طراحی ورودی ساختمان اداری Thumbs up

معماری : B.U.S Architecture

موقعیت: سئول، کره جنوبی

زیربنا: 2315 مترمربع

سال: 2016

زمین این ساختمان در همسایگی خیابان اصلی (در منطقه‌ای تجاری با فرم مناسب) و به شکل یک L برعکس بود. عرض این خیابان به اندازه‌ای کافی برای عبور عابران نبود؛ به همین دلیل دسترسی آسان به ساختمان چیزی بود که طراح سعی در دستیابی به آن داشت. پیشنهاد تیم طراحی راهی برای استفاده از این مسیر باریک برای جذب عابرین بیشتر بود، اما این طرح از دستور کار خارج شد زیرا نتیجه آن کاهش مقدار زیادی از فضاهای استیجاری بود. اول از همه، افزایش سطح قابل اجاره از طریق تامین هرچه بیشتر سطح زمین و پوشش آن اهمیت دارد. به این طریق ابتدا توقع مشتری برآورده شد و پس از آن علایق تیم طراحی در اینچ به اینچ فضا نفوذ کرد. در این شرایط طراحان مانند زنبورهای سخت‌کوشی بودند که بی وقفه بر فراز گل‌ها پرواز می‌کردند تا عسل مطلوبشان را بدست آورند. این راهی بود که تیم طراحی طی کرد تا به محصول مطلوب و قابل اعتمادش دست یابد.

زمانی که سطح کافی به کاربری استیجاری تخصیص داده شد، حجم فورا به طور طبیعی حاصل شد، بجز آن که اجزایی برای جذب عابرین پیاده در زمین باریک مجاور راه اصلی مورد نیاز بود. این زمین باریک تبدیل به جاده‌ای می‌شود که از زمین پشت و جلو عبور می‌کند و یا این که تبدیل به دو مسیر می‌گردد: یکی برای گذشتن از زمین و رفتن به پشت ساختمان و دیگری برای بالا کشیدن از ساختمان تا رسیدن به آسمان. درب رو به جاده همیشه باز است، گاهی به عنوان میانبر برای عابرین مورد استفاده قرار می‌گیرد تا از خیابان عبور کنند و یا گاهی تبدیل به حیاطی کوچک برای استراحت فوری عابرین می‌گردد.

درخواست مشتری مبنی بر ساختن تمام وجوه ساختمان با دیوار پرده‌ای، تیم طراحی را در مضیقه قرار داد. وجه رو به رودخانه هان برای اجرای این خواسته مناسب بود، اما در سایر وجوه شرایطی برای کاربران به وجود می‌آمد که بیننده در آن ناچار به دیدن نمای پشتی ساختمان همسایه در زمین کناری می‌شد. زمین پروژه واقع در منظقه‌ای بدون جاذبه دیداری بود و طبق معیارهای بررسی، ساختمان می‌بایست کمتر از 60 درصد سطح وجوه را به پنجره اختصاص دهد. قوانین گاهی ابزار خوبی برای قانع ساختن مشتریان هستند! طراحان مصمم شدند راهی بیابند تا مشتری از نامناسب بودن استفاده از دیوارهای پرده‌ای به علت مقررات و همچنین بخاطر شرایط زمین آگاه گردد. این تنها خواسته مشتری بود که ضلع جلویی ساختمان دارای یک پنجره باشد، و دلیل اساسی وی برای این خواسته از دید طراحان تعجب‌آور بود.

برای مشتری، پنجره‌ها راهی برای تماشای شهر (و یا منظر اطراف) بودند. او مشتاق تماشای همه آن‌ها بود –رودخانه هان در ضلع روبرویی ساختمان، خیابان‌های اطراف، و ساختمان‌های مجاور. در واقع طراحان می‌بایست به دنبال طراحی پنجره‌ها به عنوان ابزار تماشای شهر باشند. ابعاد پنجره‌ها مطابق مسیری تنظیم شد که بیننده در آن از هرگوشه مقابل ساختمان به پنجره‌ها نگاه می‌کند و حس سرعت پانوراما وقتی که شما از ارتباطات عمودی وارد هر یک از طبقات می‌شوید، مورد تاکید قرار می‌گیرد.

به عنوان نتیجه، پنجره‌ها با آمدن از وجه رو به رودخانه به وجه پشتی ساختمان، کوچکتر می‌شوند. وقتی شما وارد هر یک از طبقات می‌شوید، منظر اطراف مانند یک دید پانوراما باز می‌گردد و پدیده ترسیم پرسپکتیو به خاطر تغییر سایز پنجره‌ها از حالت طبیعی خارج می‌شود.

در این طراحی یک میل غریزی اما توام با خجالت برای تماشای اطراف از میان انگشتان بیان می‌شود. از آن‌جا که تمام این خواسته‌ها ترکیب و تبدیل به یکی می‌شوند، مانند آن است که ساختمان انگشتش را بالا برده‌است. ممکن است بعضی آن را به صورت دست بالا برده فردی به نشان تشویق ببینند که می‌گوید: «همه شما به سختی کار کردید و بهترینتان را به نمایش گذاشتید.»

طراحی ورودی ساختمان اداری

گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی

منبع: archdaily