بیوگرافی و مجموعه آثار رنزو پیانو

بیوگرافی و مجمبیوگرافی و مجموعه آثار رنزو پیانووعه آثار رنزو پیانو

بیوگرافی و مجموعه آثار رنزو پیانو

رنزو پیانو ، یکی از معماران برجسته معاصر است که شاید اکثر ما وی را به خاطر طراحی مرکز ژرژ پمپیدو پاریس بشناسیم. این معمار ایتالیایی، کارنامه شگفت انگیزی از طراحی ساختمان های مختلف در سراسر جهان دارد و افتخارات بسیار زیادی را کسب کرده است. اگر مایل هستید با رنزو پیانو و آثار او بیش تر آشنا شوید، همراه پویانو باشید.

رنزو پیانو در بجنوئا، در کشور ایتالیا و در تاریخ 14 سپتامبر سال 1937 متولد شد. او در سال 1964 از مدرسه معماری میلان فارغ التحصل گشت و از آن پس، زیر نظر یک گروه مهندسی در شهر فلورانس ایتالیا مشغول به کار شد. معماری رنزو پیانو به سوابق او وابسته است، زیرا پدر وی معمار بود و او به خوبی از نحوه قرارگیری ساختمان ها آگاهی داشت.

رنزو پیانو، یک پسر خجالتی بود که در منطقه پیکی زندگی می کرد. محل زندگی آن ها منظره طبیعی نداشت و آفتاب سوزان برای آن ها دردسر ساز بود. به همین خاطر، او بر آن شد تا سایبانی از برگ در امتداد باد و به شکل ثابت ایجاد کند. این اولین اقدام او در زمینه معماری بود.

در فاصله میان سال های 1965 تا 1970، پیانو طی سفرهای دانشجویی خود به آمریکا و بریتانیا، تجربیات زیادی کسب کرد. در همین زمان بود که با جیکز پرو آشنایی پیدا کرد. دوستی آن ها روی حرفه ای شدن او بسیار تاثیرگذار بود.

وی به این ترتیب، نظرات خود را به اثبات رساند و با افرادی که مخالف او بودند، مخالفت می کرد. پیانو تمایل داشت با آن ها مسابقه دهد و اعتقاد داشت فقط با کمک گرفتن از تجربه می توان به کشفیات گوناگون دست پیدا کرد و به مرحله ای رسید که احساس نارضایتی کم تر شود.

اکثر برنامه هایی که ما امروزه برای طراجی ساختمان ها از آن ها بهره می بریم، بعدها به وجود آمدند. مثلا، گر چه رنزو پیانو ساختمان های تاریخی کشور ایتالیا را دوست داشت و آن ها را توسعه می داد، اما این امر برای او وقتی تحقق پیدا کرد که علم شناخت آثار باستانی در همه حیطه ها روی کارهای وی اثر گذاشت.

حتی ایده های اجتماعی که در حال حاضر به صورت آشکار در کارهای او قابل مشاهده هستند، بعدها و از انگلیس به کارهای او راه یافتند. او مثل  ریچادر راجرز، از روح دپارتمان معماری لندن تاثیر گرفته بود. محلی که در پروژه های دانشجوهای پایان دهه 1960، تکنولوژی ابزارها محیط انعطاف پذیری را جهت خدمت به تجربه اجتماعی ایجاد کرده بودند. رنزو پیانو مانند جین پرو، از عقایدی طرفداری می کرد که نویسنده های انگلیسی حدود قرن نوزدهم با آن ها سر و کار داشتند.

رنزو پیانو، رشته معماری را در دانشگاه فلورانس و دانشگاه پلی تکنیک میلان پشت سر گذاشت. وی در سال 1964 فارغ التحصیل گشت. البته تاثیر این موسسه ها در شکل گرفتن شخصیت وی در رابطه با هنر معماری، خیلی کم تر از دوران بچگی، سوابق خانوادگی او و ارتباطاتی که با معمارهای بزرگ ایتالیایی داشت، بود. اصلی ترین فعالیت های رنزو پیانو بعد از تحصیل او شکل گرفتند. پیانو از همه این موارد، چیزهایی یاد گرفت و به قول خودش با دزدی برخی از اسرار، توانست خودش را برای یک تحول درونی آماده نماید.

لازم به ذکر است که در زمینه صنعت، آنجلو ساکسون نیز هر چند به مقدار کم، اما به هر حال، روی شکل گیری برخی از عقاید رنزو پیانو اثر داشت. پیانو در این میان، تحت تاثیر پروژه های خاصی مثل ابی پیره که مربوط به ابتدای دهه 1950 بود، قرار گرفته بود و اشاره داشت که حمایت پرو از ایجاد ساختمان های چون ماشین، جهت نتایج اجتماعی، کم تر از پیشرفت های تکنیکی بود.

با در نظر گرفتن شهرت ساختمانی چون مرکز ژرژ پمپیدو و دیگر ساختمان هایی که از آثار معروف رنزو پیانو به شمار می روند و همچنین رفاقت صمیمی او با پرو که ریشه بسیار عمیقی داشت، می توان فهمید که عقاید اجتماعی وی از کجا سرچشمه می گرفتند.

آغاز کار به صورت حرفه ای

دفنر فنی و کارگاه رنزو پیانو در سال 1980 در شهر پاریس و جنوا ایجاد شدند. در حال حاضر، حدود 100 مهندس، معمار و متخصصین در حیطه های دیگر در بخش های مختلف شرکت او در حال کار هستند و همه آن ها به ایجاد ساختمان های کارآمد و آزمودن ایده های طراحی که بازتابی از ایده های رنزو پیانو هستند، اعتقاد دارند.

افتخارات رنزو پیانو

  • عضویت افتخاری در جامعه معماران آمریکا، سال 1981
  • کسب مدال طلا از انستیتو سلطنتی معماران بریتانیا، سال 1981
  • کسب جایزه Cavaliere di Gran Croce از هیئت دولت کشور ایتالیا، رم، سال 1989
  • کسب جایزه کیوتو، ایناموری فاندیشن، کیوتو، ژاپن، سال 1990
  • عضویت افتخاری در دانشکده هنر و تحقیقات آمریکا، سال 1994
  • معرفی شدن به عنوان سفیر معماری از طرف سازمان یونسکو، سال 1994
  • کسب جایزه میکل آنژ رم، ایتالیا، سال 1994
  • کسب جایزه اریز موز، آمستردام، هلند، سال 1995
  • کسب جایزه معماری پریتزکر، کاخ سفید، واشنگتن، آمریکا، سال 1998
  • معمار دانشکده ملی سن لوکا، رم، ایتالیا، 1999
  • مدیر کل مرکز ملی de la Légion d’Honneur، فرانسه، سال 2000
  • سلطان معماری، ونیز، ایتالیا، سال 2000
  • کسب جایزه لئوناردو، رم، ایتالیا، 2000
  • کسب جایزه وکسنر، مرکز هنر وکسنر، کلومباس، اوهایو، آمریکا، 2001

در ادامه به معرفی برخی از آثار رنزو پیانو که بیش تر شناخته شده اند، خواهیم پرداخت.

ترمینال فرودگاه بین المللی کانسای ژاپن

بدون شکل می توان گفت که ترمینال فرودگاه بین المللی کانسای ژاپن، مهم ترین اثر معماری رنزو پیانو می باشد. زمین این فرودگاه که در اصل، یک جزیره با مساحت 504 هکتار بوده، به شهر ساحلی کوبه ژاپن وصل بوده است. فرودگاه ازاکا نزدیک حومه بسیار پر جمعیت دو شهر ایتامی و تویوکانای ژاپن احداث شده است و از آن جایی که ساختمان های بلند در کنار این فرودگاه قرار گرفته بودند، جهت گسترش این فرودگاه هیچ راهی وجود نداشت و این مشکل، سبب ایجاد ترافیک هوایی شده بود.

این شد که ساخت فرودگاه کانسای ژاپن، آن هم در بستر جزیره ای مصنوعی در میان دریا که طول آن 4 کیلومتر و عرضش 5.2 کیلومتر بود را به عنوان یک راه حل برای مشکل پیش آمده در فرودگاه ازکا پیشنهاد نمودند. بعد از این که کارهای اولیه طراحی انجام شد و پس از این که طرح تاسیس فرودگاه کانسای، مورد تایید قرار گرفت، پروژه ساخت و راه اندازی این فرودگاه در سال 1987 آغاز گشت. جهت ساخت این فرودگاه، چیزی در حدود 48 هزار بلوک با جنسی از سنگ و بتن در عمق درون دریا به شکل عمودی کار گذاشته شدند.

استادیوم فوتبال سن نیکولا شهر باری ایتالیا

استادیوم فوتبال سن نیکولا که در شهر باری ایتالیا قرار دارد، برای مسابقات جام جهانی سال 1990 ساخته شد. این استادیوم، از دیگر آثار معماری رنزو پیانو به شمار می رود. متریال اصلی برای ساخت و ساز این استادیوم، بتن بوده است. در ساخت این استادیوم، توزیع جمعیت باید به شکل هلالی مانند صورت می گرفت. استادیوم سن نیکولا با فرم بیضی ساخته شد و سامل 26 قسمت بود. هر قسمت، دارای 310 قطعه به صورت هلالی است. هر یک از این بخش ها 4 ستون دارد تا بتواند وزن جمعیت حاضر در استادیوم را تحمل نماید.

فرم هلالی استادیوم سن نیکولا شبیه یک گل است که روی سطح زمین شکفته باشد. از فاصله میان ستون ها، نور به درون استادیوم تابیده می شود. ساختمان مقعر شکل درون استادیوم، مخصوصا در زمان تشویق تماشاچی ها باعث ایجاد صحنه هایی جالب و به یاد ماندنی می گردد. رنزو پیانو معتقد است که شفاف بودن حاصل از برش های عمودی، سبب بالا رفتن کیفیت تماشای مسابقه می شود و در حین لذت بردن از بازی فوتبال، نوعی آرامش ایجاد می نماید.

برج شارد لندن

برج شارد لندن، یک برج با شکل هرمی در شهر لندن است. این برج از 95 طبقه تشکیل شده است و جزو برترین آثار معماری رنزو پیانو می باشد. جالب است بدانید که این برج با داشتن ارتفاعی معادل 310 متر، بلندترین برج اتحادیه اروپا و چهل و ششمین ساختمان بلند جهان است. مالکیت این برج، به چند موسسه مالی قطری اختصاص دارد.

ساخت برج شارد، در حدود 450 میلیون پوند هزینه در بر داشته است. درون این برج بلند، رستوران ها، اداره ها و آپارتمان های لوکسی قرار دارند و میان طبقه های 68 تا 72 آن، رصدخانه ای با چشم انداز 360 درجه از شهر لندن قرار گرفته است. ساخت برج شارد از ماه مارس سال 2009 آغاز شد و در ماه مه سال 2012، قبل از برگزاری بازی های المپیک تابستانی 2012 لندن به اتمام رسید.

مجموعه فرهنگی تیجیبائو

مجموعه فرهنگی تیجیبائو در اقیانوس شمالی در شبه جزیره نیوکالدونیا، یکی از مستعمره های کشور فرانسه و پایتخت نومایا قرار دارد. این مجموعه که با توجه به گیاهان بومی و کلبه های ساخته شده توسط مردم بومی کاناک ایجاد شده است، توسط معمار ایتالیایی، رنزو پیانو در سال 1933 طراحی شد.

مجموعه فرهنگی تیجیبائو به عنوان تجلیلی از فرهنگ مردم کاناک و فراموش کردن خاطره استعمار فرانسه ایجاد شد. این مجموعه که سایت وسیعی را به خود اختصاص داده، به جیم ماری تیجیبائو، رهبر سیاسی مردم این منطقه که طی جنگ برای استقلال داخلی نیوکالدونیا در سال 1989 کشته شد، تقدیم شده است و نامگذاری آن نیز به همین خاطر، این گونه صورت گرفته است. ایده ساخت این مجموعه، این بود که به جای ایجاد یک بازسازی تاریخی یا یک دهکده تکراری ساده، با بازتاب دادن فرهنگ بومی و سمبل های قدیمی این منطقه، به گسترش فرهنگ کاناک پرداخته شود و به این شکل، به تاریخ منطقه و باورهای این محل، احترام گذاشته شود.

آکادمی علوم کالیفرنیا

ساختمان قدیمی این محوطه، 12 ساختمان جدا از یکدیگر داشت که در حال حاضر، همه آن ها به وسیله یک ساختمان مدرن که روی طبیعت محسط تاکید دارد، به صورت پیوسته و یکپارچه در آمده اند. با وجود زیر بنای بزرگ این مجموعه، میزان اتلاف انرژی آن به خاطر به کار بردن آخرین فناوری های ساختمانی، بسیار اندک می باشد.

کانسپت این اثر، همان گونه که خود رنزو پیانو به آن اشاره کرده است، برداشتن بخشی از زمین و ساخت بنا در زیر آن بخش است، به صورتی که کوچک ترین نا هماهنگی یا بی احترامی در مقابل طبیعت اطراف، ایجاد نشود. کلیه گیاهانی که روی سقف این ساختمان قرار دارند، کاملا طبیعی می باشند. تپه هایی که به صورت گنبد، روی سقف قرار گرفته اند، تنها به خاطر زیبایی ساختمان به کار نرفته اند. این تپه ها هم نقش یک افلاک نما را دارند و هم جهت نورگیری داخل مورد استفاده قرار می گیرند.

علاوه بر این، این تپه های گنبدی شکل، سبب وابستگی بین زمین و علوم زیستی جانوران می شوند. ساختمان مذکور به خاطر این تپه ها میزان زیادی از انرژی خود را ذخیره می نماید. در واقع، این تپه های روی سقف، عملکرد دو بادگیر را دارند، یعنی با به گردش در آوردن هوا در فضای درون ساختمان، هوای خنکی را در محوطه اصلی درون ساختمان ایجاد می کنند. این باعث صرفه جویی قابل توجهی در مصرف انرژی می گردد.

از دیگر آثار معماری رنزو پیانو می توان به مجتمع ورزشی اوانا، مرکز طراحی مرسدس بنز اشتوتگارت و طرح بازسازی پوتسدامر پلاتز برلین اشاره کرد.

 

 

معماری و دکوراسیون داخلی پویانو / اکبری