریف شده‌است، اما این درگاه‌ها در نقاط متعدد دیگر و با ارتفاع‌ها، عرض‌ها و عمق‌های متنوع دیگری نیز در سرتاسر فضا حضور دارند. اگرچه برخی از این قوس‌ها قبل از بازسازی فضا وجود داشتند، تیم طراحی تعداد بیشتری از آن را وارد فضا نمود تا فضا را جذاب‌تر و با نشاط‌تر کند.

هم‌راستایی بعضی از قوس‌ها این توهم بصری را ایجاد می‌کند که گویی آن‌ها به جای بازشوهایی قوس‌دار، آینه‌هایی بزرگ هستند.

سایر اجزای دکوراتیو اضافه سعی شده تا در حداقل‌ترین میزان ممکن استفاده شوند، اما در هر حال جزییات فضا شامل یک آرم نئون می‌شوند که یک دیوار را پوشانده، و همینطور گیاهان و کاکتوس‌های بزرگ در گلدان‌های سفالی.

استر بروزکاس استودیویش را در سال 2002 تاسیس کرد. از دیگر پروژه‌هایی که این تیم در برلین تکمیل کرده می‌توان به خوابگاه « Generator Berlin Mitte» اشاره نمود که در سال 2013 در برلین ساخته‌ شده‌است.

گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی

منبع: dezeen.com