شهر پایدار خودکفا در طرح جامعه شهری ؛ این طرح پیشنهادی برای Città della Scienza توسط شرکت معماری  وینسنت کالباوت ” Vincent Callebaut Architectures”، استودیو معماری و شهرسازی کافیس و استودیو معماری بریگوگلیو مورالس به صورت مشترک انجام گرفته است، پایداری و تاریخ با هم ترکیب شده‌اند تا یک اکوسیستم شهری خودکفا در ایتالیا پیشنهاد داده شود.

معماران: Vincent Callebaut Architectures, coffice – studio di architettura e urbanistica و همکاران

سوپروایزر پروژه: Paolo Colarossi

تیم طراحی: Giuseppe Imbesi, Vincent Callebaut, Coffice Francesco Colarossi Luisa Saracino و همکاران

نوع پروژه:

مسابقه بین المللی معماری و برنامه ریزی جامع

International Master Planning & Architectural Competition

بودجه پروژه: 270 Million Euros

مساحت پروژه: 86000.0 متر مربع

سال اجرای پروژه:2015

تهیه عکس: Courtesy of Vincent Callebaut Architecture

کیتا دلا سینزا Città della Scienza ، با احیا یک منطقه نظامی فراموش شده و تبدیل آن به شهری همیشه سرزنده با فضایی پر جنب و جوش، بر روِی اصول نماهای جاودانه و زندگی بخش اجرا می شود.

با توجه به شرایطی که این منطقه نظامی در محیط از خود به جا گذاشته بود، اکوسیستم شهری از زیرساخت‌های موجود گسترش پیدا می کند، و با اشاره‌ای به گذشته سایت، آن را برای ساکنین شهری امروز قابل زندگی می کند. پوسته خالی سابقه صنعتی این زمین با امکانات به روز شده هماهنگ می باشد و موجب شده است که به واحدهای آپارتمانی متنوع تبدیل گردد. به طور مشابه، مسیرهای موجود را به شبکه‌های قابل استفاده‌ای که میان مناطق عمومی به صورت شبکه‌های شطرنجی ساخته شده است، و بدین ترتیب سایت کلی را به طور سیستماتیک طرح ریزی کرده است.

به منظور حفظ تعادل و توازن فضاهای عمومی و خصوصی، شهر به عملکردهای مختلف تفکیک می شود. اگرچه، دو فعالیت‌ مسکونی و تجاری محیط پیرامونی این سایت را تعریف می نمایند، اما بخش مسکونی ، صمیمت فضای خود را از طریق ایجاد فاصله ای که با فعالیت های مسکونی وجود دارد حفظ نموده است. طرف مقابل فضای تجاری را اشغال کرده است و با پشت کردن به خیابان اصلی، حریم خصوصی را تامین نموده است. هر کدام از ساختمان ها با استفاده از بام‌های باغ سبز در جستجوی مفهوم عمومی-خصوصی می باشند، که فضایی را با استفاده از یک المان جداکننده میان فضای عمومی فراهم می نماید.

استفاده گسترده از درختان در سرتاسر پشت بام و بالکن ، نه تنها منطقه را زیبا می نماید، بلکه به خودکفا بودن آن نیز کمک نموده است. این باغ عمومی برای ساکنان خود یک منبع تجدید غذا نیر فراهم می نماید، و به تولیدات محلی مورد نیاز شهر کمک می نماید. علاوه بر این، این باغ مزایای زیست محیطی فوق العاده ای ، از جمله تصفیه CO2 و حذف ذرات مضر، برای داشتن یک فضای سالمتر  را ارائه می نماید.

روش های پایداری در این طرح بیشتر از طریق دو استراتژی و تکنولوژی کنش پذیر دنبال شده است. اقدامات ساده ای، از قبیل روشنایی طبیعی روز و ذخیره سازی آب باران و سیستم بازیافت، تاثیرات قابل توجهی در حفظ منابع خواهد داشت. از دیگر قدم های برداشته شده برای پایداری این پروژه ،تولید برق قتوولتائیک، سیستم های روشنایی هیبرید با توربین های بادی یکپارچه و تولید آب گرم از طریق لوله های خورشیدی ساخته شده می باشد.

علاوه بر این ، اکوسیستم این شهر پیاده گرا می باشد. تمام عملکردهای شهری از طریق فواصل راه رفتن برای عابر پیاده با سهولت در دسترسی میسر شده است. به لطف فراهم کردن فضاهای طبقاتی زیرزمینی برای پارکینگ ، تمام خودروها در خارج از فضای زندگی نگه داشته می شوند تا از انتشار گازهای زیان آور جلوگیری شود.

منبع: ARCHDAILY

تحریریه پویانو| پردیس ترکمان زاده