معماران: díaz|rojo arquitectos (Rafael Rojo Sempau, Esteban Díaz Amunarriz)

مکان ساخت پروژه: اوویدو، آستوریاس، اسپانیا

معماران فنی: Manuel Martínez Manso

مساحت پروژه: 8785.95 مترمربع

سال ساخت پروژه:2009

هزینه ساخت پروژه: 7.952.808,28  یورو

مصالح استفاده شده: آجر، کاشی، و سرامیک شیشه‌ای

مرکز درمانی شهر لاکوردوریا (La Corredoria) ساختمان جدیدی است که برنامه ریزی آن چهار منطقه عملیاتی جداگانه را در بر می‌گیرد، از بخش اورژانس گرفته تا بخش روانپزشکی که مختص درمان سرپایی هستند و بیماران به طور دائم در آن‌ها حضور ندارند. این مرکز درمانی در سایتی خارج از شهر قرار گرفته است که دارای نشانه‌ها و عناصر نمادین و واضح زیادی نیست به غیر از تپه‌هایی مدور که ساختمان فعلی در جای آن‌ها ساخته شده است، و اینکه طرح تمامی خیابان‌ها در محله‌های مختلف این شهر دارای منحنی‌های نرمی هستند، و دیدی که از فاصله دور به کوه نارانکو (Naranco) که به صورت یک منحنی بسیار نرم است، وجود دارد.

اولین تصمیم اتخاذ شده در رابطه با طراحی و برنامه‌ریزی این مرکز درمانی این است که پاسخی واحد به هر دو نیاز موجود در آن داده شود: حفظ و نگهداری سایت موجود، و  واکنشی یکسان از تمامی قسمت‌های این مجموعه نسبت به محیط اطراف که در نتیجه آن شخصیتی ویژه برای این ساختمان و فضای شهری موجود در اطراف آن شکل خواهد گرفت.

طراحان برنامه ریزی قسمت‌های مختلف را آنالیز می‌کنند و استفاده از فضاها را که دائم در نظر گرفته شده است با فضاهایی که نوع استفاده از آن‌ها در آینده ممکن است تغییر کند، از هم تفکیک می‌کنند. نوع حرکت و گردش افراد درون فضاها، مرکاز خدماتی، فضاهای انتظار، و تعدادی بخش‌های دیگر در گروه کاربری‌های ثابت قرار دارند، در حالی که تمامی واحدهای مراقبتی و اداری مانند: اتاق‌های مشاوره، اتاق‌های درمان، ادارات و حتی فضاهای ایزوله، در دسته دوم قرار می‌گیرند و نوع بکارگیری آن‌ها ممکن است در طول زمان دچار تغییر شود.

فضاهای گروه اول هم می‌تواند جزء فضاهای کوچک باشند و هم می‌توانند جزء فضاهای باز و پهن باشند. بنابراین، و با توجه به احتمال بعید نیاز به تغییر در اینگونه فضاها، هندسه آن‌ها می‌تواند نامنظم و فاقد قاعده‌ی خاصی باشد، زیرا در هر صورت اینگونه کاربری‌ها می‌توانند با فضای اختصاص داده شده به آن‌ها منطبق شوند. از سوی دیگر، فضاهای اداری و مراقبتی که دارای اندازه‌ای متوسط هستند، نیاز به تطبیق پذیری و نظم برای درستی عملکردشان دارند.

بنابراین این ساختمان دارای دو نما است که هر کدام از آن‌ها به یکی از این دو گروه بزرگ فضاهای توصیف شده، اختصاص دارد. نمای این مرکز درمانی به شکل منحنی طراحی شده است تا پاسخگوی قرار گیری نامنظم فضاها در کنار یکدیگر باشد و این منحنی تصویر این ساختمان را به شکلی منحصربفرد در نظر استفاده کنندگان از آن می‌سازد، تمامی فضاهایی که کاربرد آن‌ها به شکل ثابت در نظر گرفته شده است را در بر می‌گیرد. فرم منحنی ین ساختمان با فرم تمامی خیابان‌های محله‌های اطراف هماهنگی دارد و با آن‌ها در انطباق بوده و اشاره‌ای به محیطی که در آن واقع شده است نیز دارد. این فرم منحنی شکل برای ایجاد هماهنگی بیشتر با تپه‌های مدور آستوریاس مرکزی نیز به این شکل در نظر گرفته شده است. نمای قسمت مقابل، که بخش‌های منظم‌تر این مرکز درمانی در پشت آن قرار گرفته اند، دارای سطوحی منظم‌تر است تا اینگونه فضاها که امکان تغییر در کاربری آن‌ها وجود دارد، داخل آن جای گیرند.

میان هر دو بخش این طرح، فضاهای تقسیم بزرگ- در پلان و در مقطع- فضاها را به یکدیگر متصل می‌کنند و نور را از تمامی قسمت‌های فضای آزاد وارد این مرکز درمانی می‌کنند.

منبع: archdaily

گردآوری و ترجمه در تحریریه پویانو | علمی