زمین های کشاورزی در برج ها ؛ شرکت معماری callebaut : تل‌های سنگی آسیایی ، شنزن ، چین

زمین های کشاورزی در برج ها ؛ معمار بلژیکی به نام vincent callebaut به دلیل کار بر روی مفاهیم شهرسازی همراه با مطرح کردن مجدد آن‌ها در زمینه‌های سازگار با محیط زیست، شهرت یافت. پروژه اخیر او (تل‌های سنگی آسیایی) در ارتباط با مهاجرت مکرر جمعیت روستایی به شهرها و شهرسازی بدون نظم و برنامه‌ریزی دقیق، است. او برای رفع این مشکلات، زمین های کشاورزی پایدار شهری را طراحی کرده است که انرژی بیش از آنچه که نیاز دارد را از طریق روش‌های ذکر شده بوجود خواهد آورد؛ از جمله: تولید مواد غذایی، بهره‌برداری از نیروی باد، و انرژی خورشیدی.

با در نظر گرفتن اینکه چگالی به طور معکوس در ارتباط با میزان مصرف انرژی است، برج‌های موجود در این طرح از علم بیونیک و بیومورفیسم بهره می‌برند تا معماری را بوجود بیاورند که قابلیت کشت و زرع در آن وجود دارد. این برج‌ها ابر شهرهای آینده کشور چین در دلتای رودخانه مروارید خواهند بود. کلان شهرهای رو به رشد هنگ‌کنگ و شنزن، دارای موقعیت مناسبی برای ساخت برج‌های callebaut هستند. این برج‌ها متشکل از واحدهایی تخم‌مرغی شکل هستند و فرم کلی آن‌ها الهام گرفته از ساختار تل‌های سنگی باستانی است. در دوران نو سنگی از چینش تل‌های سنگی برای ساخت ستون استفاده می‌شد و بعدها به عنوان نشانگر نیز مورد استفاده قرار گرفتند. از ساختار این صخره‌های مخروطی شکل که مدول‌هایی نمادین و متعلق به ماقبل تاریخ هستند، برای ساخت شش برج با کاربری‌های مختلط الهام گرفته شده است. این برج‌ها به تامین مسکن، فضای اداری، و تفریحی مورد نیاز برای جمعیت رو به رشد شهر کمک خواهند کرد.

برج‌ها قرار گرفته در بافت دلتا

ساختمان‌ها در نقطه اوج سه فرم مارپیچ قرار گرفته‌اند که در هم آمیخته‌اند و سازگار با محیط زیست هستند. این فرم‌های مارپیچی که دارای باغ‌های عمومی و زمین‌های کشاورزی شهری هستند، تراکم جمعیت و تنوع زیستی گنجانده شده است. فاضلابی که در زمین‌های کشاورزی بوجود می‌آید در مخزن‌هایی جمع‌آوری شده و با استفاده از گیاهان آبزی (ماکروفیتها)، بازیافت می‌شود. این شیوه بازیافت ترکیبی از ابزارهای شیمیایی، فیزیکی، و بیولوژیکی است که در آن آلاینده‌ها با استفاده از موثرترین شیوه‌های رسوب‌گذاری گیاهی، جذب گیاهان شده و از آب خارج می‌شوند. در واقع آب آلوده وارد مخزنی می‌شود که ماکروفیت‌ها در آن کاشته شده‌اند و آلودگی‌های موجود در آب بوسیله ریشه این نوع از گیاهان جذب شده و سپس آب تصفیه شده از سمت دیگر مخزن خارج می‌شود. چهارچوب ساختاری هریک از این برج‌ها به این شکل است که یک تفرجگاه مرکزی عمودی در هر یک از برج‌ها در نظر گرفته شده است که دارای حجمی راست‌گوشه هستند و طراحی آن‌ها منجر به کاهش تولید زباله و بهینه سازی مسیر رفت و آمد در برج‌ها شده است. هر یک از فرم‌های شبیه به سنگ‌ریزه در این برج‌ها به یک نگهدارنده اصلی که همچون ستون فقرات بدن انسان است، متصل شده است و خود مانند جهان کوچکی است که شهری سازگار با محیط زیست را شکل داده‌اند. مجموعه‌ای از حلقه‌های فولادی در قالب دیوارهایی دوجداره فضای دخل هر واحد را شکل داده است و قسمت‌های میان این قاب‌های فولادی با صفحاتی شفاف پوشانده شده است که دارای سلول‌های خورشیدی است و جنگلی از توربین‌های بادی آن را احاطه کرده است. باغ‌های معلق فضای میان واحد‌های به شکل سنگ را پر می‌کند و برنامه‌های کشاورزی شهری در این باغ‌ها اجرا خواهند شد. در واقع معماری راه‌حلی را ارائه کرده است که می‌تواند برخی از مشکلات دنیای امروز را برطرف کند؛ از جمله رشد بی‌رویه شهرها و مصرف انرژی. در نتیجه این راه حل، شهرها به اکوسیستم‌هایی زیست‌پذیر تبدیل خواهند شد که واحدهای تشکیل دهنده آن‌ها با الگوبرداری از جنگل‌های طبیعی ساخته شده‌اند و هر ساختمان تقلیدی از کارایی و سودمندی یک درخت است.

هر برج متشکل از تعدادی فرم مارپیچی سازگار با محیط زیست است