طراحی ساختمان دانشکده پزشکی ؛ کارفرمای این پروژه مدیریت مجموعه‌ی دانشگاه استلن بوش بود و کاربران اصلی در واقع کارکنان و دانشجوهای دانشکده پزشکی دانشگاه استلن بوش هستند. به طور خلاصه دو سالن کنفرانس 450 نفره، با حوزه های خدماتی جانبی درخواست شد.

Stellenbosch University Faculty of Medicine

معماری: شرکت معماری MLB

محل: بلویل، کیپ تاون، آفریقای جنوبی

معمار مسئول: اریکجانس ون رنسبورگ، پیتر کراوس، سیکو میرلش

مساحت: 10000 فوت مربع

سال اتمام پروژه: 2014

عکس از: ویلند گلیچ

بودجه ساخت محدود بود و برنامه به سرعت دنبال می‌شد. ضمن اینکه مکان استقرار خیلی مهم بود.

این ساختمان می‌بایست نزدیک مرکز آموزشی قرار می‌گرفت، و روی پارکینگ محوطه دانشگاه و منظر دانشگاه تاثیر نمی‌گذاشت. با توجه به سه گزینه‌ای که برای ساخت این ساختمان وجود داشت، این سایت به دلیل داشتن قابلیت انطباق با پیش نیازهای بالاتر، و ارائه امکانات بیشتر انتخاب شد.

به کمک ارتباط فیزیکی با مرکز آموزشی و سالن‌های کنفرانسی که نسبت به محورشان با فرم گسترده و باز طراحی شدند، فرصت خلق یک ورودی نمادین ایجاد شد. این مدل طراحی باعث تقویت محورها، ارتباط واحد دانشجویی با مرکز آموزشی و تدریس، قراردادن سالن‌ها در داخل ساختمان، و تبدیل ردیف درخت‌ها به مثابه ستون شد.

مقیاس و حجم از ملاحظات مهم طراحی شهری بودند. برش عرضی کم ارتفاعی طراحی شد، تا ارتباط بصری با ساختمان مرکز آموزشی در پشت، بسته نشود. با این حال، 4.5± متر ارتفاع سقف داخلی حفظ شد تا اندازه‌های مناسب فضای عمومی داخلی حفظ شود.

پردیس تایگر برگ و مسیر پله های جیمسون در دانشگاه استلن بوش فاقد فضای مرکزی در محوطه بیرونی بود. بنابراین پله‌های ورودی جدید برای ایجاد فضایی مشترک و  نمادین طراحی شد. مسیر راه بیرون این پله ها، منحنی است. همچنین به عنوان نیمکت مورد استفاده قرار می‌گیرد و محلی برای کاشت درختان دارد.

ارتفاع کم برش جانبی، به ساختمان مقیاس انسانی می‌دهد. بازشدگی‌های بادبزنی حول محور هر دو سالن کنفرانس، فرصتی برای ترکیب باز حجم‌ها را فراهم می‌آورد. این سالن‌ها در روبرو با فضایی به شکل ارگانیک و بی‌نظم مواجه می‌شود،  عدم تقارن به کمک محور برش عبوری این دو سالن را به هم وصل می‌کند.

جداره‌ی غربی مانند “جام ماهی”  از فضاهای جنبی سالن‌ها تشکیل شده و مشکلات خاص خودش را دارد. که به نوبه‌ی خود باعث راه حل‌های طراحی شد. در مرحله اول نیاز به کنترل دقیق میزان نور خورشید بود. و بعد داشتن ظاهر مناسب بیرونی برای باغ‌ های پردیس دانشگاه مد نظر بود.

لایه‌ای از تیغه‌های عمودی برای کنترل آفتاب در نمای غربی بکار رفت، که از پانل های ساندویچ  هولابند (Hulabond) ساخته شده اند و با الگوی مشابه DNA سوراخ شده اند. الگو و علامت‌ها با همکاری طراح گرافیست مشهور، رابین لنکستر طراحی شدند.

تلاش قابل توجهی برای طراحی سالن از جمله: اندازه، شکل، اختلاف تراز داخلی، صندلی، پرداخت، روشنایی و بخش‌های خدمات صورت گرفت. پلان با وجوه صاف جهت کارآمدی خطوط دید، آکوستیک و فاصله از سخنران طراحی شد، در حالی که خطوط دقیق هندسی برای خدمات و آرایش بصری به کار رفت.

آرایش پیچیده‌ی روابط، کنترل شرایط اقلیمی، برق، روشنایی، امکانات صوتی و تصویری، آکوستیک و امکانات تشخیص آتش سوزی، در طراحی ساختمان لحاظ شدند. برای رسیدن به عملکردی کارآمد و فضای داخلی منظم بصری، تیم مشاوره در حد بسیار بالایی از هماهنگی مدیریت می‌شد.

مهمترین مصالح مورد استفاده در پروژه صفحه‌های آلومینیومی هولابند است. بخشی از نظر کارفرما، داشتن فضاهای استراحت در بخش سالن‌های کنفرانس بود که ارتباط بصری با محیط اطراف محوطه دانشگاه داشته باشد.

به منظور جانمایی موقعیت ساختمان جدید در رابطه با ساختمان قدیمی، طراحی نمای غربی ساختمان به صورت شفاف و بدون سایه اندازی امکان پذیر نبود. در پاسخ به این مانع اقلیمی، معمار ها تصمیم به استفاده از تیغه‌های ضد آفتاب عمودی کردند که روی محور خود می‌چرخند و راه حلی برای جلوگیری از ورود نور آفتاب به داخل ساختمان است و دید خیلی کمی ایجاد می‌کند.

از آلومینیوم با دلایل متعددی استفاده شد. محصولی سبک است که باعث می شد ساختن این پانل‌های بزرگ به سادگی امکان پذیر شود. با توجه به اینکه سایت در منطقه‌ی ساحلی قرار دارد و امکان خوردگی مصالح بالاست، آلومینیوم مصالحی با دوام به شمار می‌آید. از نقطه نظر زیبایی شناختی، آلومینیوم دارای ظاهر تمیز و مدرنی است و با یک الگوی DNA  سوراخ شده در فیلتر کردن نور اضافی کمک می‌کند.

تحریریه پویانو: غفاری

منبع: archdaily