طراحی ساختمان مسکونی با 15 واحد

معماری : METAFORM Architects
موقعیت: داملدانج، لوکزامبورگ
زیربنا: 2250 متر مربع
سال: 2016

Residential Building with 15 Units / METAFORM Architects

هنگامی که نوبت به خانه‌سازی می‌رسد، یکی از مشکلات اصلی‌ که مردم در نواحی شهری –مناطقی با رشد و سریع و افزایش تقاضای مسکن- امروزه با آن بطور قالب مواجه هستند، نیاز به انتخاب تیپ آپارتمانی غیر از تیپ آپارتمان تک خانوار است، که این نه بخاطر میل آن‌ها، که به علت نیازشان است.

دغدغه‌های اصلی آن‌ها را می‌توان به طور خلاصه به صورت ذیل بیان نمود:
-معمولا، در ذهن مردم ساختمان‌های مسکونی اشاره بر یک «زندگی درون جعبه» دارند، که فاقد کیفیات زندگی و احساس تعلق و هویت بوده و با کمبود نور طبیعی و دید به چشم‌انداز مناسب مواجه است.
-مجاورت نامناسب با همسایگان منجر به تضعیف حریم خصوصی، هم از لحاظ دیداری و هم از لحاظ شنیداری می‌شود.
-فضای فیزیکی کافی در فرم‌های گوناگون برای یک زندگی راحت وجود ندارد.

در رویکرد تیم معماری این پروژه، ایده اصلی تحلیل دقیق این مسائل و پاسخ به آن‌ها از طریق با نظر گرفتن آن‌ها به عنوان نقطه اصلی تبدیل به خط مشی طراحی و فراتر از آن، تبدیل به کیفیت‌ها بود که به موجب آن دیدگاهی جدید به تیپ مسکن انبوه خلق شد.

بافت شهری‌ای که سایت پروژه در آن واقع بود، شرایط ویژه زمین و شکل قطعه زمین امکان یک رویکرد منحصربفرد را با بازتابی از پاسخ به مسائل فوق‌الذکر فراهم نمود.

خیابان منحنی، توپوگرافی با شیب تند و درختانی با عمر بیش از سه قرن، همگی در شکل گیری فرم اصلی دخیل بودند. با توجه به بافت بخصوص منطقه (واحدهای کوچک مسکن در یک سمت و بلوک‌های آپارتمانی بزرگ در سویی دیگر) تقسیم حجم اصلی به شش قطعه که در جهت عمودی انتقال یافته‌اند، حجم ساختمان را با محیطش سازگار می‌کند. تراکم در نظر گرفته شده و در عین حال مساله احساس تعلق، هویت و مقیاس انسانی نیز مد نظر قرار گرفته‌است. با تقسیم حجم و انتقال آن، حجم‌های حاصل امکان دریافت نور طبیعی و اشراف به مناظر 360 درجه و ارتباط بصری با آسمان را دارا شدند.

ارتباط عمودی دقیق، امکان ترکیب‌بندی عرضی آپارتمان‌ها را با آزادی در جهت‌گیری از سه وجه میسر می‌سازد. فضاهای عمومی داخل ساختمان تعاملات اجتماعی میان همسایگان را تقویت می‌کند و ضمن حفظ آسایش همگام، حسی از زندگی جمعی را در ساکنین ساختمان برمی‌انگیزد.

دغدغه اصلی تیم طراحی، پیوند دادن نیازهای مسکن‌سازی حال حاضر با شرایط خاص سایت بود؛ طراحی ساختمان یک مجموعه مسکونی که به افراد حسی از تعلق، هویت و احساس جمعی اعطا کند.

مصالح و سازه
ساختمان متشکل از سازه‌ای حجیم از بتن پیش‌تنیده است، که در نما ها با پنل‌های آلومینیومی مثلثی شکل، مجهز به بازشو شده‌است. عایق‌سازی حرارتی دیوارها متشکل از فیبر معدنی است. بازشوها با شیشه‌های سه لایه در یک قاب آلومینیومی پوشانده شده‌است. اجزای بزرگ شیشه‌ای به طور خاص با لایه‌ای ضد اشعه فرابنفش خورشید پوشانده شده‌اند که از ساختمان در برابر گرمای زیاد حفاظت می‌کند.

یک جنبه مهم در طراحی ساختمان حول محور مسائل انرژی، جهت‌گیری آن است؛ بازشوهای بزرگ اغلب در نماهای شرقی و جنوبی قرار دارند، در حالیکه نمای شمالی به طور غالب بسته است. مطابق قوانین لوکزمبورگیش، این ساختمان در گروه ساختمان‌های با هدررفت پایین انرژی (دسته B-B) دسته‌بندی می‌شود. علاوه بر پنل‌های خورشیدی که برای تولید آب گرم تعبیه شده‌اند، یک سیستم تهویه مرکزی نیز برای بهینه‌سازی بازدهی انرژی در پروژه در نظر گرفته شده‌است.

مصالح استفاده شده در نما به گونه‌ای انتخاب شده‌اند که کمترین نیاز به تعمیر و نگهداری را داشته باشند.

گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی
منبع: archdaily