در بازسازی ساختمان آرت دکو ، گروه معماری «پی‌فو لانگ» ساختمانی متعلق به دهه 1930 را که زمانی مکان یک تولیدی لباس بود، به یک فضای کار خلاقانه با سقف های شیشه ای بازشو تبدیل نموده‌است.

پروژه بازسازی ساختمان آرت دکو شامل تبدیل ساختمان «مک‌کلینتاک» در منطقه دیزاین سان‌فرانسیسکو –درست در غرب منطقه “میشن بی» (Mission Bay )- بود که به سبک آرت دکو ساخته شده‌بود. این مجموعه که در طول یک شاهراه اصلی قرار گرفته‌است، یک بلوک شهری کامل را اشغال می‌کند.

ساختمان اولیه، که قدمت آن به 1939 برمی‌گردد، شامل یک حجم دوطبقه بود که به یک انبار متصل بود. هردوی این احجام از بتن و الوارهای چوبی ساخته شده‌بودند. یک بال باریک دوطبقه نیز به این مجموعه در دهه 1950 افزوده‌شد.

این ساختمان در ابتدا با هدف جای‌دادن شرکت شیمیایی Braun-Knecht ساخته‌شد. با این حال بعدا تبدیل به شعبه‌هایی برای طراح لباس، «جسیکا مک‌کلینتاک» تبدیل گشت. با این وجود ساختمان پس از نقل مکان این طراح لباس در چندسال گذشته متروک باقی مانده‌است.

توسعه‌دهندگان این بنا، آن را در سال 2014 خریداری کردند و با شرکت معماری محلی «پی‌فولانگ» قرارداد بستند تا آن را برای طیفی از مستاجرین فضا، تبدیل به «فضاهای سازنده» کنند.

به علت الزامات ناحیه‌بندی، تمام ساکنین این فضا ملزم به کار در چیزی هستند که به PDR موسوم است، که به تولید، توزیع و/یا تعمیرات اشاره دارد. طبق توضیح دپارتمان طراحی شهری، PDR شامل طیف وسیعی از خدمات می‌شود، از معماری تا طراحی گرافیک، تا چینش گل و انتقال زباله.

اگرچه این مجموعه در لیست بناهای تاریخی قرار نگرفته‌است، تیم طراحی درصدد آن بودند که اجزای اولیه را تا آنجا که مقدور هست نگه دارند و اطمینان حاصل کنند که تغییرات وارده به بنا، شخصیت تاریخی ساختمان را تکمیل و تکریم می‌کند.

معماران توضیح دادند: «با وجود آن که امکانات روشنایی مجموعه تقریبا مشابه با وضعیت اولیه ساختمان باقی ماند، این ساختمان مدرن شده تا خلاقیت و ابداع را در میان مصرف‌کنندگان توسعه دهد»

بخش خارجی ساختمان عمدتا حفظ شده‌است. با این حال تیم طراحی نماها را از نو رنگ کرد و تجهیزات روشنایی جدید را برای تاکید بر جزییات تاریخی نما وارد پروژه نمود.

در داخل، سقف‌های کاذب و درای‌وال‌ها حذف شدند تا فضایی بازتر و آزادتر و مدرن‌تر برقرار شود. در لابی مجموعه، یک راه‌پله محصور که قدمت ان به دهه 1990 برمی‌گردد تخریب و با یک راه‌پله فلزی جایگزین شد. یک پنجره سقفی نورطبیعی فراوانی را به این فضا با ارتفاع دوطبقه وارد می‌سازد.

در فضای موسوم به انبار، بخش مرکزی به یک حیاط خلوت با سقفی شیشه‌ای در بالایش تبدیل شد که با خرپاهای فلزی نگه داشته‌ می‌شود. در روزهای آفتابی، این سقف می‌تواند باز شود تا هوای تازه وارد حیاط خلوت گردد.

تیم طراحی در توصیف نورگیر مرکزی مجموعه گفت: «در قلب مجموعه، بخشی از مساحت مجموعه به یک پاسیو اختصاص یافته تا به واسطه آن نور، هوا و مردم در مرکز مجموعه حضور داشته‌باشند.»

این پاسیو با واحدهای انعطاف‌پذیری احاطه شده که می‌توانند بعنوان استودیو، کارگاه‌ها و دفاتر کار مورد استفاده قرار گیرند. درب های شیشه ای پارکینگ امکان ارتباط فیزیکی و بصری را در طول خیابان مجاور با فضای عمومی فراهم می‌کنند. یک ورودی جانبی مستقیما وارد این پاسیو می‌شود.

ورودی اصلی با یک علامت بزرگ نئون که آدرس ساختمان را به نمایش گذاشته، مشخص می‌شود. یک ویترین شیشه‌ای مشرف به لابی مجموعه است، جایی که دیوارها با چوب‌های بازیافتی پوشانده شده‌اند.

ساختمان مک‌کلینتاک در حال حاضر در دست «اینویتای» (Invitae)، که یک آزمایشگاه تشخیص ژنتیک است قرار دارد.

سان فرانسیسکو و سایر مناطق بندری اطراف رشد اقتصادی سریعی را در سال‌های اخیر تجربه کرده‌اند، که منجر به یک تحول در ساختمان سازی شده‌است.

بازسازی ساختمان آرت دکو

گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی

منبع: dezeen.com