طراحی داخلی خانه در فوکوشیما

معمار: BHIS + K’s planning

موقعیت: فوکوشیما، ژاپن

سال: 2016

زمین این خانه در شهر فوکوشیما و در استان فوکوشیما واقع است. طراح این خانه در نظر داشت خانه‌اش را در این زمین که به خانواده‌اش تعلق دارد بسازد. این زمین قطعه‌ای عاری از گیاه و علف بود که در آتش‌سوزی سوخته‌بود. این آتش‌سوزی شش ماه پس از زلزه بزرگ در شرق ژاپن روی داد. بعد از آن زمین‌لرزه، طراح بابت آن‌چه روی داده‌بود دچار افسردگی شد.

بعنوان مثال، آثار زمین‌لرزه در فوکوشیما و آلودگی هسته‌ای که از عواقب آن بود، خسارت زیادی به همراه داشت. علاوه بر این، فوت مادربزرگ طراح از سویی دیگر زندگی شخصی او را تحت تاثیر قرار داده‌بود. در قلب چنین وضعیتی، او یک معماری باز و آزاد را متصور شد.

طراح در ساخت این خانه، رابطه میان طبیعت و معماری را مدنظر قرار داد و به این اندیشید که از لحاظ هندسی حجم مکعب خانه چگونه در سایت قرار گیرد. جدار داخلی باعث تعدد واحدهای مسکونی می‌شود و آن را به شکلی بدون مرز با جدار خارجی مرتبط می‌سازد.

برای تامین نازک‌کاری دیوار خارجی که مستلزم مصالحی انعطاف‌پذیر بود، طراح از ورقه‌های چوبی استفاده کرد. در داخل بکارگیری چارچوب‌هایی برگرفته از معماری چوبی بومی امکان خلق فضاهایی با حس‌وحال مسکن مردمی را فراهم نمود.

نه عدد مکعب که با زوایای تند نسبت به هم چرخش دارند، هارمونی و فضاهایی متنوع را از طریق تغییر در طول، سایز و … پدید می‌آورند. در داخل، یک توالی در دیوارها وجود دارد که با محیط خارجی ارتباط برقرار می‌کند. ورودی خانه محدوده‌ای دارد که به خانه ظاهری طبیعی می‌بخشد.

نظم چشم‌اندازهای داخلی خانه یک توالی بوجود می‌آورد. از آن‌جا که این خانه شخصی طراح است، او یک ترکیب حجمی خلق کرده تا بازسازی های بعدی برای توسعه آن ممکن باشد. در این خانه «زندگی در میان چارچوب‌ها» هدف طراح بود. این ایده شبیه راهی برای زندگی در یک خانه قدیمی و مردمی است و پیشینه اجتماعی و ساختار خانوادگی را به کار می‌گیرد.

افرادی که در این خانه زندگی می‌کنند با آن نیرویی تازه می‌گیرند و به هدف آن که «یک دگرگونی در پاییز» بود می‌رسند. در این خانه تنها از مصالحی استفاده شد که برای معماری مناطق در معرض آتش بکار برده می‌شوند، و به ندرت از مصالح دیگری بعنوان نازک‌کاری استفاده شد.

طرح خانه برای زندگی طراح به همراه مادر او بود. در همسایگی دو آپارتمان هستند که متعلق به طراح می‌باشند. در همان سایت، یک ساختمان مکعبی الحاقی ساخته‌شد. این ساختمان می‌تواند عملکرد خانه را به اشتراک بگذارد و تبدیل به هسته این گره شود.

برای دستیابی به این هدف، سرویس بهداشتی در محلی واقع شد که به راحتی از بیرون قابل دسترسی باشد. از آن‌جا که مادر طراح کلاس‌های موسیقی روزانه برگزار می‌کند، کودکان بسیاری به خانه وارد و از آن خارج می‌شوند. آرزوی طراح این است که این محل، شادی و لذت بیافریند و امیدوار است که منظره حضور کودکان تبدیل به بخشی از خانه شود. به این ترتیب محیط باز خانه به همسایگی پیوند می‌خورد.

گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی

منبع: archdaily