طراحی کافه زیردریایی زرد Yellow Submarine Coffee Tank

معماری : معماران سکندفلور Secondfloor Architects

محل: پاک چونگ، تایلند

سال اتمام پروژه: 2015

عکس: Ketsiree Wongwan

سازندگان: Boonthavorn، Allied Metals ، L & E، A.P.K. Dawkoo

Yellow Submarine Coffee Tank / Secondfloor Architects

ترکیب و در هم آمیختن کنتراست: پروژه در بخش پاک چونگ (Pak Chong)، نزدیک حاشیه پارک ملی خاو یای (Khao Yai) واقع شده است، و یکی از پربازدیدترین مقاصد تفریح آخر هفته حومه شهر است. معماری بناهای تفریحی و مختص تعطیلات پر رونق و شکوفای شهرهای کوچک عمدتا با دو نوع معماری خدمات ارائه می‌کنند؛ یکسری از اماکن تفریحی با فضاهای باز و دسترسی به دید دامنه کوه شکل می‌گیرند و مراکز تفریحی دیگر با تکرار زیبایی شناسی معماری غربی ساخته شده‌اند. اما آنچه که کافه تانک زیردریایی زرد قصد دارد ارائه دهد نوع متفاوتی از این دو است.

پس از مشخص شدن تیم طراحی، مالک 1600 متر مربع زمین کشت درخت ماهون هندی را برای ساخت در نظر گرفت، و بیان کرد که مایل به تلفیق معماری با زمین است تا ارزش‌های جدیدی به زمینش برای توسعه آینده ایجاد کند. با اولین برخورد، شرایط فیزیکی خاص سایت، به عنوان بخشی از جنگل درختکاری شده و شیب ملایم آن، حس فضایی بسیار منحصر بفردی ایجاد کرد. در واقع شرایط موجود نشان می‌داد سایت پتانسیل تبدیل به یکی از برجسته‌ترین مکان‌ها در منطقه را دارد. معماری به سمتی رفت که این عناصر بهتر درک شوند و بیشتر به آنها تاکید گردد.

به منظور تاکید بر اندازه متفاوت سازه و چشم انداز وسیع آن، مجموعه‌ای از دیوارهای سه متری دور فضای 300 متر مربعی کافه کشیده شد. دیوارها برای مخاطب جلب توجه دارد و آنها را به سمت داخل هدایت می‌کند، و این حس را ایجاد می‌کند که چه چیزی در داخل در حال انجام است. 38 متر طول دیوار تیره در شیب ملایم، به اختلاف 1.6 متر سراشیبی سایت تاکید می‌کند. برای دسترسی به کافه تانک از قسمت پارکینگ، بازدید‌کنندگان با هدایت به پیاده رو و دنبال کردن گردشگاهی که به صورت موازی با ساختمان طراحی شده است به کافه می‌رسند. در واقع گردشگاه کنار ساختمان کافه به منظور همزیستی معماری و طبیعت طراحی شد.

تنها یک سوم فضای نشستن کافه سقف‌دار است و اتاقی با تهویه مطبوع نصف فضای ساختمان را به خود اختصاص داده است. این برنامه‌ریزی فضایی برای استفاده کنندگان فرصت بودن در طبیعت اطراف را فراهم می‌سازد. محیط بیرون کافه متناسب با فصول مختلف، تغییر می‌کند.

فضای عملکردی کافه به سه بخش تقسیم می‌شود: 1) ورودی که با فضای باز و وسیعی طراحی شد 2) بخشی که در آن عملکردهای معماری شبیه یک درخت است و 3) فضای زیر تاج پوشش درخت. برای خلق محیطی که در آن عناصر معینی از طریق روند جذب و بازتاب به نمایش گذاشته شوند، ساختمان از مصالح با سایه‌های مختلف سیاه و سفید ساخته شد. تعامل فیزیکی مصالح را در بسیاری از فرم‌ها و مفاهیم، می‌توان دید. آجرکاری رطوبت را جذب می‌کند، صدای قدم‌ها روی زمین پوشیده از شن به گوش می‌رسد، دیوارهای ضخیم مانند عایق صوتی عمل می‌کنند، نور بازتابی کم نور روی دیوارهای متراکم بدون پوشش که با جوهر چینی پوشیده شده‌اند نمایانده می‌شود، و روی آجرکاشی‌های براق نور انعکاس می‌یابد، همه این‌ها نشان دهنده استفاده هدفمند مصالح است. به کمک مجموعه دیدنی این عناصر، “سیاهی” با زبان خودش با مخاطب صحبت می‌کند.

در حالی که فرم معماری انتخاب شده به نظر می‌رسید کاملا در تضاد با طبیعت است، اما دارای ارتباط قوی با سایت و محیط اطرافش است. فضای محصور برای کابران هم امکان دیدن طبیعت را فراهم می‌کند و هم تفکر درباره چیزهایی که قابل مشاهده نیستند را امکان پذیر می‌سازد، از جمله: تعامل‌های ساده انسانی تا فروتنی در برابر عظمت طبیعت. نقوش و تزیینات محیط یکی از اجزای اصلی تشکیل دهنده معماری است، و به طرز معنی‌داری، فضا را شکل می‌دهند. این عناصر نقش خودشان دارند، و به عنوان فضای معماری به یادماندنی عمل می‌کنند، در حالی که آگاهی جدیدی به افراد می‌دهد و نگرش جدیدی نسبت به معماری همراه می‌آورد.

تحریریه پویانو: غفاری

منبع: archdaily