كف كاذب از گذشته‌های بسيار دور وجود داشته و مورد توجه معماران بوده است، به طوريكه در بعضي آثار تاريخي به جامانده از بناهاي رومي و ايراني، خصوصا حمام هاي قديمي مي‌توان آثار آن‌ را مشاهده كرد. كف كاذب اصولا كف اصلي سازه‌ای ساختمان نيست، بلكه در جهت افزايش ارتفاع سطح كف، مورد استفاده قرار گرفته و بواسطه‌ی پايه‌هایی بر روي كف اصلي طبقات نصب مي‌گردد. لازم به ذكر است كه ويژگي هاي اصلي پايه‌ها در اين ساختار اين است كه امكان هرگونه تنظيم ارتفاع و تسطيح شيب سطحي را ميسر مي‌سازد.

در حقيقت استفاده از كف كاذب يك شگرد فني مهندسي در مديريت سيستم تاسيسات برق، مكانيك، و شبكه‌هاي مخابراتي، سبك سازی ساختمان و … است. ساختار اصلي تايل‌ها در كف كاذب شامل روكش در بالاترين نقطه مقطع، لايه تزريقي سيماني و يا سولفات كلسيم ضد آتش در وسط و لايه گالوانيزه در انتها مي‌باشد كه با تكنولوژي ويژه اي به يكديگر پرس ميشوند. لايه‌ی روكش تايل‌ها ميتواند از مصالح مختلف، بنا به شرايط محيطي و پروژه اي، انتخاب گردد كه از انواع آن ميتوان از روكش PVC، سراميكي، چوبي، سنگي نام برد. ظرفيت باربري در هر يك از موارد مذكور متفاوت است و با توجه به نياز پروژه قابل انتخاب ميباشد

با توجه به شرايط پروژه در صورت نياز، امكان فيكس كردن تايل‌ها توسط پيچ مخصوص وجود دارد كه در اينصورت براي سهولت دسترسي مي‌توان از دريچه هاي بازديد و براي عبور تأسيسات برقي از كانالهاي مخصوص استفاده نمود. همچنين در مكان‌هايي مانند ساختمانهاي اداري كه نياز به پريز هاي برق وجعبه تقسيم در كف وجود دارد ميتوان از تايل هاي مخصوص داراي پريز و يا جعبه تقسيم استفاده نمود.

كف كاذب را براساس كاربردشان مي توان در سه دسته كلي دسته بندي نمود كه عبارتند از:

كف كاذب مخصوص پوشاندن تأسيسات برق و مكانيك :

عموماً در سالن‌هاي صنعتي، مراكز كامپيوتري و مخابراتي به منظور ايجاد يك پوشش مناسب جهت كابل هاي برق و شبكه كامپيوتر و بعنوان كف‌هاي كاذب متحرك (دائماً از محل خود جابجايي مي شوند) به كار برده مي‌شوند. از مهمترين ويژگي اين كف‌هاي كاذب مي‌توان به مواردي نظير: قابليت تحمل شرايط آتش سوزي تا يك ساعت بدون ريزش، عدم ايجاد دود و گازهاي سمي و خفه كننده، مقاومت دربرابر بارهاي ديناميك متمركز و ضد الكتريسيته ساكن اشاره نمود. عموماً سطح اين كفپوش ها از جنس PVC و HPL و سنگ مصنوعي پوشيده شده است.

كف هاي مخصوص انتقال آبهاي سطحي :

اين نوع از كف هاي كاذب غالباً مشبك و يا درزدار مي باشند كه در سالن هاي توليد مواد شيميائي، آزمايشگاه ها وكارخانجات داروئي و غذايي و حتي دور استخرهاي ورزشي و اماكن عمومي بعنوان كف كاذب ثابت نصب مي شوند. عموماً داراي تايل هاي سنگي، پلاستيكي يا فولاد زنگ نزن و پايه‌هاي فولادي و آلومينيومي يا پلاستيكي مي باشند. از خواص مهم اين كف ها مي توان به مواردي نظير مقاومت در برابر اشعه‌ی خورشيد، مواد اسيدي و قليائي، رطوبت و قابليت نصب در سطوح سيماني اشاره كرد.

كف هاي مخصوص جهت نصب گرمايش كف و كاهش رطوبت :

در كشورهاي سردسير خصوصاً در مناطق سرد و مرطوب به منظور ايجاد يك سيستم گرمايش مطلوب بهتر است لوله كشي آب گرم از سطح زير كف انتقال داده شود تا با بكارگيري لوله هاي هادي(مانند لوله مسي) انرژيي گرمايي به كف انتقال داده شود. اين نوع از كف هاي كاذب عموماً در خانه هاي چوبي و پيش ساخته بكار مي روند و داراي پايه هاي بسيار كوتاه و تايل هايي با هدايت حرارتي بالا مانند پاركت (چوب طبيعي درختان) ،  HPL ، سراميك و كفپوش هاي چوب پنبه اي می‌باشند كه براي بارهاي بسيار سنگين مناسب نمي‌باشند ولي براي انتقال حرارت بسيار مناسبند.

كف كاذب ؛ در اين سيستم اتصال قطعات به يكديگر بدون درز و بصورت ثابت بوده كه پس از نصب قابليت جابجايي تايلها به سادگي امكانپذير نمی‌باشد. از مهمترين ويژ گي هاي آنها مي توان به مواردي نظير: عايق صوتي، مقاومت مناسب در مقابل رطوبت ، مواد شوينده خانگي و نفوذ حشرات موذي اشاره نمود

كف كاذب

گردآورنده: نادری