طراحی محوطه خانه‌ با سه باغچه

معماری : AGi architects

موقعیت:  مبارک‌الکبیر، کویت

سال: 2016

همه‌چیز با یک پرسش آغاز شد: آیا می‌توان فضای خارجی‌ای طراحی نمود که در تمام 365 روز سال قابل استفاده باشد؟

برای اقلیم‌های معتدل همچون اقلیم اسپانیا، این کار ساده و راحت به نظر می‌رسد، اما در شرایط آب‌وهوایی شدیدی همچون آب‌وهوای کویت، درنگ و دقت در انتخاب راهکارهای این نیاز امری ضروری می‌باشد. بنابراین، تیم طراحی پرسش‌هایی را با مشتری در میان گذاشتند: آیا می‌توانید در یک فضای خارجی که در طبقات گوناگون قرار دارد زندگی کنید؟ آیا می‌توانید فعالیت‌های خارجیتان را به دسته‌بندی‌های «فعالیت طول روز و فعالیت شب» و «فعالیت‌های تابستانی و فعالیت‌های زمستانی» تقسیم نمایید؟

پاسخ به این پرسشنامه برای خانواده‌ای که اهل مدیترانه هستند می‌تواند بسیار دشوار باشد، اما به‌وضوح برای افرادی که در شرایط آب‌وهوایی دشواری زندگی کرده‌اند و به راحتی می‌دانند که چه فعالیت‌هایی را می‌توان و چه فعالیت‌هایی را نمی‌توان در طول تابستان در فضای خارجی انجام داد، کاری آسان خواهدبود.

تیم طراحی تصمیم گرفت که فعالیت‌های خارجی را بنا بر دوره‌های سال و ساعت‌های روز به‌ گونه‌ای پایه‌ریزی کند که این فعالیت‌ها بتوانند در آن توسعه یابند، بنابراین طراحان سه باغچه را طراحی نمودند.

اولین باغچه، یک باغچه مرطوب در طبقه همکف است که این امکان را به کاربران می‌دهد تا فضاهای مرتبط با هم را در دوره‌های گرم سال فعال نگه دارند. استخر و آب نما هایی در این باغچه تعبیه شده‌اند که توسط فضاهای جمعی اصلی خانه محصور شده‌اند.

باغچه تابستانی در خنک‌ترین لایه قرار دارد، که 4 متر پایین‌تر از سطح خیابان است. در این باغچه که به کمک ظرفیت گرمایی خاک و سایه‌های حجم خانه از گرما حفاظت می‌شود، لایه‌ای وسیع از آب قرار داده شده‌است که به فرآیند میعانی تسریع بخشد که –از طریق همرفت- به سمت بالا حرکت می‌کند و هوای فضاهای بالاتر را تازه می‌کند.

باغچه سوم بر روی سقف قرار دارد، و فضایی ایده‌آل برای روزهای زمستان و روزهای داغ تابستان است. یک پوسته منفذدار این باغچه زمستانی را می‌پوشاند، و آن را از تابش مستقیم نور خورشید حفاظت می‌کند و میزان خصوصی‌بودن آن را در برابر همسایگان ارتقاء می‌دهد.

این سه باغچه به‌عنوان یک فضای خارجی واحد با یکدیگر یکی شده‌اند و با هم –چه بصری و چه فیزیک- از طریق پله‌های خارجی در ارتباط اند. طراحان بقیه فضاهای خانه را بر اساس تولید فضاهای خالی ذکر شده توسعه دادند و برنامه‌ریزی کاربری‌های مورد نیاز اطراف آن‌ها را انجام دادند.

جنبه پراهمیت دیگر، درک گردش داخلی مسکن بود، که بشدت با مفهوم «خانواده» که توسط مشتری در نظر گرفته شده‌بود، در ارتباط بود. از ورودی اصلی، تفکیک فضاها و طبقات بعنوان فیلتری برای میهمانان عمل می‌کند؛ بنابراین کسانی که به حرکت در آن دعوت می‌شوند تنها نزدیک‌ترین کسان به خانواده ساکن هستند (شامل کادر خدمتگزار و کارکنان خانه). جریان حرکت در داخل خانه –چه حرکت افقی و چه جابجایی عمودی) همچون یک مسیر روان در نظر گرفته شده‌است و مسیرهای چندگانه و امکان‌های حرکتی گوناگون از مستقیم‌ترین تا غیرمستقیم‌ترین را برای دسترسی ساکنین خانه به اتاق‌ها فراهم نموده‌است. مسیرهای می‌توانند داخلی یا خارجی باشند و تجارب و مناظر مطلوب متنوعی را فراهم نمایند. همانطور که فضاهای عمومی خانه از لحاظ بصری با یکدیگر در ارتباطند، خصوصی‌ترین اتاق‌های خانه دنج‌تر و برونگرا تر طراحی شده‌اند. برخلاف بسته بودن حجم نسبت به بیرون –با تاکید بر پوشش سنگ یکدست- این شفافیت فضاها است که با حیاط خلوت داخلی –پوشیده با کاشی‌های سفید- مواجه می‌شود. این کاشی‌ها نور را بازتاب می‌دهند و به روشن کردن اتاق‌ها به کمک نور طبیعی کمک می‌کنند.

پوسته منفذدار مشابهی بعنوان یک فیلتر در سقف تعبیه شده‌است –یک شبکه فلزی گسترش یافته از آلومینیوم اندونایز شده- که برای محفوظ بودن ساکنین خانه از نگاه همسایه‌ها، تابش نور خورشید و بعنوان سقفی برای گیاهان حاضر در این اقلیم خشن کویت مورد استفاده قرار می‌گیرد.

گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی

منبع: archdaily