بازسازی و طراحی فضاهای اداری ؛ بخشی از طبقه همکف ساختمانی صنعتی برای فضاهای اداری بازسازی شد. فضاها شامل: اتاق‌های اداری کوچک، میز اختصاصی افراد و مجموعه‌ی فضاهای مشترک مانند اتاق جلسه، بار نوشیدنی و اتاق استراحت است. با توجه به این فضاهایی که در اختیار طراحی بود، سقف بلندی داشت، معمارها فضا را به دو طبقه تقسیم کردند. ضمن اینکه دسترسی به نور طبیعی حتی برای پایین‌ترین فضاها در نظر گرفته شده بود.

معمار : شرکت معماری 11

محل: شنژن، گوانگدونگ، چین

تیم طراحی: فوجیموری ریو، زی جینگ، کیایو شی، لیان زی وی

مساحت: 650 متر مربع

سال ساخت پروژه : 2016

عکس از : استودیو عکاسی معماری ZC

سالن معلق و یا “صندلی‌های ابری” یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد طراحی اجرا شده است. با بهره گیری از سقف بلند، صحنه‌ پویایی در فضا خلق شد.

نور خورشید بعدازظهر، آرام از طریق یک پرده توری به سالن تابیده می‌شود، و محیطی آرامش بخش ایجاد می‌کند.

طراح‌های پروژه، برخی از مصالح فضای باز را هدفمند در طراحی فضای داخلی به کار بردند. برای مثال، بلوک‌های بتن سبک از کف تا سقف چیده شد تا به عنوان ترکیب دیواری برای فضاهای عمومی اصلی عمل کند.

هم فضاهای بیرونی و هم فضاهی درونی ساختمان  با آجرهای قرمز سنگفرش شدند، مرز فضاهای بیرون و درون محو گردید و اختلاف ارتفاع بینشان نیز هموار شد. ستون‌های بتنی بین سایت روکاری نشدند و سطوح سخت اصلی آنها به صورت نمایان باقی ماندند.

این تصمیم‌های که در طراحی گرفته شد، قطعا برای خلق نوعی ذوق و سلیقه‌ی خاص بود، اما همچنین فلسفه طراحی ما، یعنی پایداری در برابر واقعیت گذرای محیط اداری تولید کالا، را نیز منعکس می‌کند. از مصالح فضای باز و سیمای تکتونیکی استفاده شد تا هویتی پایدار به پروژه بدهد و مصالح با این مکان خاص ادغام شود.

فضا انواع مختلف محیط‌های کاری را در اختیار کارکنان قرار می‌دهد تا از بین آنها انتخاب کنند، از قبیل: اتاق‌های بسته، دوبلکس، دفتر کار با باغ شخصی، و سالن در طبقه‌ای باز.

“صندلی‌های  ابری” سالن استراحتی در کنار بار نوشیدنی است، که به کمک اعضای فولادی شکل گرفته‌اند و با تخته‌های OSB پوشیده شده‌اند. سالن باز “صندلی‌های ابری” تا طبقه بالا توسط تعدادی ستون استیل محافظ بالا می‌روند. تلاش معماران پروژه بر این بوده که با فرایند طراحی، این شیء بصری از فضا جدا شود و در هوا شناور باشد.

در مرحله اول، شکلی منحصر به فرد به جسم داده شد، بعد گذرگاهی زیگزاگی با شش صندلی انگشتی، بصورت نامنظم به آن متصل شد. فرم طراحی این سالن باز به گونه ای بود که با پرسپکتیو داخلی غالب ساختمان مدرن کارخانه،  ترکیب نشوند. در مرحله دوم، لبه های تخته های OSB با زاویه‌های تیز بریده داده شدند و به خوبی بدون نشان دادن ضخامت مصالح به هم وصل شدند. واقعیت تکتونیکی و فرآیند ساخت بصورت هدفمند مخفی شد، تا از نظر بصری شی از زمینه‌ی سایت جدا شود. سوم اینکه ستون‌هایی بصورت نامنظم قرار داده شد و با چهار رنگ مختلف رنگ آمیزی شدند. ستون‌ها از یکدیگر جدا شدند، بنابراین کل حجم از نظر بصری، انسجام ساختاریش را از دست داد. در واقع ایده‌ی شناور بودن را تقویت می‌کند.

در نهایت، زیر حجم شناور با مصالحی که خاصیت آینه‌ای دارند پوشیده شد. بازتاب‌های این مواد، واقعیت‌های سازه‌ای را پنهان می‌کنند، می توان گفت حجم شناور در هوا حل شد. همه اینها با هم ” صندلی‌های ابری ” شناور در هوا را تشکیل می‌دهند، از بخش کاری جدا می‌شوند و محیطی آرامش بخش ایجاد می‌کنند.

استفاده از عناصر طراحی مانند آب، گیاهان سبز، بتن، و آجر قرمز تجربه راه رفتن در فضای باز را در فضای داخلی محیط کار، به ارمغان آورد.

تحریریه پویانو|غفاری 

منبع: archdaily