سبک کلاسیک یا سبک سنتی غربی، یک سبک پالوده، توسعه یافته، با جزئیات و ریزه کاری های فراوان است. ظاهر این سبک از گذشته الهام گرفته و همه عناصر حس آشنایی را برای افراد تداعی می کند. هدف سبک کلاسیک، راحتی در منزل است که در این راستا توجه به همه جزئیات ظریف و قرارگیری در جای خود به شیوه ای درست از اصول طراحی در این سبک می باشد. در طراحی داخلی به سبک کلاسیک استفاده از اشیاء عتیقه، پرده مخمل و ساتن والاندار در چند لایه، مبلمان و وسایل خراطی شده، فرش های طرح شرقی، تابلوهای نفیس با قاب های منبت کاری شده و پر گل بسیار رایج است.

در ادامه با خصوصیات کلی سبک کلاسیک آشنا می شویم.

تقارن

در سبک طراحی کلاسیک، همه چیز در تعادل است. تقارن و نظم در ابعاد و اندازه ها به صورتی است که یک چیدمان رسمی را برای دعوت به گفتگو به ارمغان می آورد. شکل نامنظم فرش، آثار هنری گروهی روی دیوار و یک میز کوچک در کنار صندلی دسته دار از جمله راه های زیرکانه ای است تا از حس سکون در یک فضای کلاسیک جلوگیری کرده و حس حرکت را در فضای متقارن آن به وجود آورد.

حاشیه نرم

تاکید بر خطوط و فضاهای منحنی، برای برانگیختن حس دنج بودن و اصالت در سبک کلاسیک به کار می رود. وسایل مدور در هماهنگی با صندلی ها و میزهای پایه دار، کوسن های فراوان، بالشتک های بزرگ و نرم عناصری هستند که در این سبک کاربرد فراوانی دارند.

رنگ های محافظه کارانه

درطراحی داخلی به سبک کلاسیک استفاده از رنگ به دلیل عدم نیاز به برجسته شدن، محتاطانه صورت می گیرد. به همین منظور استفاده از رنگ های خنثی و سنگین مانند کرم و بژ بسیار متداول است. هر چند رنگ هایی همچون قهوه ای تیره، سبز و آبی تیره ظاهری فوق العاده به فضای سنتی سبک کلاسیک می بخشد. رنگ های خنثی همیشه جلوه زیبایی دارند اما برای ایجاد کمی تغییر می توان از آبی کم رنگ، سبز بهاری و بنفش کمرنگ در فضای کلاسیک استفاده کرد.

رنگ مایه های چوب

برای ایجاد جذابیت و حس قدرت، رنگ مایه های چوبی تیره در سبک طراحی کلاسیک حاکمیت دارند. نرده هایی از جنس چوب گردو در یک راه پله سفید یا الوارهایی از جنس چوب درخت سرو در سقف، به فضای سنتی این سبک گرما می بخشد. همچنین کفپوش هایی از جنس درخت های جنگلی همراه با فرش هایی با ابعاد نه چندان بزرگ، فضایی جذاب و درخشان می سازد.