نمای مینیمال ساختمان ؛ سبک مینیمالیسیم یک سبک امروزی و نوگرایانه در معماری محسوب می شود. این سبک که با اصل ساده گرایی و ایجاد زیبایی به کمک همین اصل ایجاد شده، به طراحی بر مبنای گرایشی می پردازد که در آن ساختمان به خودی خود و بدون الحاق تزیینات اضافه خودنمایی کرده و زیبایی خود را نیز مدیون همین سادگی است. سبک مینیمالیسم در کشور ما چندان شناخته شده نبوده و تنها طی سال های اخیر و با ورود معماران مینیمالیست به عرصه معماری بناهای داخل کشور ابراز وجود کرده است.

در سبک مینیمالیسم، فرم ها و جزییات غیر ضروری حذف شده و به کلی کنار می روند. این سبک اصول زیبایی شناختی را در اوج سادگی القا می کند. در این سبک کلیه عناصری که در عملکرد طرح نقشی داشته باشند، کنار گذاشته می شوند و تنها قسمت های اصلی مد نظر هستند. ساده گرایی در سبک مینیمالیسم تا جایی پیش می رود که به کارکردهای مورد نظر خدشه ای وارد نشود. معماران مینیمالیست در تلاشند تا با استفاده از کمترین جزییات، بیشترین تاثیر را از طریق طرح ساختمان القا نمایند.

سبک مینیمالیسم در طراحی نمای ساختمان نیز کاربردهای زیادی دارد و بسیاری از ساختمان های امروزی که توسط معماران ایرانی طراح می شوند، نمونه های بارزی از این سبک و ویژگی های آن هستند که به خوبی جای خود را در میان دیگر سبک ها باز کرده اند. اگر می خواهید با این سبک و ویژگی های آن بیشتر آشنا شوید، این مطلب را از دست ندهید.

خطوط مستقیم

از مهم ترین ویژگی های سبک مینیمالیسم می توان به نوع خطوطی اشاره کرد که در این سبک به کار می روند. خطوط طرح های مینمیالیستی در طراحی نما، خطوطی ساده و مستقیم، بدون فرم های عجیب و نامتعادل و بدون قوس و شکست های آنچنانی هستند. این خطوط در نهایت سادگی و در یک راستای مستقیم طراحی شده و به همین جهت ساختار بنا را نیز ساده شکل می دهند. همچنین تعداد خطوطی که در نمای یک ساختمان مینیمال دیده می شود، بسیار کم است.

احجام ساده

سبک مینیمالیسم معمولا با استفاده از احجام بسیار ساده شکل می گیرد. احجام دارای شکل هندسی ساده و عموما راست گوشه مثل مکعب از جمله مواردی هستند که در طراحی ساختمان به این سبک مورد استفاده قرار می گیرند. در طراحی مینیمالیستی از احجام معدودی استفاده می شود و گاهی کل بنا در دل یک حجم جای می گیرد که در راستای تحکیم همان حس ساده گرایی است. به عبارتی می توان گفت، کثرت احجام که به نوعی موجب ایجاد الحاقات اضافه و زیاد می شود، در این سبک جایی ندارد.

متریال یکسان

دیگر اصلی که در طراحی به سبک مینیمالیسم مورد توجه قرار دارد، استفاده از متریال های معدود است. معمولا در طراحی یک ساختمان مینیمال تنها از یک یا دو متریال استفاده می شود که خود به قانون اول و آخر این سبک، یعنی سادگی بر می گردد. هر چه تعداد متریال های به کار رفته در نمای ساختمان کمتر باشد، طرح به مفهوم مینیمالیستی نزدیک تر خواهد شد. در صورت استفاده از دو متریال نیز بهتر است ترکیب این دو به نحوی صورت گیرد که سادگی ظاهر بنا حفظ شود.

رنگ سفید

رنگ هایی که معمولا در سبک مینمالیسم به کار برده می شوند، روشن و در بیشتر موارد سفید هستند. البته این یک قانون کلی نبوده و می توان از رنگ های دیگری نیز در طراحی به این سبک استفاده کرد، اما به طور کلی رنگ های خنثی و روشن کاربرد بیشتری در مینیمالیسم دارند. سادگی رنگ سفید و خصوصیات ذاتی آن باعث شده این رنگ به عنوان نماد مینیمالیسم شناخته شود و اکثر ساختمان هایی که به این سبک ساخته و پرداخته شده اند نیز دارای سنگ سفید هستند.

تزیینات کمرنگ

همان طور که پیش تر نیز گفته شد، تزیینات در معماری مینیمالیستی نقشی نداشته و یا آن قدر کمرنگ هستند که به چشم نمی آیند. در سبک مینیمالیسم وجود هر گونه عنصری که در عملکرد ساختمان نقشی نداشته باشد، غیر ضروری تلقی شده و منجر به حذف آن خواهد شد. البته این بدان معنی نیست که با داشتن یک بنا به سبک مینیمالیسم باید با هر گونه تزیینی خداحافظی کنید. در این سبک نیز به زیبایی بنا اهمیت داده شده و فرم تزیینات به گونه ای درآمده که در عین سادگی و یکدستی، زیبایی بصری داشته باشد.

نمای مینیمال ساختمان

تحریریه پویانو