طراحی معماری مرکز فرهنگی : مرکز ۱۰۹ میلیون یورویی پمپیدو در بروکسل قرار است توسط شرکت‌ معماری “نوآ آرکیتکتن” (noAarchitecten)، گروه معماری EM2N و گروه معماری “بیتس آرکیتکتز” (Bates architects) طراحی گردد. پروپوزال تیم بین‌المللی که “سکویی برای برکسل” نامگذاری شده‌است، در برابر ۹۲ شرکت‌کننده دیگر برنده شد تا یک کارخانه قدیمی شرکت سیتروئن را تبدیل به “کانال سنتر پمپیدو” نماید. معمار سوییسی، “راجر دینر” سرپرست داوران این رقابت بود.

کانال سنتر پمپیدو به عنوان یک قطب فرهنگی برای بلژیک، منزلگاه یک موزه برای هنرهای مدرن و معاصر و مرکز معماری موسسه CIVA و مجموعه‌ای از دیگر فضاهای هنری جمعی خواهدبود.

سال گذشته گالری “پاریزین” نیز اعلام کرد که مایل است یک شعبه در شانگهای تاسیس کند که در موزه هنرهای “دیوید چیپرفیلد دیزاین وست باند” قرار دارد.

گروه معمار نوآ آرکیتکتن از بروکسل، گروه معماری EM2N از زوریخ و دفتر معماری سرجیسون بیتس آرکیتکتز از لندن برای تخلیه ساختمان صنعتی این کارخانه که متعلق به دهه ۱۹۳۰ است و تعبیه سه حجم برای موزه، همکاریشان را با یکدیگر آغاز نمودند.

تیم طراحی در بیانیه‌شان گفتند: “به جای یک فرم خاص، پیشنهاد ما شامل رویکردی از موضع خوش‌بینی بنیادین است: منتقدانه، پذیرا، اختصاصی و دقیق. ما به دنبال بکارگیری اساسی امکانات موجود در این پروژه و اعتماد به آن هستیم.”

نمایشگاه اتومبیل سابق این مجموعه که دارای نمای شیشه‌ای است، تبدیل به ویترینی برای این مرکز خواهدشد.

در مجاور آن، یک نمایشگر الکترونیکی دورتادور بالای کارگاه سابق سیتروئن کشیده خواهدشد تا برای به نمایش گذاشتن اطلاعات یا بکارگیری در پروژه‌های هنری استفاده شود. یک بلوک اداری قدیمی که در این مجموعه قرار دارد قرار است کاملا تخریب شود تا برای توسعه مجموعه فضا تامین گردد.

در داخل، کارگاهی که سقف شیشه‌ای دارد کاملا تخلیه خواهدشد تا سه “مکعب درون مکعب” در آن ساخته‌شوند و موزه هنر، مرکز معماری و یک سالن اجتماعات با چهارصد صندلی در آن‌ها جای‌ بگیرند.

یک “خیابان” داخلی با طبقه همکف سایت ۳۵ هزارمتری این پروژه متقاطع خواهدبود. رمپ‌ها و پل‌هایی که چهار طبقه اصلی این مجموعه را با ارتفاع‌های متغیر به خم مرتبط می‌ساخته‌اند حفظ خواهندشد و به عنوان محل نمایشگاه‌ها و اجراهای هنری مورد استفاده قرار خواهندگرفت.

استفاده از مصالح جدید در تبدیل ابن کارخانه به گالری هنری به عنوان بخشی از حرکت به سمت پایداری، با محدودیت همراه شده‌است.

به جای گرمایش و سرمایش کل فضاهای کارخانه و گالری‌ها بعنوان یک کل واحد، مکعب‌ها سیستم‌های قابل کنترل گرمایش و سرمایش اختصاصی خود را خواهندداشت. تجهیزات ذخیره انرژی بکار گرفته خواهدشد تا از روفتاپ، زمین و کانال‌ها برای گرمایش و سرمایش پایدار استفاده‌شود.

“کریستیان بورت”، معمار ارشد “بروکسل کپیتال ریجنز” گفت: “این پروژه غنی و چندلایه برای KANAL به راستی ساختمانی برای بروکسل است، شهری که شهرسازی اروپایی آینده در تمام پیچیدگی آن ظهور خواهدکرد. منظر شهری بروکسل اکنون از یک ساختمان در برکسل غنی‌تر است.”

کار اجرای این پروژه قرار است در پاییز ۲۰۱۹ آغاز گردد و افتتاح موزه برای اواخر سال ۲۰۲۲ پیش‌بینی شده‌است.

بمدت سیزده ماه قبل از آغاز این پروژه، یک برنامه نمایشگاه برای هنر و معماری در این مکان برگزار خواهدشد تا این فرصت را به کردم بدهد که این ساختمان را بصورت خام و پیش از تغییرات یک بار تجربه کنند.

در نمونه‌های مشابه، در ایالات متحده آمریکا، شرکت معماری آمریکایی “برونر/کات” (Bruner/ Cott) یک کارخانه سابق نساجی را به موزه هنرهای معاصر ماساچوست تبدیل نموده‌است. در نیویورک، کارخانه سابق شکر دومینو توسط شرکت معماری منظر “جیمز کرنر فیلدز” در حال تبدیل به یک پارک عمومی است.

طراحی معماری مرکز فرهنگی

گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی

منبع: dezeen