آشنایی با موزه فرش ایران
معرفی: هنر در ایران همواره از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و شاخه های بسیاری را در بر می گرفته است. در این میان قالی بافی نیز، که طیف گسترده ای از رنگ ها و نگاره ها را شامل می شود، به عنوان یکی از اصیل ترین هنرها پیوسته مورد توجه بوده است به گونه ای که قالی ایرانی توجه بسیاری را از سراسر جهان به خود جلب نموده است.(آشنایی با موزه فرش ایران)
از این رو به منظور حفظ ارزش های این هنر گران قدر عبدالعزیز فرمانفرمائیان طراحی موزه ای با عنوان موزه فرش ایران را آغاز نمود که در نهایت در 22 بهمن سال 1356 خورشیدی توسط فرح دیبا افتتاح گردید. این بنا با معماری شکیل و چشم نواز خود در ضلع شمالی پارک لاله تهران و در تقاطع دو خیابان کارگر شمالی و فاطمی واقع شده است.
موزه فرش در زمینی به مساحت 12000 مترمربع و با زیربنای 3400 مترمربع ساخته شده است که شامل فضاهای نمایشگاهی، کتابخانه تخصصی، فضای آموزشی، کارگاه مرمت، آمفی تاتر و چایخانه می شود. این موزه دارای دو تالار نمایش گلیم و قالی دست بافت ایرانی است که تالار طبقه همکف نمایشگاه دائمی و تالار طبقه دوم آن نماشگاه فصلی و موقت می باشد.
هدف از طراحی این موزه پژوهش در سوابق و تغییرات تاریخی هنر و صنعت فرش، به طور اخص فرش ایرانی، و هم چنین برگزاری نمایشگاه های موقت از فرش ایران و سایر نقاط جهان عنوان شده است. به همین منظور انواع فاخری از قالی ایران و دست بافته های مراکز مهم قالی بافی، اعم از شهری و روستایی و عشایری، در این مجموعه به نمایش گذاشته می شود.
این موزه حدود 135 تخته از شاهکارهای قالی ایران را، از قرن نهم هجری تا دوره معاصر، شامل می شود. کتابخانه موزه فرش نیز با وجود بیش از 3000 جلد کتاب به زبان های فارسی، عربی، فرانسه، انگلیسی و آلمانی و هم چنین بهترین نشریات و تحقیقات مربوط به فرش و قالی مشرق زمین یکی از غنی ترین منابع برای پژوهشگران و دوست داران هنر قالی بافی به شمار می رود.
موزه فرش ایران از معماری جالب توجهی برخوردار می باشد. در طراحی نمای بیرونی آن آذین هایی به کار رفته است که دار قالی عشایر ایران زمین را برای بازدیدکنندگان تداعی می کند. هم چنین فرم معماری آن شرایطی را فراهم آورده است که فضای داخلی موزه، به خصوص قسمت نمایشگاه دائمی، حداقل ارتباط را با فضای بیرون داشته باشد.
با توجه به حساسیت فرش های دست بافت به شرایط محیطی، بنای موزه به گونه ای طراحی شده است که حداقل نور طبیعی به داخل نفوذ می کند و رطوبت نیز به وسیله دستگاه های تهویه کنترل می شود. جز در فضای حوضخانه در تالار مرکزی موزه، سایر بخش های آن از نورپردازی مصنوعی توسط لامپ های خورشیدی بهره برده اند.
مطالب پیشنهادی:
گردآوری در تحریریه پویانو|فرزانه علیمحمدیان