بیوگرافی و مجموعه آثار سانتیاگو کالاتراوا

بیوگرافی و مجموعه آثار سانتیاگو کالاتراوا

سانتیاگو کالاتراوا ، یکی از معماران برجسته معاصر است که با فرم سازه های منحصر به فردی که به کار می برد، شناخته شده است. فرم های کالاتراوا با نام خالص و موسیقیایی شناخته می شوند. آثار کالاتراوا دارای ظاهری تندیس وار هستند و از این رو به راحتی از دیگر آثار معماری، تشخیص داده می شوند. اگر می خواهید با این معمار بزرگ و آثار وی آشنا شوید، همراه پویانو باشید.

بیوگرافی و مجموعه آثار سانتیاگو کالاتراوا

سانتیاگو کالاتراوا ، تحصیلات خود را در رشته هنر و در دانشگاه والنسیا آغاز نمود، اما پس از گذشت یک سال، رشته خود را به معماری تغییر داد و در همان دانشگاه، مدرک خود را در سطح کارشناسی ارشد رشته طراحی شهری گرفت. کالاتراوا سپس به دانشگاه صنعتی زوریخ رفت و در آن جا به آموختن سازه پرداخت. وی سازه را نیز تا سطح دکتری پیش برد. موضوع رساله دکتری کالاتراو “قابلیت خم شدن سازه های فضایی” بود. کالاتراوا در سال 1981، نخستین دفتر معماری خود را در زوریخ افتتاح نمود. نخستین پروژه های معماری کالاتراوا، یک ایستگاه قطار و یک کارخانه در سوئیس می باشند.

موفقیت وی در زمینه معماری طوری بود که بعد از هفت سال، دفتر دوم خود را در پاریس افتتاح کرد. توانایی کالاتراوا در زمینه مسائل سازه ای در همه آثارش مشخص است. با توجه به این خصوصیت وی، کالاتراوا را می توان برجسته ترین طراح پل معاصر نامید. کالاتراوا تا کنون 33 دهنه پل را طراحی کرده است که همه ساخته شده اند. او سابقه همکاری با کمیته برگزاری المپیک را نیز در کارنامه خود دارد. حاصل این همکاری، پروژه هایی مثل برج مخابراتی و پل عابر پیاده در دهکده بازی های المپیک بارسلونا هستند. از میان بزرگ ترین پروژه های کالاتراوا که در دست انجام هستند، می توان به مرکز هنر و علم والنسیا، ایستگاه مترو نیویورک و بزرگ تریم برج آپارتمانی اروپا در سوئد اشاره کرد.

از جمه پروژه های به اجرا رسیده وی می توان به گسترش موزه هنر میلواکی، پل معلق ساندیال، کالیف و استادیوم المپیک تابستانی 2004 اشاره کرد. برج چرخان نیز از جمله پروژه های وی است.

فرم هایی که کالاتراوا در معماری خود به کار می گیرد، عنوان “خالص و موسیقیایی” به خود گرفته اند.

سانتیاگو کالاتراوا ، یک معمار هنرمند است که بلند پروازی های شاعرانه ساختمان ها و پل های او باعث برانگیخته شدن تحسین همگان شده است. وی از طرف هیئت AIA مدال طلا کسب نموده که بزرگ ترین افتخار این موسسه به شمار می رود. وی این هدیه را در کنار مدالی از موسسه معماری آمریکا در سال 2005 در ساختمان موزه بین المللی واشنگتن دریافت کرده که نشان دهنده هنر او در معماری است.

کالاتراوا بعد از نشست هیئت AIA گفت: “زمانی که این خبر را در زوریخ از طرف مدیر ایوژنس هاپکینز گرفتم، گفتم که شگفت انگیز است. ممنونم. این مایه افتخار من است.” وی همچنین در زمان دریافت جایزه گفت: “من تلاش می کنم در ادامه زندگی خود نیز در این سطح افتخار بمانم. من به شما و کار خود افتخار می کنم.”

معماری کالاتراوا ، الهام بخش و نشان دهنده روح انسان و گسترش تخیل است که همه را شگفت زده می کند. آثار کالاتراوا، فرم تندیس با ساختار دینامیک دارند که روح انسانی را در خلق محیطی برای زندگی، بازی و کار ما نشان می دهد. یکی از عوامل موفقیت سانتیاگو کالاتراوا، پیشینه آکادمیک او بود. کالاتراوا به زبان های انگلیسی، اسپانیایی، فرانسوی و آلمانی تسلط داشت و مرزهای میان معماری، هنر و مهندسی را طی می کرد. وی یک چهره معروف است که با سبک و سیاق خاص خود شناخته می شود.

خانه نزدیک سواحل زویخ-سی، هم خانه اوست و هم نقش دفترش را بازی می کند. این خانه، ویژگی های کاری او را به خوبی بیان می کند. خانه او که سنگی است، با وجود مجسمه هایی که در محوطه قرار دارند، ظاهر خانه های طبقه متوسط را دارد. از دید یک ناظر، این خانه ممکن است خانه یک نقاش یا مجسمه ساز به نظر برسد، نه خانه یک معمار. ممکن است طرح ها یا ماکت های معماری اندکی در خانه وی به چشم بخورند، اما مجسمه ها در همه جا دیده می شوند.

کالاتراوا می گوید: “گاهی ترکیب هایی هنری درست می کنم که اگر مایل باشید، می توانید آن ها را مجسمه بدانید.” از نظر او، این مجسمه ها بر اساس عقاید خیلی شخصی ساخته می شوند: “مثل فیلینی یا کوروساوا که پیش از فیلمسازی، به نقاشی می پرداختند، من به مجسمه سازی می پردازم.”

کالاتراوا که اهل والنسیای اسپانیاست، با گذشته غنی معماری دوره قرون وسطی که به ارث برده، آموزنده رسمی آن دوره است. او در حین نوجوانی و زمانی که اسپانیا در دیکتاتوری به سر می برد، برای رهایی از محدویت ها سفر کرد و همین مسئله سبب شد مطالعات خود را در پاریس و کشور سوئیس، همانند یک بورسیه ادامه دهد. وی مدرک کارشناسی ارشد خود را از والنسیا و مدرک دکتری خود را از زوریخ گرفت.

نخستین دفتر کالاتراوا که در زوریخ تاسیس شد، موجب تحسین همگان در زمینه طراحی پل گشت. کالاتراوا کار خود را با طراحی پل باخ درودا و برای بازی های المپیک بارسلونا آغاز نمود. در میان شاهکارهای وی در زمینه ساخت پل، می توان به پل آلامیلو در سال 1992، پل آلامدا در سال 1995 و پل بیلبائو در سال 1997 اشاره نمود. دومین دفتر کالاتراوا که در پاریس تاسیس شد، همزمان با طراحی ایستگاه فرودگاه لیون افتتاح شد. این ایستگاه در سال 1994 تکمیل شد و مورد بهره برداری قرار گرفت. وی همزمان با این کار، عمارت BCE را در تورنتو طراحی نمود. دفتر سوم کالاتراوا در سال 1991 در والنسیا تاسیس شد و شروع به کار روی شهرک علم و هنر نمود.

خلاقیت هنری در کنار رعایت تکنیک های طراحی، از ویژگی های بارز آثار سانتیاگو کالاتراوا به شمار می رود. این خصوصیات او می تواند سرمشقی برای معماران نوپا باشد. الهام گرفتن از طبیعت، رعایت نکات فنی و علمی، بهره گرفتن از پیشینه تاریخی و فرهنگ بومی گذشته در ایجاد آثار بی نظیر این معمار، موثر بوده اند و می توانند بسیار الهام بخش باشند.

کالاتراوا، فردی است که بیش تر به خاطر فعالیت هایش در زمینه معماری معروف شده است، اما در خلق آثار خود همواره هنر را در نقش انگیزه و محرک به کار برده است. وی در طی 20 سال اخیر، بیش تر از 65000 اسکیس در آرشیو خود جمع کرده است. او اظهار می دارد که تنوع و گوناگونی طرح هایش نشان می دهد که او برای هر جزء، اهمیت قائل است، طوری که حتی اندازه و کیفیت کاغذ، گفتگوی بین خود و طراحی را سبب می شود.

اسکیس های اولیه او، زیاد حال و هوای معماری ندارند و فقط در مراحل اصلی است که این اسکیس ها واقع گرایانه می شوند. به هر حال، کالاتراوا از همان ابتدای کار که می خواهد بیانی هنری داشته باشد، واقع بین بودن را نیز رعایت می کند. کالاتراوا هزاران طراحی از بدن انسان دارد که بیش تر آن ها بدون این که تصویر مدل خاصی باشند، حاصل تصور او هستند.

شیفتگی زیاد او به پرتره ها، پیکر انسان به صورت فردی و جمعی و پیکرهای تکامل یافته در راستای پروسه طراحی معماری، انعکاس پیدا می کند. برخی از طرح های دیگر او شامل همجواری مکعب ها و بدن انسان در حالت های گوناگون می باشند. برجسته ترین نوع آن ها، تنشی پویا است که در اثر نزدیک شدن پیکر یک دونده و یک سری مکعب تشکیل شده است. کالاتراوا خودش را طراح نمی داند. طراحی با کار او در هم آمیخته است و وی آن را راهی برای کسب پتانسیل ایده هایی می داند که برایش جذاب هستند. میزهای او نیز از پویاترین طرح های مبلمان ایجاد شده اند.

تعداد زیادی از اسکیس ها، طرح های اولیه و میزهای ساخته شده توسط او بر اساس پیکر انسانی هستند که در آن ها زانوان، بازوها یا سر، شیشه ای را روی خود نگه داشته اند. این ها در واقع، مجسمه هایی می باشند که با اضافه شدن سطح صافی روی آن ها عملکرد دیگری پیدا کرده اند، طروی که به جزئی از کل فرم بدل گشته اند. طرح ها و مجسمه های او، کارهایی هنری با اصالت منحصر به فرد هستند.

در اولین قدم از فرایند خلاقیت کالاتراوا، آن ها یک لابراتور یا محیطی برای رشد و جهت گیری کانسپت ها ایجاد می کنند تا برای روح دادن به افکار و تجزیه و ترکیب فرم ها به کار رود. این لابراتور، مخزنی از ایده های مختلف ایجاد می کند که از گفتگو با طبیعت و فرم های آشکار در تاریخ معماری و هنر حاصل می شود. در این لابراتور، خاطرات با تصورات آینده در ه می آمیزند و این ترکیبی است از مهندسی، ریاضیات، طراحی و پاسخ سازه در برابر نیازهای عملکردی.

پل آلامیلو

پل آلامیلو

یکی از مهم ترین آثار معماری سانتیاگو کالاتراوا، پل آلامیلو است. این پل از جاذبه های توریستی کشور اسپانیا به شمار می رود. وقتی کشور اسپانیا به عنوان میزبان نمایشگاه اکسپو سال 1992 انتخاب شد، ساخت پل های جدید برای ایجاد دسترسی به جزیره متروک روی رودخانه گادالکویویر در سویل، بخش مهمی از تدارکات نمایشگاه بود. این پل نیز به مناسبت نمایشگاه اکسپو آن سال احداث شد.

عملیات ساخت پل آلامیلو در سال 1989 شروع شد و در سال 1992 پایان یافت. این پل، 200 متر طول و 35.5 متر عرض دارد و تنها یک ستون با طول 142 متر و زاویه 58 درجه که 13 رشته کابل به آن وصل هستند، موازنه آن را بر عهده دارد. رنگ این پل، سفید براق می باشد که از خصوصیات آثار کالاتراوا است.

برج چرخان

برج چرخان

برج چرخان، یک آسمان خراش در کشور سوئد می باشد که در لیست جاذبه های گردشگری این کشور نیز قرار می گیرد. این اثر کالاتراوا در 27 اوت سال 2005 به صورت رسمی افتتاح شد. برج چرخان، 54 طبقه و 190 متر ارتفاع دارد. بعد از این که ساخت این برج به پایان رسید، به عنوان بلندترین سازه کشورهای اسکاندیناویایی و دومین آپارتمان بلند، بعد از کاخ پیروزی در مسکو شناخته شد.

برج کرونپرینسن که 84 متر ارتفاع دارد، پس از برج چرخان، دومین سازه بلند در کشور سوئد می باشد. در طراحیاین برج، 9 مکعب که هر یک دارای 5 طبقه هستند و حول محور مرکزی چرخیده اند، به چشم می خورند. مرتفع ترین بخش برج، 90 درجه نسبت به سطح مبنای آن چرخش پیدا کرده است.

خانه اپرا تنریف

خانه اپرا تنریف

خانه اپرا تنریف که با نام تالار تنریف نیز شناخته می شود، ساختمانی است در سانتا کروس د تنریفه کشور اسپانیا که به دست سانتیاگو کالاتراوا طراحی شده است. سانتا کروس، شهری است در جزیره تنریف که جزو جزایر قناری به شمار می رود. این ساختمان، جزو جاذبه های گردشگری جزایر قناری است.

موزه هنر میلواکی

موزه هنر میلواکی

موزه هنر میلواکی از برترین آثار کالاتراوا می باشد. نوآوری به کار رفته در طراحی موزه هنر میلواکی در ابتدای قرن 21 با نوآوری قصر بلورین، اثر معماری جوزف پاکستن در قرن 19 قابل مقایسه می باشد. این ساختمان به مانند یک تندیس هنری و زیبا در بستر خود می درخشد. موزه هنر میلواکی، به طور قطع، یکی از بهترین آثار معماری سانتیاگو کالاتراوا است که ترکیبی پیچیده از معماری و سازه را به نمایش می گذارد. در این ساختمان، هم سقف های موج دار و متحرک و هم پلی معلق و دیدنی در کنار نورپردازی های زیبا به چشم می خورند. این اثر، از بهترین آثار معماری جهان است و این عنوان را در سال 2001 نیز از نظر مجله TIME به خود اختصاص داد.

شهرک علوم و فنون والنسیا

شهرک علوم و فنون والنسیا

شهرک علوم و فنون والنسیا، یک مرکز بازآفرینی شهری در اندازه بزرگ است که لوشنوگرافیک (طراحی شده توسط فلیکس کاندلا) را نیز شامل می شود. کالاتراوا درباره این شهرک گفته است: “به خاطر این که این سایت، نزدیک دریاست و والنسیا خشک است، بر آن شدم تا آب را در نقش انعکاس دهنده معماری به کار ببرم.”

برج مخابراتی مونتویی بارسلون

برج مخابراتی مونتویی بارسلون

برج مخابراتی مونتویی بارسلونا بین سال های 1989 و 1999 در شهر بارسلون کشور اسپانیا ساخته شد. این برج، جزو جاذبه های گردشگری اسپانیا می باشد و طراحی خیره کننده معمار خود را به نمایش می گذارد.

 

 

معماری و دکوراسیون داخلی پویانو / اکبری