طراحی ساختمان‌های چند عملکردی مالمو لیو ، بنایی پویا، باز و گویایست که فعالیت‌های متعددی با سبک معماری خاص آن انجام می‌گیرد. نقطه محرکه طراحی ساختمان، معماری اسکاندیناوی مدرن متداول است. از مشخصات بارز این سبک معماری توجه به روشنی، سازمان‌دهی کاربردی و دسترسی‌ها و جانمایی‌ها در زمینی باز است. ساختمان به نقطه‌ای کانونی و نشانه‌ای در شهر مالمو تبدیل شده است. مجموعه‌ایست که روح شهر در آن جریان دارد و سیمای معماری ساختمان تنوع و صمیمیت را می‌رساند.

معماران : گروه معماری اشمیت همر لاسن Schmidt Hammer Lassen Architects

محل: مالمو، سوئد

مساحت: 43000 متر مربع

سال ساخت پروژه: 2015

عکس از : آدم مورک

برنده جایزه جشنواره معماری جهان 2016 در بخش ساختمان‌های چند عملکردی

کریستین آلمارک، معمار ارشد گروه معماری اشمیت همر لاسن می‌گوید: ایده طراحی ” خانهء شهر” بود، طوری که سیمای معمارانه مالمو را به نمایش گذارد و زندگی شهری موجود را در خود جای دهد. مفهوم طراحی ساختمان از انتخاب مصالح، رنگ‌ها و اندازه های متعدد مساحت ساختمان از زندگی شهری الهام گرفته شد. در حالی که طراحی ساختمان به تنهایی به آینده اشاره می‌کند.

ساختمان مالمو لیو در یونیورسیتشلمن در مالمو واقع شده است. بنا از فرم‌های مکعبی تشکیل شده که چرخیده‌اند و در هماهنگی جهت و ارتفاع ساختمان با محیط پیرامونش در شهر، اندازه‌های مختلفی دارند. نماها با ظاهر همگنی طراحی شده‌اند و مانند ترکیب تندیس وار معمارانه‌ای به نظر می‌رسد.

ورودی اصلی در بخش شمالی ساختمان واقع شده است، ورودی ایوانی سرپوشیده، تزیینی و کلاسیک رو به پلازا دارد. از جنوب، بازدیدکننده‌ها به طور مستقیم از تفرجگاه در امتداد کانال رودخانه وارد ساختمان می‌شوند. عملکردهای متعدد ساختمان به عنوان عناصر جداگانه‌ای شبیه شهر کوچکی، سازمان‌دهی شده‌اند. خیابان لابی ساختمان است، به نحوی که در سراسر طبقه همکف گسترده شده و همه چیز را به هم متصل می‌کند.  شبیه شهرهای منحنی وار قرون وسطی، که خیابان‌ها و معابر باریکی اطراف پلازا و میدان‌ها شکل گرفته بودند. لابی ساختمان طوری طراحی شده که فضاهای کوچک و تورفتگی‌ها را دور هم گرد می‌آورد. تورفتگی‌ها مکان‌هایی هستند که بازدیدکنندگان می‌توانند در آنجا توقف کند و بنشینند تا از منظر کانال رودخانه و پارک لذت ببرند.

کریستین آلمارک می‌گوید: حجم ساختمان به موجودیت‌ها و نهادهای کوچکتری که با مفهوم ساختمان در تعامل‌اند، شکسته شده است. تعریف واضح حجم‌ها در بنا، سلسله مراتبی می‌سازد که به کمک آن ساختمان درک می‌شود. ظاهر بیرونی از مقیاس شهری بهره می‌برد و رنگ و مصالح آن شبیه نقطه مبدا می‌باشد. فضاهای متفاوت  و کیفی گوناگونی در اطراف بنا و در پیوستگی با محیط پیرامونی ساختمان ایجاد شده‌اند. این فضاها شامل موارد زیر است: فضاهای معمول اسکیت بازی، تماشای فوتبال در صفحه نمایش بزرگ، مسیر فضای سبز، گردشگاه جدیدی در طول کانال رودخانه به سمت جنوب و دو عرشه مسطح چوبی بین رودخانه و ساختمان.

در داخل ساختمان، سالن سمفونی بزرگی طراحی شده که به کمک سه حجم پوشش داده می‌شود، سالنی چند منظوره و انعطاف پذیر و مناسب برگزاری همایش‌ها است، که به وضوح عناصر را به کمک ترکیب متقابل آنها تعریف کرده است. عایق صدا و طراحی صوتی برای اجرای موسیقی در سالن پیش بینی شد. سه توده ساختمانی تقریبا مقیاس شهری دارند و ایده “شهری درون شهر” را بیان می‌کنند. طراحی داخلی ساده است و شامل سیمان سیاه سخت، سنگ، چوب و آلیاژ برنج می‌شود. زندگی خیابانی در بیرون جریان دارد و مستقیم به داخل بنا کشیده می‌شود و طبیعت باز ساختمان را تقویت می‌کند. در تالار کنسرت، حال و هوا تغییر می‌یابد. سالن همایش فضایی خودمانی است که با چوب بلوط و آلیاژ برنج تجهیز شده است.

 منبع: archdaily

تحریریه پویانو| غفاری