گروه معماری «کونراد» در تفکیک فضای خانه با خلق فضاهای نشیمن مجزا برای ساعات مختلف روز، چهره‌ای مدرن به این در ملبورن بخشیده‌است. فضای نشیمن طبقه پایین در خانه «هورنزبی» (Hornsby) به طور مشخص به دو ناحیه اساسی تقسیم گشته‌است: یک اتاق نشیمن رسمی در جلوی خانه و یک فضای غذاخوری غیررسمی‌تر در پشت ساختمان قرار گرفته‌است.

تغییراتی که نور طبیعی وارد شده به خانه در طول روز دستخوش آن می‌شود برای انتخاب و تنظیم رنگ‌های این دو فضا مورد استفاده قرار گرفت. این ملاحظات در ارتفاع سقف‌ها، کف‌ها، تجهیزات روشنایی و جزییات داخلی لحاظ شد و به هر یک از این دو قسمت حس و حالی متمایز بخشید.

اتاق نشیمن رسمی اساسا در اواسط روز و در عصرگاه مورد استفاده قرار می‌گیرد و به همین علت هم در بخش غربی خانه قرار گرفته تا میزان نور طبیعی دریافتی‌اش در این زمان در حداکثر میزان ممکن باشد.

در تفکیک فضای خانه رسمی بودن فضا از طریق یک نقشه متقارن که هم‌ترازی‌هایی کلاسیک دارد مورد تاکید قرار گرفته‌است: شومینه، چیدمان مبلمان، درب‌های خارجی و درخت‌های موجود در حیاط مجاور همگی بر روی یک محور تقارن مرکزی قرار گرفته‌اند.

ارتقاع سقف در این فضای رسمی نسبتا بالاتر رفته و ابعاد اتاق به شکلی ملایم کاهش یافته تا تناسبات عمودی به اتاق بخشیده‌شود.

از سوی دیگر اتاق نشیمن غیررسمی این خانه در ساعات اولیه روز مورد استفاده قرار می‌گیرد و در قسمت شمالی خانه قرار گرفته تا نور طبیعی روز را در سرتاسر صبح و میانه روز دریافت کند.

در تفکیک فضای خانه کف این قسمت به اندازه دو پله بالا رفته تا ارتفاع سقف کاهش یابد و یک تمایز با فضاهای رسمی ایجاد گردد که از طریق تفکیک فضایی از اتاق غذاخوری جدا می‌شوند.

مبلمان این قسمت نیز غیررسمی و خومانی‌تر هستند تا مکمل راحتی فضای این اتاق باشند.

این طرز کنترل نور طبیعی از سوی معماران این پروژه بعنوان یک ابزار قوی در ملاحظات طراحی خانه هورنزبی تلقی شده‌است.

«پائول کونراد » (Paul Conrad)، مدیر گروه معماری کونراد گفت: «روشی که نور در یک فضا حضور می‌یابد و تغییر می‌کند قدرتی بالا برای خلق حس‌ها و تقویت سلامت دارد.»

«مسیر، رنگ، شدت، حرکت و بازتاب نور همگی بر نحوه‌ای که ساختمان‌ها تجربه می‌شوند و مصالح دیده می‌شوند، اثر دارند.»

در سرتاسر این خانه یک مجموعه رنگی محدود که حول استفاده از سنگ مرمر و چوب بلوط شکل گرفته‌اند به تمام خانه ویژگی‌ای می‌بخشند که کونراد از آن با وصف «حس کلاسیکی از ریتم با لایه‌ای اروپایی از بافت و متریال» یاد می‌کند.

کونراد افزود: «خانه هورنزبی نمونه‌ای از دیدگاه زیبایی‌شناسی این تیم معماری است؛ در عین آن که سبک آن مدرن است طیفی وسیع از ارجاعات تاریخی را در خود دارد.»

طراحان مصالحی طبیعی را برای این فضا انتخاب نمودند که با گذشت زمان ارتقاء می‌یابند و با دقت با بافت‌ها هماهنگ می‌شوند تا به فضای داخلی مینیمالیستی این خانه حس گرما و صمیمیت افزوده‌ای ببخشند.

کونراد گفت: «مجموعه مصالح تعمدا ساده انتخاب شده تا احساس آرامش منتقل کند و تاکید بر بیان مینیمالیستی طراحی این خانه داشته‌باشد.»

بزرگ‌ترین حیاط از میان سه حیاط این خانه از طریق فضای نشیمن غیررسمی در پشت خانه قابل دسترسی است و دارای میز و صندلی‌های مخصوص فضای خارجی می‌باشد.

یک حیاط باریک در طول وجه شمالی اتاق غذاخوری و آشپزخانه کشیده شده‌است و چشم‌اندازی از فضاهای خارجی و همچنین حجم زیادی از نور طبیعی را در اختیار این فضاها می‌گذارد. سومین حیاط در جلوی خانه واقع است و دسترسی به آن از طریق اتاق نشیمن رسمی مقدور است.

در طبقه بالا، اتاق خواب مستر به یک حمام اختصاصی بدون در دسترسی دارد که دو اتاق خواب را از هم مجزا می‌کند. دیوارهای این حمام بدون کاشی رها شدند تا از تغییر در مجموعه مصالح بکار رفته در سایر فضاهای خانه اجتناب شود.

کونراد افزود: «ایده اولیه طراحی حمام این اتاق خلق یک فضای آرام برای استحمام بوده‌است.»

گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی

منبع: dezeen.com