طراحی کافه جعبه سیاه Blackbox

معماری : استودیو پراسایت

محل: رومانی

مساحت: 2000 متر مربع

سال اتمام پروژه: 2010

به طور مختصر این پروژه، تقاضا جهت طراحی باشگاه بازی در یکی از مهم‌ترین فضاهای ساختمان است. درخواست اصلی ساخت فضای کاملا کنترل شده‌ و بدون هیچ ارتباطی با جهان خارج بود، محلی که در آن گذر زمان حس نشود.

طرح پیشنهادی از خلق جعبه کاملا سیاهی در شکل و مفهوم شروع شد. فضای انتزاعی که با بیرون ساختمان ارتباط ندارد،  اما یاد رویدادها در خاطره‌ها نگه داشته می‌شود. به این منظور پنجره‌های موجود به ویترین تبدیل شدند. در ویترین‌ها نمایی از فضای بیرون کافه نمایش داده می‌شد و برای ارتباط با خارج کافه بکار گرفته شدند، در واقع نوعی صفحه‌های اطلاعاتی پویا هستند.

اگر چه سطح گسترده داخل ساختمان (2000 متر مربع) برای طراحی، شکل‌دهی و به خصوص سازماندهی مفهومی منسجم و منحصر به فرد، سخت به نظر می رسید، اما به علت طرح‌بندی و جزییات فضاهای فنی تصادفی موجود و سازه فلزی متقاطع عظیم بنا، ساماندهی فضای بزرگ امکان پذیر شد. در کانسپت طراحی اولیه، سعی در پوشش و مخفی کردن سازه موجود بود. سپس تلاش شد سازه نادیده گرفته شود اما با بررسی بیشتر تشخیص داده شد که بهترین راه حل تلفیق سازه با طراحی داخلی به صورت کلی است. برای تکثیر کردن سازه در سالن‌ها و فضای داخلی، تصویر تغییر شکل یافته سازه روی دیوارهای پیرامونی منعکس شد.

فراتر از سازه واقعی، معمارها دو عنصر با هدف ایجاد وحدت در طراحی داخلی اضافه کردند. یکی از این عنصرها نوار ممتدی روی دیوارهای پیرامونی بود که کل فضای داخلی را کامل می‌کردند، همینطور قسمت بازی را نیز مانند سایر قسمت‌های فنی در بر می‌گرفت. نور مصنوعی عنصر دیگری بود که اضافه شد. نورپردازی داخلی بسیار پویا است و شدت و طرح رنگ فضا را تغییر می‌دهد، در عین حال فضاهای مجزا و متفاوتی به وجود می‌آورد. ریزفضاهای شکل دهنده طراحی داخلی در قسمت فضاهای پویا برای بازی متمایز می‌شوند. فضاهای ایستا برای بار و فضاهای نشستن، جز قسمت‌های واسطه محسوب می‌شوند و برای اتصال دادن و ارتباط بیشتر و… بکار می‌روند.

فضاهای فنی و قسمت‌های عملکردی و پشتیبان باشگاه به کمک نوار روی دیوارهای جانبی به بار الحاق شدند و نشانه‌های معنی‌داری را در محیط بار شکل دادند، مانند: دیوارهای مدور پیش آمده، قسمت مخصوص استعمال دخانیات، بولینگ یا منطقه بازی.

فرم استوانه‌ای شکل مرکزی تنها مکانی در فضای انتزاعی است، که با بیرون ساختمان از طریق فیلتری در ارتباط است، نور طبیعی از قسمت پایه دیوارها وارد می‌شود و به گذر زمان اشاره دارد، در حالی که ویدئو پروژکتورهای بالای دیوارها حس و حال فضای داخلی را تحریف می‌کنند. کل مبلمان برای این پروژه سفارشی، طراحی شدند. مبلمان‌ها از همان الگوی طرح مفهومی کل کافه تبعیت می‌کنند. هر بخش مبلمان نقش عملکردی خودش را دارد، ضمن اینکه کانسپت طراحی روی آنها پیاده شده است. پیشخوان پویای بار به گونه‌ای طراحی شد که یک نفر سرویس دهنده به کل بار خدمات می‌دهد. سینک آشپزخانه چند وجهی است و لبه‌های موربی دارد. میزهای بخش نشستن کافه و پیشخوان سالن بازی، الگوهای پویایی همانند طرح روی دیوارها، دارند.

جریان حرکت در فضای داخلی کافه الگوی غالبی از ابتدا تا انتها دارد. فرش و کفپوش کل سالن‌های بار طوری طراحی شدند که نقشه طراحی داخلی را نشان می‌دهند و تفاوت حوزه‌های عملکرد را با استفاده از متن‌ها و مسیرهای چاپ شده مشخص می‌کنند. در واقع این جزییات بیان می‌کند که کل فضا می‌تواند ساختار محاوره‌ای داشته باشد و با مخاطب ارتباط برقرار کند. خطوط طراحی داخلی حرکت در ساختمان را آسان‌تر می‌کند و بخش‌های مختلف را از هم مجزا می‌کند. رنگ‌های پررنگ برای نورپردازی فضا انتخاب شد، نور قوی مانند نقاط دیدنی و نشانه در محیط تاریک اطرافش دیده می‌شود.

برای کل طراحی داخلی سعی بر ایجاد هویت مفهومی قوی هماهنگ با موضوع “جعبه سیاه”، شد. کلیه عناصر تعریف شدند و همه جزییات با هم کل را، از جمله: آرم کافه، مبلمان، زمینه کل طراحی داخلی را شکل می‌دهند.

تحریریه پویانو: غفاری

منبع:  archdaily