طراحی استادیوم استونیایی با جایگاهی برای تماشاچیان که با سطوح چوبی زاویهدار پوشانده میشود
طراحی استادیوم استونیایی ؛ سقف، دیوارها و پلکان تند و شیبدار ابن استادیوم در هر دو طرف آن در شهر استونیایی پارنو، تماشاچیان را به سمت بالا و به سمت جایگاه اصلی هدایت میکند.
استادیوم کنار دریایی پارنو توسط گروه Tallinn studio KAMP Arhitektid طراحی شد تا جایگزین جایگاه موجودی شود که در سایتی در نزدیکی ساحل شهر قرار دارد.
این سومین تکرار یک استادیوم روی این سایت است. نخستین استادیوم که در سال 1933 ساختهشد سرمشقی برای معماری عملکردگرای استونیایی بود، و توسط O Siinmaa بعنوان معمار و N Leyden بعنوان مهندس طرح با چوب ساخته شد.
استادیوم چوبی اصلی در سال 1981 تخریب شد و سازهای از چوب و بتن به طراحی A Pähna جای آن را گرفت. این استادیوم نیز در سال 2015 فرسوده و تخریب شد.
طبق اظهارات KAMP Arhitektid، طراحی استادیوم جدید، متاثر از زیباییشناسی مدرن جایگاه اولیه است که نشانههای آن در عناصر چوبی نما و سقف چوبی مرتفع به خوبی مشاهده میشود.
نمای بتنی سفید استادیوم نیز تداعیکننده طراحی عملکردگرای طراحی «رانا هتل» در نزدیکی این بناست، که ساخت آن در سال 1937 تکمیل شدهاست.
ساختمان در طول خیابانی درختکاری شده امتداد مییابد، و نقشهای کشیده را شکل میدهد که در کنار مسیر دو و زمینهای ورزشی طرف دیگر جای میگیرد.
به توصیف استودیوی طراح، تناسبات کشیده در پلان که تقریبا 1:10 است در تمام فرم ساختمان اثر گذاشته است و آن را سبک، تیز و سرزنده نمودهاست.
در هر دو انتهای استادیوم، پلههایی عریض تماشاچیان را از خیابان به سمت جایگاه 1500 نفرهای هدایت میکنند که اتاقهای اداری و امکانات مطبوعاتی نیز در آن تعبیه شدهاند.
«از لحاظ بصری، سایبانهای بالای ردیفهای پلهها، قیفهای بزرگی را شکل میدهند که افراد به نگاه در درون آنها ترغیب میشوند.»
صندلیها زیر سقف چوبیای قرار دارند که طرهای تا طول 28 متر را نگه میدارد. سطوح زاویهدار بر سبکی سازه و فرم دینامیک آن را تاکید میکنند.
طبقه همکف ساختمان شامل اتاقهای رختکن و دوش برای ورزشکاران، همراه با اتاقهای داوری و یک مسیر داخلی دو میباشد. یک بلوک بزرگ در یک سر مجموعه فضای اضافه لازم برای تجهیزات، انبار و یک فضای تجاری را فراهم میکند.
ورزشکاران و تماشاچیان در درون ساختمان از طریق ناحیهبندی فضاهای مختلف جدا از هم قرار میگیرند. محل اقامت ورزشکاران در طبقه اول تعبیه شدهاست، که صفی از بالکنهای جا دادهشده در نمای چوبی ساختمان رو به سمت دریا دارند.
در فضای داخلی شاهد ادغام بلوکچینیهای رنگ شده و تجهیزات روکار در سقف با روکشهای اریب چوبی و علامتهای رنگی هستیم که زوایای خرپاهای سازهای را بازتاب میکنند.
بتن اکسپوز و یک مجموعه رنگی مینیمال عمدتا متشکل از سفید و مشکی، با کفپوش آبی مسیر دو و اتاقهای ورزشکاران با تنوع همراه میشود.
گردآوری و ترجمه تحریریه پویانو/فاطمه زنگی
منبع: dezeen