طراحی دکوراسیون دفاتر کار مدرن ؛ انسان ها به طور میانگین یک سوم از زمانی را که در طول شبانه روز در اختیار دارند، در محیط کار می گذرانند. دنیای مدرن این روزها کم و بیش همه را در چنین وضعیتی قرار داده است. جدا از نوع شغل یک فرد و میزان استرسی که آن شغل به همراه دارد، می توان گفت که همه افراد در طول روز با تنش های نسبتا یکسانی در محیط کار خود رو به رو هستند. یک سری از این تنش ها از روابط میان افراد به وجود آمده و بخش دیگری از آن حاصل تاثیراتی است که فرد از محیط می پذیرد.

این بخش یعنی تاثیرات محیط روی تنش های افراد در حین کار همان موضوعی است که در طراحی دکوراسیون داخلی محیط کار باید در رأس توجه قرار گیرد. به عبارتی محیط کار باید از تعریف سرد خود فاصله گرفته و به فضایی تبدیل شود که فرد برای فرار از آن لحظه شماری نکند.

در طراحی دکور فضای کار شما باید در جهتی عمل کنید که اولا فضا تعریف شده و عملکردها تفکیک پیدا کنند و دوما این فضاهای تفکیک شده جذابیت داشته باشند. به طور خلاصه انتظارات فردی که قرار است ساعاتی نه چندان کم از وقت روزانه خود را در محیط کار بگذراند، به عملکرد خلاصه نمی شود و معیارهای دیگری چون زیبایی را نیز در بر می گیرد. به هر حال چون عملکرد یک محیط کار برجسته تر از میزان جذابیت آن است، دکوراسیون نباید طوری شکل گیرد که روی کاربرد اصلی فضا تاثیر منفی بگذارد.

میز پذیرش در یک دفتر از مهم ترین قسمت های آن به شمار می آید. پذیرش اولین بخش از یک فضای کار است که فرد مراجعه کننده با آن رو به رو خواهد شد. بنابراین اگر قرار است میزان اهمیت هر یک از فضاهای محیط کار را در نظر بگیریم، این بخش سهم زیادی خواهد داشت. میز پذیرش را می توان با یک طرح متفاوت به نقطه قوت ورودی محیط کار بدل ساخت.

اگر فضای محل کار نیازمند تقسیم به قسمت های مختلف باشد، بهتر است این کار به کمک پارتیشن صورت گیرد تا دیوار. دیوارها جدا از اینکه فضا را محدود و کوچکه به نظر می رسانند. در عوض پارتیشن ها در عین تفکیک فضا، ارتباط را تا حدودی حفظ کرده و بدون اینکه محیط را به چند خرد فضا بشکنند، قسمت های مستقلی به وجود می آورند.

پارتیشن ها بدون اینکه دو فضا را به طور کامل از یکدیگر جدا سازند، مرز قابل تشخیصی بین آن ها به وجود می آورند.

گاهی می توان با تغییر فرم و شیب پارتیشن ها، تغییرات جالبی در فضا ایجاد کرد.

اگر نیاز به ایجاد چندین فضا با اندازه و عملکرد مشابه وجود داشته باشد، می توان از یک مجموعه باکس نیمه باز استفاده کرد.

استفاده از فرم های خاص و متفاوت به فضای کار تعریف دیگری می دهند و حس کسل کننده معمول یک دفتر را از بین می برند.

برای تفکیک فضا بدون ایجاد یک حایل می توان از تمایز رنگ ها استفاده کرد. برای مثال فضای یک راهرو می تواند با رنگی متفاوت از محیط اتاق کناری خود جدا شود، بی آنکه در عمل چیزی بین این دو فضا قرار گیرد. هر سه سطح یعنی کف، دیوار و سقف می توانند طبق این روش با رنگ منتخب، محیط را از فضای مجاور خود جدا سازند.  این تفکیک با وجود اینکه از ساده ترین روش پیروی می کند، به خوبی در تشخیص دو محیط مجاور از یکدیگر عمل می کند، به طوری که شما ناخودآگاه متوجه می شوید که با عبور از این مرز وارد فضای دیگری می شوید.

اگر فضایی مثل سالن سخنرانی جزء لاینفکی از یک فضای بزرگتر باشد و یا به صورت آزاد در پلان باز منظور شده باشد نیز می توان آن را به وسیله همین تکنیک جدا سازی از محیط اطرافش تقسیم کرد. هر چه تعداد وجوه مد نظر قرار گرفته در یک فضا جهت تفکیک رنگ بیشتر باشد، این تکنیک بیشتر تاثیر گذار خواهد بود.

نوع متریال به کار رفته نیز تعریف کننده تمایز بین دو یا چند فضا می باشد. اگر به هر دلیل امکان ایجاد یک فضای کاملا مستقل وجود نداشته باشد، می توان قسمتی از محیط را با کف سازی متفاوت جدا کرد و به آن عملکرد دیگری داد.

اگر امکان در نظر گرفتن کفپوش با جنس یا رنگ متفاوت در فضای مورد نظر وجود نداشته باشد، می توان با استفاده از یک فرش نیز فضا را تعریف کرد.

راهروها نباید به عنوان فضاهای طویل و خسته کننده تلقی شوند. تعبیه شیشه به جای دیوار در دیوارهای تشکیل دهنده یک راهرو این امکان را فراهم می کند تا محیط راهرو از لحاظ بصری از حالت طویل خود خارج شده و دلبازتر جلوه کند.

به وسیله استفاده از شیشه به جای دیوار در یک یا چند وجه، فضای شفافی حاصل می شود که ارتباط بصری کامل ایجاد می کند.

در صورت لزوم ایجاد حریم بین فضای اتاق و راهرو می توان با استفاده از پارتیشن های نرده ای یک فضای نیمه شفاف به وجود آورد که همچنان عملکرد مورد نظر یعنی تغییر یکنواختی راهرو را حفظ کرده و در عین حال فضای خصوصی تری برای کارکنان داخل اتاق ایجاد می کند.

از دیگر خلاقیت های دکوراسیون در فضای کار حالتی است که در ان سقف و کف با یکدیگر کار می کنند. انعکاس فرم کف در سقف نیز دیده می شود و برعکس. این بدان معناست که هر چه در کف اتفاق می افتد، به نوعی در سقف نیز تکرار شود. برای مثال حجمی که به عنوان میز از کف فضا بیرون آمده، در سقف به شکل یک فرو رفتگی خود را نشان دهد. می توان از این ایده برای طراحی فضای کنفرانس استفاده کرد.

در یک سالن کنفرانس معمولا یک مانیتور نیز وجود دارد که از آن در طی برگزاری سمینارها استفاده می شود. این مانیتور باید در محلی قرار گیرد که از جانب همه حاضرین به راحتی قابل رویت باشد؛ بنابراین بهتر است پیش از طراحی دکوراسیون سالن محل آن را در نظر گرفت.

در صورتی که یک الگو در طراحی وجوه تشکیل دهنده فضا تکرار شود، یکپارچگی بصری حاصل شده به آن فضا خصوصیت می بخشد.

میزهای توکار با اینکه قابلیت جا به جایی میزهای مجزا را ندارند، اما از لحاظ بصری جزیی از فضا به شمار آمده و دکوراسیون یکپارچه تری به وجود می آورند.

میز کار همچنین می تواند به صورت یک حجم تعریف شده و فضای مخصوصی به وجود آورد.

محیط کار معمولا با استرس، تنش و پریشانی توأم است. استفاده از گیاهان در فضا باعث تلطیف این فضای خشن می شود. فضای سبز که در معماری معاصر دوباره جای خود را در محیط زندگی انسان باز کرده است، می تواند در محیط کار نیز به کمک طراحی آید.

وجود پنجره در محیط کار یک امتیاز به حساب می آید. در صورتی که فضا دارای پنجره باشد، چینش مبلمان باید طوری صورت گیرد که از نور طبیعی و چشم انداز این پنجره ها نهایت استفاده به عمل آید.

علاوه بر امکان استفاده از نور طبیعی، نورپردازی در محیط کار نیز بسیار حائز اهمیت است. فضای کار نباید به هیچ وجه تاریک باشد، چرا که تاریکی سبب خواب آلودگی می شود. نور محیط کار باید طوری در نظر گرفته شود که چشم را در حین کار اذیت نکرده و یکنواخت تابیده شود.

گاهی اوقات این نورپردازی با توجه به قسمت مورد نظر می تواند فرم متفاوتی پیدا کند. نورپردازی شاخص باعث تاکید روی یک محیط می شود. نور در تعامل با فرم سقف کاذب و محیطی که تحت نورپردازی قرار می گیرد یک فضای تعریف شده می سازد.

ایجاد وید یکی دیگر از طرح های قابل  اجرا در فضای کار است. وید علاوه بر عبور نور و صدا می تواند با عملکرد دیگری مثل ایجاد ارتباط در خدمت فضا باشد. در یک دفتر کاری بزرگ که دارای طبقات متعددی است، در نظر گرفتن وید می تواند مفید واقع شود.

استفاده از یک المان در محیط کار می تواند شاخصه فضا باشد. المان ها علاوه بر خاصیت دکوراتیوی که دارند می توانند هدفمند طراحی شده و به عنوان نماینده بصری یک دفتر یا هر نوع محیط کاری عمل کنند. تصویری که یک المان در ذهن مراجعین ثبت می کند، بسیار قوی تر از آن چیزی است که شنیده یا خوانده می شود. ساده ترین اشکال بصری بهترین ادراک را به دنبال دارند.

در نهایت فضای نشیمن نیز به عنوان یکی از موارد حائز اهمیت در طراحی داخلی محیط کار شناخته می شود. یک محیط کار به جز قسمت های اصلی که شامل اتاق کارکنان و فضاهای خدماتی می شود، به محیطی جهت استفاده مراجعین در هنگام انتظار نیازمند است.

از تخصیص جزییات بیش از حد به فضا بپرهیزید. فضای کار به عنوان مکان ایجاد کننده شرایط مورد نیاز برای تمرکز نباید دچار حواس پرتی شود؛ بنابراین فضا را ساده تعریف کنید. تزییناتی که در دکوراسیون فضاهای دیگر به کار برده می شوند، در محل کار کاربردی ندارند. یک فضای کار ایده آل فضایی است که با حداقل کاراکترهای موجود تعریف شود و در عین حال بیشترین تاثیر مثبت را بر کارکنان به دنبال داشته باشد.

تحریریه پویانو